Wiele hien powoduje mieszane uczucia iczęściej kojarzony z podłymi i tchórzliwymi zwierzętami. Podobna opinia powstała w umysłach ludzi ze względu na sposób żywienia i wygląd tych zwierząt. Ale niewiele osób wie, że hiena pręgowana w Czerwonej Księdze ma miejsce na listach tych zwierząt, których liczba jest znacznie zmniejszona. Dlatego warto dowiedzieć się, czym naprawdę są te drapieżniki i jakie cechy wyróżniają się spośród reszty kłów?
W naturze wyróżnia się cztery rodzaje hien. Należą do nich hieny cętkowane, brązowe, pasiaste i ziemny wilk.
Zwykle wiele osób zna pierwsze dwa rodzaje tychdrapieżniki, gdy wydają chichot i wędrują w paczkach. Hieny pręgowane, pomimo znaczących podobieństw z innymi gatunkami, nadal się od nich różnią.
Gatunek ten słusznie można nazwać dużym drapieżnikiem.Największe osobniki mogą rosnąć w kłębie do 90 cm, a ich średni wzrost wynosi około 80 cm. Długość ciała wynosi około 115 cm. Niektóre samce mogą ważyć 50-60 kg, kobiety są mniejsze niż 45 kg, chociaż na zewnątrz prawie się nie różnią. Długość ogona wynosi około 25-35 cm.
Na zewnątrz ciało hieny wydaje się być skrócone.Ich łapy są lekko zakrzywione, chociaż nie przeszkadza im to w byciu silnym. Cztery palce na każdej nodze. Ponadto przednie nogi są dłuższe niż tylne nogi, co powoduje nierównowagę wizualną ciała. Drapieżnik ma masywną i krótką szyję, a jego kufa jest nieco wydłużona. Żuchwa jest ciężka. Uszy są duże i lekko spiczaste.
Na kłębie ciemna, długa grzywa (około 30cm) i szorstką sierść, która sprawia, że przód bestii jest jeszcze wyższy. Podczas ruchu hieny pręgowane zdają się kucać i ciągnąć pośladki, co sprawia, że wyglądają jeszcze bardziej nieproporcjonalnie. Proste i szorstkie włosy zwierzęcia, oprócz grzywy, mają długość nie większą niż 7 cm, w zimnych porach rośnie miękki i gruby podszerstek. Zewnętrznie różni się od innych członków rodziny kolorowymi paskami.
Podstawowy kolor sierści waha się od słomkowego do brązowo-szarego. Kufa prawie u wszystkich osobników jest czarna. Paski są zwykle czarne.
Pomimo tego, że hieny pręgowane mają mniej zębów (34) niż psy (42), ich szczęki są uważane za bardzo silne, a ich kły są duże. Są w stanie przegryźć ogromne kości.
Hieny pręgowane są zwierzętami nocnymi i uwielbiają samotne życie. Nie mają klanów. Na wolności te drapieżniki żyją do 12 lat, ale w zoo żyją do 23 lat.
Ten rodzaj hieny woli jeść padlinę.ssaki. Mogą nawet zjeść kości zebry lub gazeli. Jeśli znajdą jadalne odpady wyrzucone przez człowieka, nie gardzą nimi. Ich dieta może obejmować owady, ryby, wszelkiego rodzaju nasiona i owoce. Czasami hiena atakuje ptaki, gryzonie czy gady. Często żeruje w swoim legowisku, dlatego z daleka słychać nieprzyjemny zapach. Również samo to zwierzę emanuje odrażającymi aromatami.
Wśród nich akceptowane są związki poligamiczne.Samiec może zapłodnić kilka samic z rzędu. W ciągu 90 dni samica rodzi potomstwo. W wieku dwóch lat samce hieny osiągają dojrzałość płciową, samice rok później.
Te hieny rzadko wydają dźwięki. Ich głosy mogą być chrząkaniem, ochrypłym wycie lub warczeniem. Nie „śmieją się”.
Aby spotkać tego drapieżnika na wolności -bardzo rzadko, ponieważ wybierają trudno dostępne miejsca na swoje legowiska. Zachowują się też dość ostrożnie. Na swoją osadę wybierają pustynie gliniaste z niewielką ilością roślinności. Mogą również preferować skaliste pogórze lub wąwozy. Jednocześnie starają się osiedlić w pobliżu wody, ponieważ stale potrzebują wilgoci.
Dziś hiena pręgowana żyje w większościTerytorium azjatyckie, Afryka Północna, niektóre regiony Indii. Bliżej wschodniej strony gatunek ten jest mniej powszechny. Te drapieżniki występują również w Tadżykistanie, Turkmenistanie i Zakaukaziu, choć dziś hiena pręgowana staje się na tych terenach dość rzadkim mieszkańcem.
Dziś wiele zwierząt znajduje się na rzadkiej liście.i zagrożonych gatunków. Często jest to wina ekologii, wylesiania, braku pożywienia. Ale ten gatunek zwierząt nie wywołuje przyjemnych uczuć dla wielu, więc są bezwzględnie ścigane i bardzo szybko hiena pręgowana może zniknąć na zawsze. Czerwona Księga Rosji zachęca do myślenia o tym, że ludzie powinni przestać niszczyć dziką przyrodę, nawet jeśli niektórzy jej przedstawiciele nie wzbudzają w nich sympatii.
W Krasnodar Safari Park 9 kwietnia 2013 r.był dość rzadki przypadek. W parku, w niewoli, kobieta hiena pręgowana przyniosła dziecko. Ale matka odmówiła opieki nad potomstwem. Maleńką hieną opiekował się personel zoo. Do karmienia przygotowano mieszankę mleka dla psów. Dzieciak musiał jeść pięć razy dziennie. Dorosłe dziecko dostało mięso. Po tym, jak młoda hiena wzmocniła się, wypuszczono go na „darmowy chleb”.
Każde zwierzę wyróżnia się czymś wyjątkowym i ten drapieżnik nie był wyjątkiem. Poniżej wymieniono kilka interesujących faktów na temat hieny pasiastej.
