Betony komórkowe: rodzaje, historia pojawiania się i zakres zastosowania

Betony komórkowe są materiałami kamiennymi sztucznego pochodzenia, składającymi się ze specjalnego spoiwa i posiadającego wiele powietrza

inteligentne komórki, które są równomiernie rozmieszczonewewnątrz. Teraz jest ich wiele rodzajów. Gradacja następuje według takich parametrów, jak rodzaj spoiwa, zakres zastosowania, warunki utwardzania i inne.

Klasyfikacja

W zależności od lepiszcza, komórkoweBetony dzielą się na następujące rodzaje: pianobeton i gazobeton, spieniony gips i gips gazowy, krzemian piankowy i krzemian gazowy, a także magnezyt piana i gazowany magnezyt. W pierwszym przypadku cement jest spoiwem, w drugim - tynkiem o podwyższonej wytrzymałości, w trzecim - wapieniem, a w czwartym - magnesem.

Według parametrów, takich jak zakres zastosowania,Betony dzielą się na izolację termiczną i konstrukcyjną izolację cieplną. Ostatnie wymienione produkty z betonu komórkowego (bloki) mają wysoką wytrzymałość i mogą być stosowane do budowy konstrukcji nośnych.

Jeśli chodzi o metodę krzepnięcia, istnieje naturalna i sztuczna metoda. Pierwszy typ utwardza ​​się pod wpływem warunków atmosferycznych, a drugi - w wyniku obróbki parą wodną.

Historia wyglądu

Pierwsze informacje historyczne o takich materiałach budowlanych jak gazobeton pochodzą z 1889 roku. Następnie czeski naukowiec Goffman otrzymał gazobeton przez

dodatek soli chlorkowych i węglanowych dozaprawa cementowa. W rezultacie nastąpiła reakcja chemiczna, w wyniku której został uwolniony gaz. Z biegiem czasu roztwór stwardniał, a wewnątrz utworzyła się porowata struktura. Piętnaście lat później Amerykanie Dyer i Aulsworth użyli proszku jako generatora gazu, który zawierał zanieczyszczenia cynkiem, aluminium i kilkoma innymi metalami. W wyniku interakcji uwolnił się wodór, który pełnił rolę dodatku pęczniejącego. To właśnie ten wynalazek położył podwaliny pod nowoczesną produkcję betonu komórkowego.

Wielki wkład w rozwój produkcji tegomateriał budowlany został wprowadzony przez szwedzkiego wynalazcę Ericssona. W 1920 roku zaproponował spęcznienie roztworu przez dodanie krzemionki i cementu. W takim przypadku utwardzanie powinno odbywać się w autoklawie pod ciśnieniem 8 atmosfer. Następnie beton komórkowy zaczął być wytwarzany w podobny sposób w samej Szwecji, a następnie w innych państwach. Z biegiem czasu powstały jednocześnie dwie ich odmiany. Pierwszym z nich był gazokrzemian, czyli beton o porowatej strukturze, zawierający mieszaninę dodatków wapna i krzemionki. W 1934 roku pojawił się drugi gatunek - siporex, - sos

wykonane z elementów krzemionkowych i cementu portlandzkiego.

Nowoczesna produkcja i zakres

Najczęściej beton komórkowy (GOST 21520-89) terazwydawane w blokach. Są uważane za jeden z najpopularniejszych materiałów budowlanych (obok cegieł ceramicznych). Jeśli chodzi o zakres, to jest on dość obszerny, bo wszystko zbudowane jest z takich bloków, od zwykłych przegród wewnętrznych po ściany nośne. Standardowy rozmiar bloku to 600x300x200 milimetrów. Jednak inne są również dostępne na specjalne zamówienie. W przypadku, gdy gęstość płyty jest mniejsza niż pięćset kilogramów na metr sześcienny, można ją nawet zastosować jako warstwę izolacyjną.