Wielki książę Siergiej Michajłowicz Romanow: krótka biografia

Życie i tragiczna śmierć na zawsze związały rodzinęostatni cesarz rosyjski i bardzo solidny i lojalny, jakby wykuty z jednego bloku, taki człowiek jak wielki książę Siergiej Michajłowicz. Dom Romanowów, który istnieje od czterystu lat, postrzega władzę jako ciężkie brzemię i służbę jedności narodowej i jest gotowy do pracy dla dobra Ojczyzny.

Dzieciństwo Wielkiego Księcia

Ojciec Siergieja Michajłowicza był synem cesarzaMikołaj I Michaił Nikołajewicz. Był ceniony jako główny dowódca wojskowy i bardzo zdolny administrator. Przez 22 lata był gubernatorem Kaukazu. Ten post był zarówno odpowiedzialny, jak i niebezpieczny. Ale Michaił Nikołajewicz zdołał podbić Czeczenię, Dagestan, Zachodni Kaukaz i położyć kres niekończącej się wojnie. Matka Olga Fiodorowna, księżniczka Badenii, była siostrzenicą Elżbiety I Aleksiejewny, która sama dorastała w spartańskich warunkach. Rodzina miała 7 dzieci.

Na zdjęciu Olga Fiodorowna z synem Siergiejem.Wychowała swoje dzieci w bezwarunkowym podziwie dla ojca. Wielki książę Siergiej Michajłowicz urodził się w majątku Borżom w 1869 roku i został ochrzczony na cześć mnicha Sergiusza z Radoneża. Ojciec i matka byli surowi wobec dzieci, wychowując je, aby mogły znosić trudy, jakie mogły spotkać w służbie wojskowej, do której byli szkoleni od dzieciństwa. Ich dziadek Mikołaj I był wyraźnie wzięty za wzór, który spał na żołnierskim łóżku i okrył się płaszczem. Synowie mieli wąskie żelazne łóżka, zamiast materacy sprężynowych - desek, na których kładziono symbolicznie najcieńszy materac. Wzrost nastąpił o szóstej rano. Spóźnienie nie było dozwolone. Następnie modlitwa klęcząca i zimna kąpiel. Śniadanie było najprostsze - herbata, chleb, masło.

Studium

Pierwotnie wielki książę Siergiej Michajłowicz,podobnie jak jego bracia kształcił się w domu przez osiem lat. Studiował Prawo Boże, historię prawosławia i innych wyznań, historię Rosji, krajów Europy Zachodniej, Ameryki i Azji. Obowiązkowe były zajęcia z matematyki, geografii, języków i muzyki. Z powodu pomyłki w obcym słowie nastąpiła kara - pozbawienie słodyczy, w matematyce - godzinne klęczenie w kącie. Ponadto wielki książę Siergiej Michajłowicz opanował posługiwanie się bronią palną, szermierkę, a nawet atak bagnetem. Integralną częścią szkolenia była jazda konna. W wieku od siedmiu do piętnastu lat Siergiej Michajłowicz i jego bracia mieszkali w pobliżu Strelnej w pięciu pokojach pałacu wielkiego księcia na wysokim brzegu Zatoki Fińskiej. Taka edukacja i szkolenie określiły przyszły kierunek działalności Siergieja Michajłowicza - służbę wojskową. Zdolny do matematyki, kochający dokładność we wszystkim od najmłodszych lat, wybrał szkołę artylerii Michajłowskiego w 1885 roku. To sprawiło, że był bardzo zadowolony z ojca, który sam miał wykształcenie artylerzysty.

Podróż

W latach 1890-1891, kiedy Siergiej Michajłowicz byłmając niewiele ponad dwadzieścia lat, wraz ze swoim bratem Aleksandrem Michajłowiczem, oficerem marynarki wojennej, odbył rejs jachtem „Tamara” na Ocean Indyjski, odwiedził Batawię i Bombaj. To właśnie w Indiach wielki książę Siergiej Michajłowicz dowiedział się o nagłej śmierci matki na zawał serca. Mimo to młoda kobieta nie mogła znieść morganatycznego małżeństwa swojego syna Michaiła z hrabiną Merenberg, wnuczką Puszkina.

Service

W 1889 SM Romanow ukończył szkołę artylerii w stopniu podporucznika. Dorastał szybko iz powodzeniem w służbie.

Prawie co trzy lata awansował nawykazała się starannością. W 1904 roku mamy przed sobą generała dywizji Siergieja Michajłowicza. Wielki Książę, równocześnie z nowym stopniem, został wpisany do orszaku Jego Królewskiej Mości. Siergiej Michajłowicz wiele wysiłku włożył w tworzenie nowoczesnej artylerii, jej odnowienie w armii rosyjskiej, szkolenie młodych artylerzystów, zarówno niższych, jak i wyższych stopni. Jakość szkolenia strzelców pod jego kierunkiem dramatycznie wzrosła.

Udział w wydarzeniach koronacyjnych

W maju 1896, w pogodny dzień, wziął udział wtożsamości koronacyjne w Moskwie Siergiej Michajłowicz. Z okazji ładnej pogody wielki książę udał się na pole chodyńskie otwartym powozem wraz z wielką księżną.

W szeregach wojskowych powitał św. Sergiusz z Radoneża, członkowie rodziny cesarskiej.

Ognista pasja

Primabalerina Cesarskiego Teatru MaryjskiegoMF Kshesinskaya była kobietą niezwykle celową i silną wolą. Zalotna do głębi, polegała na seksualności. Manipulując mężczyznami, doprowadzając ich do szaleństwa, udało jej się z łatwością.

W młodości zakochał się w niej Siergiej Michajłowicz Romanow.Wielki Książę w 1894 roku podarował dwudziestodwuletniej piękności daczy na urodziny w Strelna, niedaleko rodzinnej posiadłości Michajłowskie. W tej daczy Siergiej Michajłowicz spędził ze swoją Malechką pięć lat, żyjąc jak rodzina. Ale życie z notorycznym flirtem nie było łatwe. W tym samym czasie miała romans z wielkim księciem Władimirem Aleksandrowiczem. Rozdzieliła role w taki sposób, że Siergiej Michajłowicz zapłacił wszystkie rachunki i bronił swoich interesów przed administracją teatru. Jeśli Matilda Feliksovna chciała występować w brylantach i szafirach, chociaż takie ozdoby nie pasowały do ​​kostiumu pod względem swojej roli, to i tak robiło to tak, jak chciała niezrównana baletnica. Potrzebowała Władimira Aleksandrowicza, aby zapewnić silną pozycję w społeczeństwie.

Narodziny syna

W 1902 urodziła syna, który w chrzciezostał nazwany Włodzimierzem, otrzymał patronimicznego Siergiejewicza, a nazwisko Krasiński i tytuł dziedzicznego szlachcica nadał mu sam cesarz. Siergiej Michajłowicz chciał adoptować chłopca, chociaż dziecko wcale do niego nie przypominało. Jednak Matylda Feliksovna zawahała się. Miała inne plany. W międzyczasie Siergiej Michajłowicz szczęśliwie zaangażował się w wychowanie chłopca i nie narzekał na los, chociaż Matylda Feliksovna już go praktycznie ekskomunikowała, porwana przez młodego księcia Andrieja.

A Siergiej Michajłowicz tymczasem zabroniłspójrz na inne kobiety, ale pozwoliła sobie na prezenty. Zmienił się charakter Wielkiego Księcia, został wycofany i nie uczęszczał na imprezy towarzyskie. Dwadzieścia pięć lat bezgranicznej miłości i przebaczenia nie jest prawdziwym uczuciem, które przyszło do Siergieja Michajłowicza. Wołodia, którego uważał za syna, w dniu swoich szesnastych urodzin, przebywającego już w więzieniu w Ałapajewsku, wysłał telegram gratulacyjny. A młody człowiek szczerze go kochał jako ukochaną osobę.

Po abdykacji cesarza

Latem 1917 Kshesinskaya, uciekając, uciekła z rewolucyjnego Piotrogrodu do Kisłowodzka. SM Romanov pozostał w nim, aby załatwić sprawy swojej ukochanej kobiety.

Chciał wyposażyć kryjówkę w jej rezydencji naskarb. Po zbyt długim przebywaniu w rewolucyjnym mieście, próbując przemycić biżuterię za granicę przez brytyjską ambasadę i umieścić ją w imieniu Władimira, co mu się nie udało, wielki książę został aresztowany wiosną 1918 roku.

Męczeństwo

Najpierw Romanow Siergiej Michajłowicz wraz z togetherinni wielcy książęta zostali zesłani na Wiatkę. Miesiąc później trafiają do Jekaterynburga. Sądząc po recenzjach, był bardzo demokratyczny w stosunku do nowego rządu. Poinformował o tym kierownik banku V.P. Anichkov, który wieczorami grał z nim preferencyjnie.

Pod koniec maja 1918 r. wszyscy Wielcy Książętaprzeniesiony do Alapaevsk. Początkowo mogli chodzić po mieście, a mieszkańcy komunikowali się z nimi z miłością. Ale miesiąc później ustanowiono ścisłą kontrolę nad wszystkimi, zainstalowano strażników. Liczba produktów spadła, a Siergiej Michajłowicz protestował przeciwko takiemu traktowaniu. Ale potajemnie w nocy 18 lipca zostali załadowani do pociągu pod pretekstem, że przetransportują wszystkich w bezpieczne miejsce. Zostały jednak przywiezione do kopalń. Siergiej Michajłowicz, wyczuwając okrucieństwo, zaczął się opierać i został zabity. Jego ostatnia myśl dotyczyła ukochanego Samca, którego złoty medalion trzymał w dłoni. Resztę żywcem wrzucono do kopalni, gdzie zginęli jak prawdziwi męczennicy.

A więc tragicznie, w wyniku krwawego terroruzakończył życie wielkiego księcia Siergieja Michajłowicza Romanowa. Biografia, która rozpoczęła się ciężkimi próbami w dzieciństwie, kontynuowana była połowiczną miłością do wietrznej kokietki, zakończyła się w wieku czterdziestu ośmiu lat. Był za młody, by umrzeć, ale życie uporządkowało to inaczej.