W takim czy innym stopniu wszystkie substancje mająwłaściwości magnetyczne jednak należące do klasy ferromagnesów mają swoją własną strukturę, która pozwala utrzymać kierowane pole. Ta jakość jest szeroko stosowana do rejestrowania informacji na warstwach, których powierzchnię można zorientować, tworząc „pamięć”. Podczas magnetyzacji stosuje się zjawisko fizyczne, które można opisać słowem „opóźnienie”. Graficznie przedstawia tak zwaną pętlę histerezy.
Ferromagnesy mają zdolność magnesowaniaspontanicznie domeny są obecne w ich strukturze molekularnej, to znaczy ogniskach magnetyzacji, jednak wielokierunkowe linie siły wzajemnie kompensują swoje działanie, a zatem kawałek zwykłego żelaza lub niklu nie wytwarza własnego pola magnetycznego.
Aby ferromagnet stał się magnesem,pola magnetyczne domen muszą być zorientowane w jednym kierunku, dla którego muszą być narażone na działanie pola zewnętrznego, podczas którego pojawia się pętla histerezy.
Wzrost intensywności pola magnetycznego wokółferromagnetyczny prowadzi do orientacji wcześniej chaotycznych domen i do tworzenia własnego pola ukierunkowanego, podczas gdy wykres zależności tych dwóch parametrów ma górny punkt nasycenia, w którym materiał staje się jednodomenowy. Podczas tworzenia pola w przeciwnym kierunku możliwe jest osiągnięcie niższego punktu nasycenia, ale linia na schemacie nie powtórzy swojego bezpośredniego kursu, ale zostanie przesunięta do tyłu, ponieważ do zmiany orientacji domen będzie potrzebna dodatkowa energia. Pętla histerezy jest graficznie wyrażoną niejednoznacznością wartości napięcia względem indukcji w kierunku do przodu i do tyłu.
Właściwie także wiele procesów mechanicznychcharakteryzuje się opóźnieniem związanym ze zmianą kierunku wpływu na przeciwny. Na przykład podczas odkształceń sprężystych ciała również zmieniają niejednoznacznie swoje rozmiary, a ich wykresy - ta sama pętla histerezy. Bezwładność jest nieodłącznym elementem wszelkich procesów fizycznych.
Właściwość ferromagnesów do utrzymania ich magnetyzacji jest podstawą zasady zapisu magnetycznego.
W pierwszym magnetofonie jako nośnikuzastosowano drut żelazny, który przechodząc przez głowicę rejestrującą, która jest cewką indukcyjną, był namagnesowany w zależności od natężenia wytwarzanego przez nią pola. Następnie, w miarę poprawy wyposażenia, zaczęli używać taśmy z osadzoną na niej warstwą proszku, która ma silniejsze właściwości magnetyczne, jednak ogólna zasada pozostała niezmieniona. Pętla histerezy ferromagenu stwarza warunki do przechowywania informacji zapisanych na tym materiale.
Obecnie praktycznie nie ma domowych magnetofonówstosowane jednak nie oznacza to, że zasada ich pracy straciła na znaczeniu. We współczesnych komputerach ta sama zasada zapisu magnetycznego służy do gromadzenia informacji na dyskach twardych, która opiera się na pętli histerezy.
