Biografia Iwana Groźnego jest wciąż uderzającawiele z jego oryginalności i znaczenia. Jest to jeden z najsławniejszych wielkich książąt Moskwy i całej Rosji, którzy faktycznie przewodzili krajowi przez 37 lat, z wyjątkiem krótkiego okresu, gdy Symeon Bekbulatovich był nominalnym królem. Panowanie Iwana Groźnego zostało zapamiętane przez wielu jako nieuzasadnione okrucieństwo, z jakim prowadził swoich podwładnych.
Bohater naszego artykułu urodził się w 1530 roku.Mówiąc o biografii Iwana Groźnego, musisz zacząć od tego, że jako kandydat na tron zaczęli go rozważać w wieku trzech lat, gdy jego ojciec Wasilij III poważnie zachorował.
Przewidując swoją nieuchronną śmierć, powstałkomisja bojarska rządząca państwem, której członkowie mieli pełnić funkcje strażników. Ciekawy fakt z biografii Iwana Groźnego: mógł zostać królem dopiero po 15 latach.
Po śmierci Wasilija w kraju panował spokójtylko około roku. W 1534 r. W kręgach rządzących było wiele permutacji. Wpływ wywierał fakt, że książę Belski i zmarły Łaciński poszli służyć księciu litewskiemu. Wkrótce jeden ze strażników, Iwan Michaił Gliński, który zmarł w więzieniu, został aresztowany. Aresztowano kilku innych znanych bojarów.
Iwan Groźny stał się pełnoprawnym władcąw roku 1545. W swoich wspomnieniach opisał, że jednym z jego najbardziej żywych wrażeń z młodości był tak zwany wielki pożar w Moskwie, kiedy zniszczono około 25 tysięcy domów. Ciekawe fakty z życia, biografia IwanaGrozny był często zaskoczony i zaskoczony. Tak więc na samym początku swego panowania prawie stał się ofiarą buntu. W 1547 r. Uczestnicy zamieszek zabili jednego z krewnych matki Carla Glinsky'ego, a następnie przybyli do wioski Worobyjewo, gdzie ukrywał się wielki książę. Z wielkim trudem tłum zdołał przekonać, że księcia tu nie ma.
Ważnym wydarzeniem w krótkiej biografii Iwana Groźnego, która jest podana w tym artykule, był ślub.
Historycy wciąż spierają się, kto nalegał na toobrzęd Niektórzy twierdzą, że było to korzystne dla krewnych króla, podczas gdy inni uważają, że w Iranie w młodym wieku przejawiało się pragnienie władzy. Dlatego była to jego osobista decyzja, która zaskoczyła bojarów.
Istnieje również wersja, która miała rękę na weseluMetropolita Makarius, który był zainteresowany przybliżeniem kościoła do państwa. W rezultacie ceremonia odbyła się w styczniu 1547 r. Makari pobłogosławił Iwana królestwu.
Ważna rola w biografii Iwana Groźnegoreformy, które dużo przeprowadził. Zasadniczo wszystkie z nich miały na celu wzmocnienie władzy, centralizację państwa, a także budowę odpowiednich instytucji publicznych.
W Wikipedii, w biografii Iwana Groźnegoczęsto wspominane są ciekawe inicjatywy. W 1549 r. Zwołano pierwszy Zemsky Sobor, w którym uczestniczyły wszystkie rosyjskie dobra, z wyjątkiem chłopstwa. Formalnie reprezentatywna monarchia nabierała kształtu.
W 1550 r. Wyszedł nowy prawnik, który utworzył jedną jednostkę do zbierania podatków, których wartość zależała od statusu społecznego właściciela i żyzności gleby.
Następnie w kraju miały miejsce reformy prowincjonalne i zemstvo, które radykalnie zmieniły uprawnienia gubernatorów w zastępach. W 1550 r. Pojawiła się napięta armia.
To pod Groznym został utworzonypaństwowy system zamówień. W latach 60. XVI wieku przeprowadzono znaną reformę sfragistyki państwowej, która ustanowiła rodzaj prasy państwowej. Jeździec pojawił się na piersi orła, która została zabrana z herbu Rurikovicha. Po raz pierwszy zastosowano nową pieczęć na podstawie umowy z Królestwem Danii.
W biografii Iwana Groźnego był wielkiliczba kampanii wojskowych. Od początku XVI wieku Chanat Kazański był stale w stanie wojny z Moskwą Rosją. Na przestrzeni lat odbyło się około czterdziestu podróży na ziemie rosyjskie. Najbardziej ucierpieli Kostroma, Vladimir, Wołogda, Murom.
Większość historyków uważa, że pierwszykampania kazańska miała miejsce w 1545 roku. W sumie Iwan Groźny, potwierdza to krótka biografia, odbył trzy podróże do Kazania. Pierwsza zakończyła się niepowodzeniem, gdy artyleria oblężnicza wycofała się z powodu wczesnej odwilży. Dlatego wojska, które dotarły do Kazania, stały pod murami miasta tylko przez tydzień.
W drugiej kampanii nie udało się zdobyć miasta,który rozpoczął się po śmierci Safa-Girey. Ale armia rosyjska zbudowała twierdzę Swijażsk, która na wiele lat stała się twierdzą wojsk rosyjskich.
Wreszcie trzecia kampania zakończyła się triumfem.W październiku 1552 Kazań został zdobyty. Wzięło w nim udział około 150 tysięcy żołnierzy uzbrojonych w 150 armat. Kreml kazański został zdobyty szturmem. Khan zostaje wzięty do niewoli. Zwycięstwo to oznaczało dla cara ważny sukces polityki zagranicznej, a także przyczyniło się do umocnienia jego władzy w państwie.
Gubernator Groznego w Kazaniu został z księciemGarbaty Shuisky. Po tym, jak Iwan 4 Groźny, w krótkiej biografii na ten temat, zajął Kazań, miał ambitne plany zdobycia całej Syberii.
Ale Rosja miała problemy nie tylko z Kazaniemchanat. Wkrótce trzeba było prowadzić wojnę ze Szwecją. Ciekawy fakt z biografii Iwana Groźnego, „Wikipedia” opowiada o nim, podobnie jak ten artykuł, jest to nawiązanie stosunków handlowych z Anglią. Udało się nawiązać komunikację przez Morze Białe i Ocean Arktyczny. Wcześniej przez Szwecję przebiegały szlaki handlowe, więc Skandynawowie byli na stratach, tracąc dużą część zysków, jakie uzyskiwali z zapewniania tranzytu.
Początek relacji między Moskwą a Londynem został zapoczątkowany przezBrytyjski nawigator Richard Chancellor, który w 1553 roku popłynął do Rosji przez Morze Białe. Iwan Groźny spotkał się z nim osobiście, niedługo potem w angielskiej stolicy została założona „Kompania Moskiewska”, która otrzymała od Iwana monopol na prawa handlowe.
Oburzony król szwedzki Gustaw I Waza próbował stworzyć koalicję antyrosyjską, ale ten plan się nie powiódł. Potem postanowił działać samodzielnie.
Powodem wojny ze Szwecją było schwytanie Rosjankupców w Sztokholmie. Szwedzi przeszli do ofensywy, zdobywając Oreszek, ale nie mogli dotrzeć do Nowogrodu. W styczniu 1556 r. 25-tysięczna armia rosyjska całkowicie pokonała Szwedów, oblegając Wyborg, ale nie zdołała go zdobyć.
Wtedy Gustav zaproponowałem rozejm, na któryIwan Groźny się zgodził. W 1557 r. zawarto rozejm nowogrodzki na okres 40 lat. Przewidywał także stosunki dyplomatyczne za pośrednictwem gubernatorów nowogrodzkich.
W życiu biografia Iwana Groźnego była jeszcze jednąważna wojna - inflancka. Jej głównym celem było opanowanie wybrzeża Bałtyku. Początkowo armia rosyjska odniosła sukces: Narva, Neigauz, Dorpat zostały zajęte, wojska zakonu zostały pokonane pod Rygą. Do 1558 r. armia rosyjska zdobyła prawie całą wschodnią część Estonii, a w 1559 r. faktycznie zakończyła klęskę Zakonu Kawalerów Mieczowych.
Dopiero wtedy gubernatorzy zdecydowali się przyjąć ofertęświat, który przedstawiła Dania. Stronom udało się zachować neutralność do końca 1559 roku. Jednocześnie zaczęli aktywnie negocjować pokój z Inflantami, w zamian za pewne ustępstwa ze strony głównych miast niemieckich.
Ciekawe fakty w biografii Iwana Groźnegospotykałem się dość często. Dzięki swoim wojskowym sukcesom zdołał więc zdobyć szacunek wśród zagranicznych przywódców. W rezultacie w 1560 r. zwołano w Niemczech cesarski zjazd deputowanych, na którym cudzoziemcy ostatecznie uznali siłę i potęgę armii rosyjskiej. Postanowiono wysłać ambasadę do Moskwy i zaoferować carowi wieczny pokój.
Oprócz wojowniczości Grozny zasłynął wprowadzeniem do kraju opriczniny. Ogłosił to w 1565 roku. Następnie jego dekretem kraj został podzielony na dwie części - opriczninę i zemstvo.
Pojęcie „opriczniny” istnieje w Rosji od 1565 r.do 1572 roku. Tak więc Iwan Groźny nazwał osobistym przeznaczeniem, które miało własną armię i aparat państwowy. W tym przypadku dochód trafił do skarbu państwa.
W tamtych czasach zaczęli nazywać to samo słowopolityka terroru, którą car wprowadził w kraju. Prowadził ją przeciwko wszystkim opozycyjnym obywatelom we wszystkich sferach życia społecznego. Według wielu historyków opricznina przybrała formę terrorystycznego despotyzmu pod autokracją.
W opriczninie były obszary na północnym wschodziekraje, w których rzadko spotykano bojarów ojcowskich. Jej centrum stanowiła Aleksandrowskaja Słoboda, którą car ogłosił jako swoją nową oficjalną rezydencję. To właśnie stamtąd w 1565 r. wysłał list do bojarów, duchowieństwa i całego ludu, że abdykował z tronu. Ta wiadomość bardzo poruszyła naród moskiewski. Perspektywa anarchii nikomu nie podobała się.
Wkrótce pojawiły się pierwsze ofiary terroru,zaaranżowane przez Groznego. Pierwszymi ofiarami opriczniny stali się sławni i statusowi bojarzy. Gwardziści nie bali się żadnej kary, ponieważ byli zwolnieni od odpowiedzialności karnej. Car zaczął przymusowo konfiskować majątki, przekazując je szlachcie spośród gwardzistów. Książętom i bojarom, od których zabrał ziemię, przekazywał majątki w innych regionach kraju, na przykład w regionie Wołgi.
Należy zauważyć, że dekret o wprowadzeniuRosyjska opricznina została oficjalnie zatwierdzona zarówno przez władze świeckie, jak i duchowe. Uważa się, że decyzja ta została również zatwierdzona przez Sobór Zemski. Jednocześnie większość ziemszczyny protestowała przeciwko takiemu stanowi rzeczy. Na przykład w 1556 roku około 300 przedstawicieli szlachty zwróciło się do cara z petycją z prośbą o anulowanie opriczniny. Trzech z nich zostało straconych przez ścięcie, niektórym odcięto języki, około 50 osób poddano publicznym karom cielesnym.
Koniec opriczniny dla wielu przyszedł taki samniespodziewanie, jak jego początek. Było to w dużej mierze ułatwione przez inwazję na Rosję przez krymskiego chana Dewlet-Gireya w 1571 roku. Do tego czasu wielu gwardzistów demonstrowało już całkowitą niezdolność do walki, zdegradowanych moralnie. Są przyzwyczajeni do plądrowania zwykłych obywateli i po prostu nie pojawili się na prawdziwej bitwie.
W rezultacie Moskwa została spalona.Do 1572 r. armia opriczniny została zjednoczona z armią ziemstw, a car postanowił całkowicie zlikwidować opriczninę w Rosji. Chociaż sama nazwa, w rozumieniu dworu jego władcy, przetrwała do śmierci Iwana IV.
Badanie szczątków króla wykazało, że ww ostatnich latach życia zachorował na różne choroby. W szczególności rozwinął się osteofit, przez co nie mógł chodzić, był noszony po oddziałach na noszach. Z powodu tego bezruchu, który pogarszał niezdrowy tryb życia i ciągły stres, w wieku 50 lat król wyglądał jak zgrzybiały starzec.
Już w 1584 r. był zaangażowany w stanbiznes, ale w marcu jego stan zdrowia gwałtownie się pogorszył. Król popadł w nieprzytomność. Zmarł 18 marca. Jego ciało było spuchnięte i brzydko pachniało. Ambasador Wielkiej Brytanii na dworze rosyjskim Gorsey twierdził, że przed śmiercią Grozny grał w szachy.
Współcześni nigdy nie byli w stanie wiarygodnie ustalić, czy król zmarł z powodu choroby, czy z jakiegoś gwałtownego powodu. Na dworze natychmiast powstało zamieszanie.
Krążyły plotki, że król został otrutyprzybliżony. W szczególności podejrzewano o to Borysa Godunowa i Bogdana Belskiego. Były nawet dowody, że Godunow przekupił lekarza, który leczył Groznego, obawiając się, że zostanie stracony wraz z innymi szlachcicami.
Horsey przedstawił wersję uduszenia Iwana IV, podejrzewając o to również Godunowa. Anglik twierdził, że najpierw królowi podano truciznę, a w zamieszaniu, które powstało po jego upadku, również go udusili.
W połowie XX wieku nie było wersji o zatruciuPotwierdzony. W wyniku analizy w jego szczątkach znaleziono normalną zawartość arszeniku, ale było dużo rtęci, co jednak tłumaczyło się tym, że w XVI wieku wchodziła w skład wielu leków. Była nawet leczona na syfilis, na który prawdopodobnie cierpiał również król.
Według innych badaczy dopuszczalna dlanorma arsenu ludzkiego u Iwana Groźnego została dwukrotnie przekroczona. Podejrzewali, że padł ofiarą śmiertelnego „koktajlu” rtęci i arszeniku. I dali go Groznemu przez pewien czas, więc nie było możliwe jednoznaczne natychmiastowe potwierdzenie wersji zatrucia.
