Tematem tego artykułu jest analiza wiersza „Słowo”.Gumilew jest jasną postacią w literaturze rosyjskiej, bez której nie można sobie wyobrazić poezji Srebrnego Wieku. Jego prace wyróżniają się niezwykłą jasnością i siłą lirycznego nacisku. Wiersz, któremu poświęcony jest ten artykuł, jest refleksją nad naturą słowa i jego wpływem na los człowieka.
Namiętnym podróżnikiem i marzycielskim romantykiem był Mikołaj Stiepanowicz Gumilyow. Wiersz Słowo jest jednym z jego późniejszych dzieł. Został napisany w roku śmierci poety.
W młodości Gumilow odwiedził tętniące życiem kraje południowe.W jego wczesnej pracy dominują kolorowe egzotyczne obrazy. Ale rosyjski poeta był nie tylko marzycielskim poszukiwaczem przygód, ale także nieustraszonym wojownikiem i człowiekiem honoru. Nigdy nie byłby w stanie zrezygnować z towarzyszy, dlatego został zastrzelony w 1921 r. Za oskarżenie o udział w spisku antyrządowym.
W późnej pracy zaginęła egzotyka i tekstytemat filozoficzny. Można to wykryć, analizując wiersz „Słowo”. Gumilev użył w nim symboli, ale dzieło to jest podtrzymywane w duchu acmeizmu. Wiersz został zawarty w zbiorze „Słup ognia”, który jest całkowicie wypełniony ideami filozoficznymi. Od interpretacji tematu bytu i obrazów symbolicznych należy rozpocząć pełną analizę wiersza N. Gumilyowa.
Pierwsze trzy zwrotki mówią o czymś wysokimi zerwany z ziemi. Poniżej przedstawiono względnie naziemne ustawienie. Będąc założycielem acmeizmu, Gumilev nadał swojej pracy charakterystyczne cechy tego kierunku: dokładność, jasność, wyrazistość i pewność obrazów. Ale wiersz różni się od innych w ostatnim zbiorze obecnością symbolicznej równowagi między niebiańskim a ziemskim i filozoficznym przedstawieniem równowagi życia i bytu. Zawiera różne metafory („Słońce zatrzymano słowem ...”).
Acmeists nie przywiązywali tak dużej wagizdjęcia. Dla nich piękno oddzielnej metafory było ważniejsze. Znaki pracy aceistycznej z pewnymi cechami symboliki można zobaczyć, analizując wiersz „Słowo”. Gumilow nie przypadkowo połączył te pozornie różne tradycje poetyckie. Rzeczywiście, dzięki szkole symbolistów stał się jednym z twórców nowego nurtu literackiego.
Nikolay Gumilev w młodości marzył za wszelką cenęzaczęły pojawiać się w odległych krajach. Młodego poetę pociągała egzotyka i niebezpieczeństwo. Był zniechęcony, uważając takie przygody za ryzykowne dla życia. Ale wybrał się w podróż, chcąc cieszyć się pięknem afrykańskiego krajobrazu. A potem stworzył serię wspaniałych dzieł lirycznych wypełnionych odległymi egzotycznymi obrazami.
W 1918 r. Rosyjscy emigranci rzucili się do Europy.W domu stało się niebezpieczne. Ale w tym czasie poeta wrócił do Francji z Francji. To było trzy lata przed jego śmiercią. Analiza wiersza „Słowo” daje wyobrażenie o światopoglądzie poety w ostatnich latach jego życia. Gumilew nie był w stanie opuścić Rosji. Ostatni zbiór wierszy, który mógł stworzyć tylko w domu. Przywiązywał wielką wagę do tego słowa zarówno w kreatywności, jak iw życiu. Według niego poeta miał w sobie boską moc. Ale, jak argumentował Gumilyow, może być przerażający i cuchnący.
Czasy, jak wiecie, nie wybierajcie.Ale żyją i umierają w nich. Poeta starał się poznać epokę, w której upadł. Analiza porównawcza wiersza Gumilowa „Mówiłeś puste słowa ...”, a praca, której poświęcony jest ten artykuł, pokazuje wierność poecie wierności ludzkiej czci. Słowo nie jest pustą frazą. A ten, kto nie docenia jego znaczenia, jest w stanie wywołać wiele smutku i cierpienia. Jednak w późniejszym wierszu widoczne są motywy chrześcijańskie, których wcześniej nie było w pracy Gumilowa. Być może w trudnych czasach dla Rosji wiara stała się jedynym wyjściem dla poety?
Słowo w Ewangelii i Starym Testamencie ma szczególne znaczenie. W kulturze chrześcijańskiej jest boskie. Słowo jest prawdą, łaską, mądrością.
Kiedy autor mówi, że w dawnych czasachSłowo zatrzymało słońce, tym samym nawiązuje do jednego z epizodów z Księgi Jozuego. Aby pokonać wrogów, następca Mojżesza, z pomocą boskiej mocy, był w stanie dokonać niemożliwego. Zatrzymał słońce.
W tej pracy jest antyteza.Analiza wiersza N. Gumilowa „Słowo” skłania do zastanowienia się, dlaczego autor przeciwstawia liczby do głównego obrazu. Poeta użył ich jako symboli. Liczby to nic innego jak praktyczne zasady, które ludzie stosują w nędznym, bezdusznym życiu. W czwartej strofie, która dotyczy siwowłosego patriarchy, poeta opowiada, że w starożytności ludzie traktowali Słowo z wielkim niepokojem. Próbowali tego nie przyjmować na próżno. W końcu ma wielką, potężną moc.
W piątej i szóstej strofie Gumilev przedstawiawspółczesna rzeczywistość. Znaczące połączenie „ale” powtarza się wiele razy. Przy jej pomocy autor zwraca uwagę na sposób postrzegania tego słowa przez współczesnych ludzi i tych, którzy żyli w czasach Starego Testamentu. W starożytności ludzie doceniali jego wysoką wartość, ale z czasem o tym zapomnieli. Poeta czuł, że czasy, w których żył, naznaczone były strasznymi wydarzeniami. Coś ważnego się rozpadało. Nikolay Gumilyov przeniósł te uczucia do swojej pracy. Analiza wiersza „Słowo” pozwala zrozumieć podstawowe idee filozoficzne w dojrzałej twórczości poety. Poeta uważał, że zapomniawszy o wielkim znaczeniu Słowa, ludzie stracili wiarę. Główne cnoty chrześcijańskie zostały zastąpione bezdusznymi sądami i próbami zorganizowania ziemskiego życia bez Boga.
Temat poruszony w tym wierszu,Nikolay Gumilev poświęcił kilka artykułów. Nie zajmują ostatniego miejsca w jego twórczości. Wierząc, że poezja i religia są stronami tego samego medalu, rosyjski poeta mówił o potrzebie pracy duchowej. Ta praca nie powinna zmierzać do celu estetycznego czy etycznego, ale wyższy, nieznany zwykłemu śmiertelnikowi. Dzięki etyce człowiek dostosowuje się do społeczeństwa. Estetyka rozwija jego zdolność do odczuwania przyjemności. Religia i poezja stoją ponad tymi kategoriami. Niezdolność ludzi do zrozumienia wyższego celu Słowa, zdaniem Gumilowa, prowadzi do tego, że staje się ono martwe.
Wiersz „The Word” obejmuje różne epoki whistoria ludzkości. W utworze tym poeta mówi przede wszystkim o wysokiej duchowej zasadzie człowieka, o zapominaniu o duchu, które było charakterystyczne dla czasu, w którym żył. Tylko religia i poezja mogą ocalić ludzkość - sfery, które są ponad zwykłym rozumem. A ich główną kategorią jest Słowo.
