Często można usłyszeć, że ludzie, którzy są wolni odstereotypy i zwykła większość uzależnień nazywana jest „marginalnymi”. Znaczenie tego słowa może być dla wielu kłopotliwe, ponieważ pod tym pojęciem mogą znaleźć się ludzie bezdomni, imigranci, wolni intelektualiści, oligarchowie nowej fali. To są zupełnie inne warstwy ludności, różni ludzie. Co ich łączy? Kogo uważa się za marginalizowanych?
Z jakiegoś powodu te osoby, społecznewarstwy i grupy znajdują się „za burtą”, ponieważ nie mieszczą się w ramach norm i tradycji społeczno-kulturowych panujących w danym społeczeństwie. Okazuje się, że osoba, która z własnej woli lub wbrew jej woli unika utartych postaw lub im zaprzecza, nie żyje jak wszyscy, nie wstępuje do społeczeństwa. Oryginalność, nieumiejętność porozumiewania się, szczególne pragnienie samotności również natychmiast stawiają daną osobę za swego rodzaju granicą znajomych granic.
Zastanówmy się, co oznacza słowo „marginalny”.Według interpretacji słowników encyklopedycznych jest to osoba, która znajduje się na pograniczu różnych systemów społecznych, kultur, grup i znajduje się pod wpływem sprzecznych reguł, norm i wartości. Zdeklasowany element jest uważany za synonim tego pojęcia, w skład którego wchodzą przedstawiciele społecznego „dna”.
Okazuje się, że masz jeden z nichcechy, takie jak oryginalność, nieumiejętność porozumiewania się, szczególne pragnienie samotności, już spadasz poza pierwotną krawędź utartych granic, jesteś już marginalny. Kim jest ten „mieszkaniec przydrożny” lub „hybryda kulturowa”? Jak podzielić ludzi „poza ramami” – na marginalizowane wyższe i niższe szczeble? Jednocześnie do tych pierwszych należą ci, którzy opuścili klasę niższą i pozostają na wysokich poziomach, a drudzy – ci, którzy zdegradowali się lub odwrotnie,
znalazłeś wyczerpujące odpowiedzi na wszystkie główne pytania życiowe?
Osoby, które nie żyją jak wszyscy, zaniedbują standardy społeczne, ale nie wykraczają poza ramy prawne, są marginalizowane. Jednocześnie znaczenie tego słowa nie sugeruje czegoś obraźliwego, raczej oznacza tego, kto jest w mniejszości.Po raz pierwszy termin ten upowszechnił się na początku XX wieku. Zastosowano go badacz z Chicago School of Sociology Robert Park. Brzmiało to w jednym z jego esejów zatytułowanym „Migracja ludzka i osoba marginalna” w odniesieniu do imigrantów do Ameryki Północnej, którzy nie trafili do nowego kraju, nie zaakceptowali nowych norm i nadal trzymają się swoich tradycji.
Można rozważyć prehistorię pojawienia się tego terminupojęcie „elementu pośredniego” stosowane w badaniach życia grup imigrantów w miejskiej organizacji społecznej. Opisywali pozycję jednostek równoważących się na pograniczu zupełnie odmiennych kultur oraz konsekwencje ich nieprzystosowania w nowym społeczeństwie. Ci imigranci jako pierwsi zostali ochrzczeni takim imieniem jak marginalizacja. Znaczenie słowa z czasem zyskał nowe odcienie.Jego szczególna niejasność wprowadziła pewne zamieszanie w zrozumieniu znaczenia tego terminu. Zaczęli więc nazywać ludzi spoza zwykłego społeczeństwa, ludzi z piętnem dolegliwości fizycznych lub psychicznych.
Co oznacza słowo „marginalny”, którego nie ma? w słownikach Ozhegova, Brockhausa i Efrona, w TSB?W niektórych źródłach można odnaleźć jedynie etymologię jednordzeniowego słowa „marginalia” – notatek lub nagłówków umieszczanych na marginesach czasopisma, książki lub innego produktu drukowanego. Później w „Soviet Encyclopedia” pojawia się słowo „marginalność”, oznaczające pośrednią pozycję jednostki w określonym społeczeństwie.
We współczesnym rosyjskim osobowości, społecznewarstwy lub grupy znajdujące się na „marginesach”, poza ramami strukturalnych podziałów i tradycji charakterystycznych dla danego społeczeństwa, określane są jako marginalizowane. Znaczenie słowa dość niejasne, ale ostatnio dość modne.
Pojęcie słowa „marginalny” jest w jakiś sposób nieoceniające.Jest na granicy dobra i zła. Przecież to, co dziś postrzegane jest jako wychodzenie poza ramy systemu, może jutro wejść do niego, a może nie, pozostać „poza planszą” struktury społecznej.
Słowo „marginalne” można analizować na półaspekty: pozytywne i negatywne. Przecież wartości tkwiące w „niesystemowej” osobowości niekoniecznie muszą opierać się wszystkiemu, co ustalone i filisterskie. Mogą go dobrze uzupełniać.
Marginesy są często postrzegane jako „dziwaki”.Poważna fascynacja biznesmena muzyką klasyczną czyni go dziwnym i wyjątkowym wśród jego współpracowników, gdyż wartości sztuki wysokiej są wśród nich rzadko wymieniane. Jest w mniejszości w swoim towarzystwie. A w historii jest wielu takich ludzi, którzy czują się wśród nich obcy. Są to A. D. Sacharow, A. I. Sołżenicyn, A. Einstein, Tomasz Mann i wiele innych znanych osobistości. Wiele z ich pomysłów nie zostało zrozumianych i zaakceptowanych przez współczesnych, ale zostały one wysoko ocenione w przyszłości. Nie sposób wymienić wszystkich nazwisk, ale wyjątkowość tych osobników zawsze stwarza sprzyjające warunki do pojawienia się niezamierzonego, oryginalnego i nierozpoznanego.
I są osoby z marginesu, które częściej zwalniająrozwój. Ze względu na niskie zdolności intelektualne nie potrafią przystosować się do ogólnie przyjętych warunków, łatwiej im zaprzeczać ustalonym normom i prowadzić aspołeczny tryb życia.
Zrozumienie zjawiska marginalizacji jest bardziej prawdopodobne, aby spróbowaćinterpretować w kategoriach negatywnego nastawienia. Albo możesz filozofować i spróbować znaleźć granicę między niezwykłą manifestacją indywidualności jednostki a zwykłym postrzeganiem słowa „marginalny”, co jest dość trudne.
