Dział fizyki, taki jak mechanika, zajmuje siębadanie interakcji i ruchu ciał. Główną właściwością ruchu jest ruch w przestrzeni. Ale sam ruch będzie różny dla różnych obserwatorów - jest to względność ruchu mechanicznego. Stojąc na poboczu drogi i obserwując jadący samochód, widzimy, że albo się do nas zbliża, albo odjeżdża, w zależności od kierunku ruchu.
Наблюдая движение машины, мы определяем, как zmienia się odległość między obserwatorem a samochodem. Jednocześnie, jeśli siedzimy w samochodzie, a inny samochód porusza się przed nami z tą samą prędkością, przedni będzie postrzegany jako nieruchomy, ponieważ odległość między samochodami nie zmienia się. Z punktu widzenia obserwatora stojącego na poboczu drogi samochód porusza się, z punktu widzenia pasażera samochód stoi.
Wynika z tego, że każdy obserwatorruch jest oceniany na swój własny sposób, tj. względność ruchu mechanicznego zależy od punktu, z którego dokonuje się obserwacji. Dlatego, aby dokładnie określić ruch ciała, konieczne jest wybranie punktu (ciała), z którego ruch zostanie oszacowany. Tu pojawia się mimowolnie pomysł, że takie podejście do badania ruchu utrudnia zrozumienie. Chciałbym znaleźć punkt, na podstawie którego ruch byłby „absolutny”, a nie względny.
Badanie względności ruchu, fizyki i fizykipróbowałem znaleźć rozwiązanie tego problemu. Naukowcy, posługując się takimi pojęciami, jak „ruch prostoliniowy równomierny” i „prędkość ciała”, próbowali ustalić, w jaki sposób ciało to będzie się poruszać względem obserwatorów z różnymi prędkościami. W rezultacie stwierdzono, że wynik obserwacji zależy od stosunku prędkości ciała i obserwatora względem siebie. Jeśli prędkość ciała jest większa, wówczas oddala się, a jeśli mniej, zbliża się.
Wszystkie obliczenia wykonano przy użyciu wzorówmechanika klasyczna, łączenie prędkości, przebytej odległości i czasu z ruchem jednostajnym. Kolejny oczywisty wniosek: względność ruchu mechanicznego jest koncepcją, która zakłada taki sam przepływ czasu dla każdego obserwatora. Formuły uzyskane przez naukowców nazywane są transformacjami Galileo. Jako pierwszy w mechanice klasycznej sformułował pojęcie względności ruchu.
Fizyczne znaczenie przemian Galileuszaniezwykle głęboka. Zgodnie z mechaniką klasyczną jej formuły obowiązują nie tylko na Ziemi, ale w całym Wszechświecie. Następny wniosek z tego jest taki, że przestrzeń jest wszędzie taka sama (jednorodna). A ponieważ ruch jest taki sam we wszystkich kierunkach, przestrzeń ma właściwości izotropii, tj. jego właściwości są takie same we wszystkich kierunkach.
Tak więc okazuje się, że z najprostszychzjawisk mechanicznych, prostoliniowego ruchu jednostajnego i koncepcji względności ruchu mechanicznego, wynika z tego niezwykle ważny wniosek (lub hipoteza): pojęcie „czasu” jest takie samo dla wszystkich, tj. jest uniwersalna. Wynika z tego również, że przestrzeń jest izotropowa i jednorodna, a transformacje Galileusza obowiązują w całym Wszechświecie.
Oto niektóre z bardziej niezwykłych wniosków.od obserwacji od strony jezdni przejeżdżających samochodów, a także od prób, posługując się formułami mechaniki klasycznej, łączącymi prędkość, drogę i czas, aby znaleźć wyjaśnienia tego, co zobaczył. Okazuje się, że prosta koncepcja „względności ruchu mechanicznego” może prowadzić do globalnych wniosków wpływających na podstawy zrozumienia Wszechświata.
Materiał dotyczy zagadnień z zakresu fizyki klasycznej. Rozważane są kwestie związane z względnością ruchu mechanicznego i wnioski płynące z tej koncepcji.
