Każdy kraj ma wiele ciekawychcechy i szczegóły. O każdym z nich można wiele powiedzieć. Zwłaszcza jeśli jest to odległa i egzotyczna kraina. Na przykład Afrykańska Republika Mali. Co należy najpierw o niej wiedzieć?
Można go znaleźć na mapie Mali na zachodziekontynent afrykański. Terytorium kraju obejmuje prawie półtora miliona kilometrów kwadratowych, a dokładniej 1,24. Dwadzieścia dwa tysiące z nich to woda, a reszta to ląd. Wielkość tego kraju można lepiej zrozumieć, wiedząc, że jest porównywalna z Republiką Południowej Afryki lub dwa razy większa od Teksasu. Długość granicy to siedem tysięcy dwieście czterdzieści trzy kilometry. Na zachodzie kraju znajduje się Senegal, na północy Algieria i Mauretania, na wschodzie Niger i Burkina Faso, na południe od Mali leży Wybrzeże Kości Słoniowej, dawniej Wybrzeże Kości Słoniowej, oraz Gwinea.
Jak w każdym stanie, Mali ma trudnesystem podziału administracyjnego. Zgodnie z nim na terytorium wyróżniono osiem regionów. Odrębną jednostką jest stolica Mali - Bamako. Regiony podzielone są na okręgi, których w kraju jest dwieście osiemdziesiąt osiem. Oprócz podziału administracyjnego istnieje również podział geograficzny. Przyroda Mali jest podzielona na pięć dużych obszarów. Są to pustynie na północy stanu, region przejściowy - Sahel, dwa rodzaje sawann i terytorium Delty Nigru.
Największą rzeką jest Niger, z której wypływaGwinea przecina terytorium Mali i kieruje się na północny wschód. W kanale jest wiele gałęzi, kanałów i jezior, a także bagien. W delcie znajdują się struktury, które umożliwiają dystrybucję wody do nawadniania. Ponieważ Republika Mali znajduje się w dość suchym regionie, dostępność hydrotechniki ma dla niej ogromne znaczenie. Niektóre ze sztucznych kanałów irygacyjnych są zgodne z historycznym przebiegiem Nigru. Na zachodzie kraju znajduje się również rzeka Senegal, która pojawia się w wyniku zbiegu Bakoi i Bafing. Najniższy punkt Mali znajduje się w jej delcie. Kraj wyróżnia się także kilkoma wzgórzami. Na południowym zachodzie piaskowiec gór staje się obramowaniem górnego dorzecza Nigru i dopływu Bani.
Oprócz płaskowyżów z piaskowca są teżinne strefy wypiętrzenia się skorupy ziemskiej. Szczególnie widoczne są góry między miastami Gao i Mopti. Na wschód od tego ostatniego znajduje się pozostałość masywu zwanego Hombori. Najwyższym punktem jest góra tysiąca stu pięćdziesięciu pięciu metrów. To rekord nie tylko masywu, ale całego kraju. Innym dużym wzniesieniem jest płaskowyż Adrar Iforas.
Mimo surowego, gorącego klimatuAfryka jest inna, Mali może się pochwalić różnorodną florą. Większość terytoriów porośnięta jest różnorodnymi krzewami i trawami. Na terenie Sahelu występują akacje, palmy zagłady, baobaby, nere, kapoki, karite, seibas, dzikie śliwki i inne egzotyczne odmiany. Na południu występują palmy ronye, senegalskie cayis, terminalia i różne rośliny zielne.
Fauna Mali imponuje swoją niesamowitą różnorodnością.Na terenach pustynnych najczęściej spotyka się duże antylopy - oryks, addaks, a także gazele, gepardy, żyrafy i hieny pasiaste. Sawanny zamieszkują guźce - afrykańskie dzikie świnie oraz różne drapieżniki - szakale, lwy i lamparty. Antylopy są szeroko rozpowszechnione. Niestety liczba słoni stale spada. Rzeki i jeziora Mali mają ogromne znaczenie. Kraj zajmuje się rybołówstwem, najcenniejszym jest okoń nilowy, zwany także „kapitanem”. Owady są szeroko reprezentowane - pszczoły, komary, termity, muszki. Wiele gatunków jest niebezpiecznych dla zdrowia zwierząt i ludzi. Stanową florę i faunę chroni park narodowy o nazwie Boucle du Baule.
Wszelkiego rodzaju zasoby potrzebne do aktywnościrozwój państwa, dobrze reprezentowany w Mali. Kraj szczyci się złożami metali szlachetnych i kamieni - wydobywane jest tu złoto i diamenty. Ponadto w kopalniach Mali można znaleźć miedź, boksyt, mangan, uran, granit, lit, sól kuchenną. W kraju występuje również glinka kaolinowa.
Kraj leży w strefie tropikalnej kontynentalnejrozebrać się. Na południu, gdzie znajduje się stolica Mali, panuje klimat podrównikowy. Występują na przemian pory suche i deszczowe. Pierwsza trwa od listopada do czerwca, a druga - od lipca do października. W porze suchej w kraju dominują północno-wschodnie wiatry, które prowadzą do burz piaskowych. W centrum Mali, Bamako, są imponujące wahania temperatury w ciągu jednego dnia - wieczorami, nocą i wczesnym rankiem jest tu chłodno, a do południa termometr pokazuje ponad trzydzieści stopni upału. W regionie na terenie Sahary występują wiatry harmatańskie, charakteryzujące się siłą huraganu. Temperatura tutaj osiąga czterdzieści pięć stopni ciepła. Terytoria południowe różnią się maksymalną ilością opadów - spada tu do półtora tysiąca milimetrów rocznie. W całym kraju regularnie występują susze. Na Saharze co roku spada sto pięćdziesiąt milimetrów, aw mieście Timbuktu - dwieście trzydzieści.
Prawie sto procent populacji krajureprezentowana przez Negroidów. Przedstawiciele śródziemnomorskiego typu rasy białej - Arabowie i Tuaregowie - występują tylko na niektórych północnych terytoriach. Różnorodność etniczna Mali jest imponująca - ludność państwa liczy dziesiątki. Większość z nich należy do rodziny języków niger-cordo-fann, są też przedstawiciele zachodniego Atlantyku, afrasian i voltaic. Najliczniejsi są Bambara, mówcy najpowszechniejszym językiem. Taki etnos można spotkać w centralnej części kraju. Następna to Malinka z przedstawicielami na zachodzie. Podobnie jak poprzedni, ludzie ci zajmują się głównie rolnictwem i hodowlą bydła.
Senufo i Mande żyją w rolnictwie.Songhai, którzy zajmują się hodowlą koczowników, mieszkają na wybrzeżach Nigru. W najbardziej skalistych regionach Dogoni żyją, co zaskakujące, odnosząc sukcesy w rolnictwie na obszarach najmniej uprzywilejowanych. Na szczególną uwagę zasługują tuaregi. To koczowniczy lud ze wschodu. Arabowie zajmują się hodowlą i handlem bydłem w rejonie jeziora Fagibin i na terenie Sahary. Pomimo tego, że lud ten nie jest najbardziej rozpowszechniony, to silnie wpływa na rozwój państwa. W ten sposób religia muzułmańska rozprzestrzeniła się pod ich wpływem i stała się wyborem większości.
Fulbe to interesująca grupa etniczna.Ich wygląd łączy w sobie znaki rasy czarnej i kaukaskiej. Mają jasnobrązową skórę. Fulbe żyją na wybrzeżu Atlantyku oraz w Sahelu, a także w delcie Nigru. Ludność, która nie przestrzega muzułmańskich zwyczajów, zachowuje tradycyjne wierzenia. Ludzie oddają cześć roślinom, zwierzętom, kamieniom, a także oddają cześć duchom swoich przodków. Ciekawe, że niektóre narody akceptują islam, ale zachowują odrębne pogańskie wierzenia. Kraj charakteryzuje się wysokim tempem przyrostu naturalnego - od piętnastu lat liczba mieszkańców rośnie o ponad 2 proc. Rocznie. Prawie połowa obywateli ma mniej niż piętnaście lat, a przedstawiciele wieku emerytalnego to nie więcej niż sześć procent.
Kraj uzyskał niepodległość nie tak dawno temu.Symbole pojawiły się w 1961 roku, po tym, jak kraj przestał być częścią społeczności francuskiej. Jako flaga stosuje się płótno w kształcie czworokąta, którego długość odnosi się do szerokości w proporcji od trzech do dwóch. Jest używany na lądzie do celów rządowych, cywilnych i wojskowych. Flaga jest podzielona na trzy pionowe paski tego samego rozmiaru. Na trzonku znajduje się jasnozielony pasek, jasnożółty pasek na środku i czerwony pasek na krawędzi. Pierwsza to symbol nadziei, pól i pastwisk, rolnictwa, na którym opiera się gospodarka. Ponadto jest oznaką ciągłej innowacji i unowocześniania. Na żółto zaznaczono bogactwo podglebia należącego do każdego mieszkańca kraju. Wreszcie czerwony to znak walki o wolność i niepodległość. Wcześniej flaga kolonii była francuskim materiałem, uzupełnionym czarną figurką kanagi. To obraz osoby wymyślony przez zwolenników idei ekskluzywności rasy Negroid. Rasistowska figurka została usunięta z symboliki w 1961 roku. Co niezwykłe, herb nie ma kolorów flagi. Jest to niebieski dysk z białym sokołem z łukiem i strzałą, uzupełniony koroną.
