Przyimek jest pomocniczą częścią mowy, któraoznacza przynależność podmiotu do obiektu, ich związek ze sobą. Wyraża tak zwaną zależność składniową następujących części mowy: liczebnik, zaimek, rzeczownik - od innych. Jego główną cechą jest to, że przyimek jest słowem serwisowym, które nie jest używane niezależnie. Dotyczy to wszystkich języków.
Rola tej części mowy w tym języku jest dokładnie taka samataki sam jak w naszym rodzimym języku rosyjskim. Wszystko jest proste i jasne. Przyimek to utwór, który łączy ze sobą grupy słów. Zwykle stoją przed słowem, do którego się odnoszą. Należy podać przykład. Das Fenster (przetłumaczone jako „okno”), der Tisch (tabela). Możesz połączyć te słowa w jedną frazę. Rezultatem będzie: „Der Tisch an dem Fenster”, co można przetłumaczyć jako „stolik przy oknie”. Należy również zauważyć, że przyimki służą do określenia przypadku rzeczownika, a często zaimka. Ale tylko wtedy, gdy te części mowy pojawiają się po przyimku. Są używane zarówno w jednym przypadku, jak iz kilkoma jednocześnie. Jednak niektóre przyimki są używane zarówno po rzeczowniku, jak i przed nim.
Muszę powiedzieć, że wiele czasowników w języku niemieckimmuszą mieć po sobie pewne dodatki lub przyimki, aw określonym przypadku. W niektórych przypadkach znaczenie przyimków rządzących czasownikami nie pokrywa się z tłumaczeniem ich rosyjskich odpowiedników. Jest tu jeden uderzający przykład. Wyrażenie „Myślę o tobie” jest tłumaczone na język niemiecki jako „Ich denke an dich”. Jeśli dosłownie zrozumiesz to zdanie, po rosyjsku będzie brzmiało tak: „Myślę o tobie”. Nawiasem mówiąc, na tej podstawie wielu ma problemy ze zrozumieniem. Rosjanie próbują dosłownie przetłumaczyć zdanie, aby jak najdokładniej przekazać esencję swojemu niemieckiemu rozmówcy, w wyniku czego przeciwnik z powodu niewłaściwego użycia przyimków po prostu nie rozumie, co się mówi. Nie wolno nam o tym zapomnieć. Dlatego musisz nauczyć się listy przyimków, a także przećwiczyć ich używanie.
Przyimki, podobnie jak wiele innych części mowy, są podzielonena kilka grup. Jest ich tylko trzech. Są to takie, które po sobie nie wymagają żadnego konkretnego przypadku - pierwsza grupa. Drugi obejmuje te, które są regulowane wyłącznie przez jeden przypadek, a także grupę cząstek danych, których dotyczą dwa przypadki (Akkusativ i Dativ). A jeśli mówimy o tym, czym jest przyimek w literaturze, to warto rozważyć każdą z grup. Więc als i wie to te, które nie potrzebują później konkretnego przypadku. Po nich części mowy zmieniają się jako elementy zdania. Można podać przykład: Ich kannte ihn schon als Lehrer (tutaj wymawiane Nominativ), a to zdanie jest tłumaczone nieco nielogicznie: „Wiedziałem, kiedy był jeszcze nauczycielem”. Istnieje inny wariant, który jest zgodny z Akkusativem. Brzmi to tak: Ich kannte ihn schon als Lehrer. I tłumaczy odpowiednio: „Znałem go, kiedy był jeszcze nauczycielem”. Chociaż znowu jest to tylko po rosyjsku, te frazy brzmią tak, w języku niemieckim obie opcje są bardzo logiczne.
Te, jak już wspomniano, obejmują teprzyimki, które są regulowane tylko przez jeden przypadek. I nie jest to rzadkie, ponieważ wielu z nich jest. Oto lista tych, które rządzą Akkusativ (biernik): wide, pro, um, ohne, per, gegen, je, durch, für, dis. Przykładem jest następujące zdanie: Ich gehe durch den Straße. To tłumaczy się jako „Idę ulicą”. Dalej: przyimki, które rządzą Dativ (celownik). Należą do nich entgegen, aus, gemäß, mit, bei, seit, nach, zu, zuliebe, von, gegenüber. Nawiasem mówiąc, warto zauważyć, że wiele przyimków jest połączonych z innymi słowami. A takich przypadków jest bardzo dużo. Na przykład zu + sammenlegen - dodać; vor + bei - by itp. A ostatnia grupa to te przyimki, które rządzą Genitiv (dopełniaczem). Niektóre z nich to: diesseits, unterhalb, oberhalb, jenseits, ungeachtet, infolge i wiele innych. Widać, że ta grupa zawiera najbardziej złożone przyimki. A tak przy okazji, jest ich więcej niż reszta. Rządzą też tylko jednym przypadkiem.
To są preteksty, które rządzą dwomaprzypadkach. Należą do nich następujące słowa: unter, vor, neben, hinter, in, an, auf, über, zwischen. Wymienione słowa rządzą Akkusativ i Dativ. A w tym przypadku wszystko zależy od kontekstu. Powiedzmy, że fraza zawiera słowo „wohin?” (w tłumaczeniu: „gdzie?”) i dalej mówimy o czynności wykonywanej w celu, to w tym przypadku omawiane przyimki są stosowane w przypadku Akkusativ. W ten sposób cel akcji jest wskazany syntaktycznie. Wygląda to tak: „Er setzte sich neben mich” - usiadł obok mnie. Ogólnie temat przyimków jest dość prosty, najważniejsze jest, aby poświęcić mu trochę czasu i zwrócić uwagę na funkcje, które zostały wymienione wcześniej. W takim przypadku łatwiej będzie się nauczyć i zapamiętać. Przyimek nie jest tak trudnym tematem jak czasowniki nieregularne, zwłaszcza że jest bardzo łatwy do ćwiczenia. Generalnie każdy nauczyciel doradzi swojemu uczniowi, który już mniej lub bardziej rozumie mowę niemiecką, aby zanurzył się, jeśli to możliwe, w środowisku językowym. Nawet jeśli nie ma jak polecieć do Niemiec, trening jest możliwy również w domu. Lepiej zacząć od filmów, wywiadów, piosenek. Wiadomo, że pamięć słuchowa jest jedną z najbardziej wiernych i niezawodnych. Niemiecki jest łatwy do usłyszenia. Najważniejsza jest tutaj uwaga, bo na początku przemówienie może wydawać się niezrozumiałe, w zasadzie, tak jak w przypadku innych języków obcych, jeśli ktoś je pierwszy raz słyszy.
