Do dnia dzisiejszego w hiszpańskim królestwieniemowlę (niemowlę) to tytuł nadany synowi (córce) władcy, który jednak nie ma prawa odziedziczyć tronu ojca. Zdarzyło się również, że niektórzy książęta krwi zarówno w Hiszpanii, jak i Portugalii odziedziczyli ten tytuł po rodzicach. Ponadto w rodzinach arystokratycznych tych krajów dzieci nazywano również niemowlętami, jednak w tym przypadku bez odniesienia do rodziny królewskiej. Chodzi o to, że w języku hiszpańskim i wielu językach romańskich „niemowlę” to niemowlę, dziecko, dziecko.
We współczesnym świecie termin ten jest często nazywanyniedawno urodzone dziecko, niezdolne do samodzielnego istnienia, całkowicie zależne od materii. Prawdopodobnie wielu było zainteresowanych pytaniem: dziecko - ile lat ma dziecko? I to pytanie nie jest tak bezczynne. Jest zainteresowany wieloma rodzicami właśnie dlatego, że niemowlęta w niektórych miejscach publicznych (na przykład w transporcie) otrzymują znaczne zniżki. Na przykład w Anglii dziecko-niemowlę to dziecko w wieku poniżej 7 lat, aw innych krajach tylko niemowlęta w wieku poniżej 2 lat należą do tej kategorii. Tak więc, jeśli dziecko ma zaledwie 23 miesiące, nie potrzebuje biletu, aby pozostać w samolocie, jednak 25-miesięczne dziecko ma prawo do biletu, którego koszt jest równy cenie osoby dorosłej.
Однако давайте вернемся в исторические времена и pamiętajcie najbardziej znanego hiszpańskiego niemowlęcia - Don Carlosa. Urodził się w 1545 roku, jego rodzicami byli hiszpański król Filip i jego pierwsza żona Maria z Portugalii. Kiedy chłopiec miał zaledwie cztery dni, jego matka zmarła. Chłopiec dorastał sam, rzadko spotykał się z ojcem, który był ciągle w drodze. Carlos został zaangażowany przez swoją ciotkę w ojca - Don Juana. Rządziła także państwem pod nieobecność brata koronnego.
Chłopiec dorastał chorowity i wątły, był kapryśny,rozdrażniony, próżny, kochany, kiedy mu schlebiało, kulił się do niego. Carlos nie miał żadnych wyraźnych zdolności i nie lubił się uczyć. Niemniej jednak jego nauczycielem był słynny naukowiec w całym kraju, Don Onorato Juan. Don Carlos miał jednak również pozytywne cechy: był hojny, życzliwy i odważny. Gdy miał 13 lat, jego ojciec postanowił poślubić syna córce króla francuskiego Henryka II, Elżbiety Valois. Wkrótce jednak dziewczyna została oblubienicą nie syna, ale ojca. Młoda królowa rozpaliła się współczuciem dla swojego pasierba, a on z kolei odwzajemnił ją i dał jej prezenty. To nie umknęło królowi, a zazdrość zaczęła go dręczyć.
Następnym razem jego ojciec sprzeciwił się sojuszowi zsiostra królowej Elżbiety, a następnie małżeństwo z córką cesarza Maksymiliana - Anną. Carlos coraz bardziej odczuwał złą wolę ojca, a on sam był zaogniony nienawiścią. Chciał to wykorzystać przebywający wówczas w stolicy Hiszpanii ambasador Flandrii Montigny. Planował przyciągnąć infantki do udziału w powstaniu i udało mu się. Carlos zażądał od ojca stanowiska władcy Holandii, ale wybór Filipa padł na księcia Alby. Infante potraktował to jako osobistą zniewagę i wściekły sztyletem rzucił się na księcia, ale udało mu się uniknąć ciosu i rozbroić księcia. Po tym incydencie Carlos znalazł się pod czujnym okiem królewskich szpiegów. Wkrótce na rozkaz Philippe Montigny został aresztowany i stracony.
Carlos zdecydował się opuścić Hiszpanię. Wkrótce jednak dowiedział się o tym jego ojciec i nakazał aresztowanie infantki. Dalsze poczynania króla wprawiły w zakłopotanie cały dwór i władców sąsiednich państw. Filip nakazał sporządzenie aktów oskarżenia przeciwko swojemu synowi, a jakiś czas później rozeszła się plotka, że Carlos zmarł. Jednak nikt nie mógł z całą pewnością stwierdzić, czy jego śmierć była naturalna, czy gwałtowna. Historia Don Carlosa, hiszpańskiego niemowlęcia, była tak dramatyczna, że wielu poetów i prozaików (Schiller, Chenier, Otvey itp.) Użyło jej jako tematu do swoich dzieł.
