Podróżnicy wielkich odkryć geograficznych ...Ktokolwiek czyta o odważnych wędrowcach średniowiecza, którzy z entuzjazmem próbują otworzyć bardziej dochodowe szlaki handlowe lub utrwalić swoje imię, wyobraża sobie, jak to się stało. Entuzjastyczni miłośnicy morza wąchają wodę morską i widzą przed sobą otwarte żagle fregat. Najbardziej zaskakujące jest to, jak wielcy podróżnicy mogli przeżyć swoje przygody w rzeczywistości, wykazując tyle wytrwałości i zaradności. Dzięki nim świat poznał nowe ziemie i oceany.
Szkoda, że faktycznie superpodróżnicy nie zawsze mogli poczuć smak romansu: ich statki rozbiły się, a cała załoga mogła zachorować na niespotykaną w tamtych czasach chorobę. Sami marynarze, którzy odważyli się dokonywać nowych odkryć, musieli znosić trudy, często ogarnęła ich śmierć. Nic dziwnego, że dziś wielu podziwia ich odwagę i determinację! Tak czy inaczej, dzięki niektórym podróżnikom odkryto nowe kontynenty, a niektóre z nich wniosły nieoceniony wkład w geografię świata. Dzięki dokumentom historycznym, które zawierają zapiski naocznych świadków lub zapiski z dzienników okrętowych, możemy mieć wiarygodne informacje o ich wędrówkach. Szkoda jednak, że wielcy podróżnicy geograficzni rzadko osiągali to, do czego dążyli.
Chodzi o osobę, która byłamarzyłem o odbyciu długiej podróży. Jak każdy, kto akurat znalazł się na jego miejscu, rozumiał, że nie może obejść się bez wsparcia finansowego, a nie było tak łatwo znaleźć je u bogatych monarchów, którzy nie chcieli dzielić się swoimi finansami. Dokąd chciał się udać zdesperowany podróżnik? Całym sercem pragnął znaleźć najkrótszą zachodnią drogę do Indii, które w tamtych czasach słynęły z przypraw na wagę złota.
Próbując udowodnić, że ma rację, Kolumb kontynuowałprzyjeżdżać do hiszpańskiego króla i królowej kilka razy w ciągu długich ośmiu lat. Warto zauważyć, że w jego planie było wiele wad. Pomimo tego, że naukowcy byli już przekonani o kulistym kształcie Ziemi, pytanie brzmiało, który pas światowego oceanu oddziela Europę od Azji. Jak się później okazało, Christopher popełnił dwa rażące błędy. Po pierwsze założył, że terytorium Azji zajmuje znacznie większy obszar niż było i jest w rzeczywistości. Po drugie, Kolumb zaniżył wielkość naszej planety o jedną czwartą.
Tak czy inaczej, „zapukaj, a zostanie ci objawione”:wyprawa została zatwierdzona, a trzy statki zostały wyposażone do podróży. Przedsiębiorczy hiszpańscy monarchowie tęsknili nie tylko za dochodowymi szlakami handlowymi – cieszył ich sam pomysł nawrócenia krajów wschodnich na katolicyzm. A 3 sierpnia 1492 około 90 osób wyruszyło w długą podróż. Przepłynęli wiele mil morskich, ale bogate ziemie nigdy nie pojawiły się na horyzoncie. Kolumb musiał nieustannie uspokajać swoją drużynę, czasami nawet bagatelizując rzeczywiste odległości pokonywane w długiej podróży. A teraz wreszcie, jak mogłoby się wydawać, osiągnęli swój cel! Dokąd dotarli nasi niestrudzeni żeglarze?
Ziemia, do której dotarł jego zespół, byłaBahamy. Co jakiś czas spotykali się tam nadzy tubylcy, a tropikalny klimat sprzyjał wypoczynkowi. Ale w każdym razie nie to było celem wielkich podróżników, którzy opuszczali swoje domy i rodziny. Po dwutygodniowym odpoczynku marynarze wyruszyli dalej i dotarli do Kuby. Kolumb nie mógł się w żaden sposób uspokoić, ponieważ nie mógł znaleźć żadnych przypraw ani złota.
Następnie odyseja trwała dalej na wschód, gdzieupragnione złoto zostało odkryte. Stało się to na wyspie, którą Kolumb nadał nazwę La Isla Hispaniola (obecnie Hispaniola). Krzysztof Kolumb marzył już o tym, jak te ziemie zostaną podporządkowane koronie hiszpańskiej. Oczekiwano powrotu do domu i wielkich zaszczytów, a także kolejnej podróży.
W następnym roku razem z Kolumbem pojechałacała armada, składająca się z 17 statków i ponad 1200 osób. Wśród ludu było wielu żołnierzy i księży. Hiszpanie chcieli zamienić nowe ziemie w kolonie, a mieszkańców uczynić katolikami. Kolumb wciąż chciał dotrzeć do wybrzeży Indii.
Tylko dwie kolejne wyprawy do wschodnich Indiitylko nieznacznie zwiększyło szczęście marynarza. Tak czy inaczej, wyznaczone przez niego szlaki morskie przyczyniły się do kolonizacji całego kontynentu - Ameryki Północnej. Dzięki jego osiągnięciom świat wywrócił się do góry nogami.
Vasco da Gama żył trochę wcześniej niż Kolumb, a jużotworzył drogę do Indii, omijając Afrykę. Przygotowania do jego długiej podróży rozpoczęły się na długo przed jego urodzeniem – jakże inny był ten przypadek od tego, co przydarzyło się Kolumbowi! Monarchowie portugalscy rozumieli znaczenie handlu przyprawami. Król Portugalii Manuel I wierzył, że na czele wyprawy może stanąć tylko osoba, która, jak to określił pewien historyk, „połączy odwagę żołnierską z przebiegłością kupca i wyczuciem dyplomaty”. . Według króla do tej roli nadawał się Vasco da Gama.
Dzięki naturalnym umiejętnościom i przedsiębiorczości toczłowiek bardzo różnił się od Kolumba – dobrze znał swoją pracę, rozumiał, gdzie i dlaczego płynie. Pierwsza wyprawa, choć wiązała się z pewnymi trudnościami, zakończyła się sukcesem – Vasco da Gama zawarł pokojowe stosunki i porozumienie z władcą Indii w sprawie sprzedaży przypraw. Zachwycony król Portugalii od razu nakazał organizację dalszych wypraw. Tym samym dzięki temu odważnemu człowiekowi otworzył się nowy szlak morski z Europy do Azji.
Różni ludzie żyli przez wiele stuleci,którzy osiągnęli wiele w naukach przyrodniczych i geografii. Jeśli mówimy o osiągnięciach naszych rodaków, to pierwszym wielkim rosyjskim podróżnikiem, który od razu przychodzi na myśl, jest Nikołaj Miklukho-Maclay. Choć jego dokonania oczywiście nie mogą się równać z zasługami Krzysztofa Kolumba, Jamesa Cooka, Vasco da Gamy czy Amerigo Vespucciego. Szczególnie interesujący jest jego wniosek, że cechy kulturowe i rasowe oraz różnice między narodami wynikają ze środowiska naturalnego i społecznego.
Wśród innych rosyjskich podróżników, którzywniósł pewien wkład w rozwój geografii, można wymienić Fiodora Konyukhova, Jurija Senkiewicza, Iwana Papanina, Nikołaja Przewalskiego, Afanasy Nikitina, Erofieja Chabarowa, Wita Beringa i wielu innych. Życie każdego z nich to długa podróż pełna wydarzeń.
Może pojawić się pytanie:dlaczego ludzie mają tak pilną potrzebę czegoś nieznanego i odległego? Faktem jest, że od dzieciństwa w człowieku istnieje potrzeba rozpoznawania otaczającego go świata, odkrywania go, znajdowania odpowiedzi na pytania: „Jaki jest sens życia? Co robimy na naszej planecie?” W gruncie rzeczy wszyscy jesteśmy „wielkimi” podróżnikami i odkrywcami. Jesteśmy tak stworzeni, można by rzec, tak stworzeni, by nieustannie poznawać otaczający nas świat. To nie przypadek, że jesteśmy na Ziemi i bardzo różnimy się od zwierząt, bez względu na to, jak niektórzy próbują udowodnić, że pochodzimy od naszych mniejszych braci. Napisano wiele książek o pragnieniu człowieka od dzieciństwa do poznawania otaczającego go świata. Jedną z tych historii napisał M. Zoshchenko - "Wielcy podróżnicy". Następnie chciałbym krótko opowiedzieć, co to za książka.
W każdej osobie, dorosłej lub nadaldziecko, żyje swoim własnym Kolumbem lub Vasco da Gama. Od dzieciństwa możemy obserwować, jak dziecko chce poznać otaczający go świat. Historia Zoszczenki „Wielcy podróżnicy” opowiada historię trójki dzieci, które wybierają się w daleką podróż dookoła świata. Zabrali ze sobą wiele różnych rzeczy, które były bardzo trudne do przenoszenia i które ostatecznie zamieniły się w niepotrzebne śmieci. Ta krótka, pouczająca historia uczy dzieci, że do osiągnięcia wielkich rzeczy potrzebna jest wiedza. Opowieść Zoszczenki „Wielcy podróżnicy” to miniaturowe arcydzieło.
Jak widać, w każdym z nas jest ogromne pragnienie.w nieznane - czy jesteś wielkim rosyjskim podróżnikiem, czy zwykłym człowiekiem. Każdy szuka odpowiedzi na palące pytania. Wielcy podróżnicy i ich odkrycia tylko dowodzą tej prostej i bardzo ważnej prawdy. W międzyczasie, niezależnie od tego, czy w krótkim życiu pokonujemy duże odległości, czy nie, każdy z nas rozpocznie i zakończy swoją ziemską podróż, pełną przygód i życia. Pytanie tylko: co odkryjemy podczas tej podróży, a co po sobie zostawimy?
