Partyzanci Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941 - 1945rok - jest to część ruchu oporu, który miał na celu zniszczenie niemieckiego systemu bezpieczeństwa (podważanie przepisów, amunicji, dróg itp.). Jak wiadomo, faszystowscy najeźdźcy bardzo bali się tej organizacji, dlatego bardzo okrutnie traktowali jej członków.
Główne punkty zadań ruchu partyzanckiego zostały sformułowane w dyrektywie z 1941 r. Bardziej szczegółowo niezbędne działania zostały opisane w kolejności Stalina z 1942 r.
Podstawa oddziałów partyzanckich była zwyczajnamieszkańcy, głównie z okupowanych terytoriów, czyli znali życie pod faszystowskim celem i władzą. Podobne organizacje zaczęły pojawiać się od pierwszych dni wojny. Weszli starzy ludzie, kobiety, mężczyźni, którzy z jakiegoś powodu nie przeszli na front, a nawet dzieci, pionierzy.
Partyzanci Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941 - 1945lat prowadzili działalność dywersyjną, zajmowali się wywiadem (nawet tajnym), propagandą, udzielali pomocy bojowej armii ZSRR, bezpośrednio niszczyli wroga.
Na terenie RSFSR było niezliczona ilośćliczba oddziałów, grup dywersyjnych, formacji (ok. 250 tys. osób), z których każda przyniosła wielkie korzyści w osiągnięciu zwycięstwa. Wiele nazwisk na zawsze pozostało w annałach historii.
Zoya Kosmodemyanskaya, która stała się symbolem bohaterstwa,został wrzucony na tyły niemieckie, aby podpalić wioskę Petrishchevo, gdzie znajdował się niemiecki pułk. Oczywiście nie była sama, ale przypadkiem ich grupa częściowo rozproszyła się po podpaleniu trzech domów. Zoya postanowiła wrócić tam sama i dokończyć to, co zaczęła. Ale mieszkańcy byli już na straży i Zoya została schwytana. Musiała przejść straszne tortury i upokorzenia (w tym ze strony rodaków), ale nie podała ani jednego nazwiska. Naziści powiesili dziewczynę, ale nawet podczas egzekucji nie straciła odwagi i wezwała lud sowiecki do przeciwstawienia się niemieckim najeźdźcom. Była pierwszą kobietą, która pośmiertnie otrzymała tytuł Bohatera Związku Radzieckiego.
Ruch partyzancki na terytorium Białorusitrwała od 1941 do 1944 roku. W tym czasie rozwiązano wiele strategicznych zadań, z których głównym była likwidacja niemieckich eszelonów i samych torów kolejowych, po których się poruszały.
Partyzanci Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941 - 1945lata dostarczyły nieocenionej pomocy w walce z najeźdźcami. 87 z nich otrzymało najwyższe odznaczenie wojskowe Związku Radzieckiego. Wśród nich był Marat Kazei, szesnastoletni chłopiec, którego matkę Niemcy rozstrzelali. Przybył do oddziału partyzanckiego, by bronić swojego prawa do wolności i szczęśliwego życia. Wraz z dorosłymi wykonywał zadania.
Przed zwycięstwem Marat nie żył dokładnie rok. Zmarł w maju 1944 roku. Każda śmierć na wojnie jest sama w sobie tragiczna, ale kiedy umiera dziecko, staje się ona tysiąc razy bardziej bolesna.
Marat wraz ze swoim dowódcą wrócił dosiedziba. Przypadkowo spotkali Niemców-karze. Dowódca zginął od razu, chłopiec mógł zostać tylko ranny. Oddając strzał ukrył się w lesie, ale Niemcy go ścigali. Dopóki kule się nie skończyły, Marat opuścił pościg. A potem podjął dla siebie ważną decyzję. Chłopiec miał dwa granaty. Natychmiast rzucił jednego w grupę Niemców, a drugiego mocno trzymał w dłoni, aż został otoczony. Potem wysadził go w powietrze, zabierając ze sobą niemieckich żołnierzy do tamtego świata.
Partyzanci podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej na terenie Ukraińskiej SRR zjednoczyli się w 53 formacjach, 2145 oddziałach i 1807 grupach, w łącznej liczbie około 220 tysięcy osób.
Wśród głównych dowództw ruchu partyzanckiego na Ukrainie można wyróżnić K. I. Pogorelova, M. I. Karnaukhova, S. A. Kovpaka, S. V. Rudneva, A. F. Fiodorowa i innych.
Sidor Artemyevich Kovpak z rozkazu Stalina prowadził propagandę na prawobrzeżnej Ukrainie, która była praktycznie nieaktywna. To właśnie za najazd karpacki otrzymał jedną z nagród.
Michaił Karnauchow kierował ruchem w Donbasie.Podwładni i okoliczni mieszkańcy nazywali go „tatą” za ciepłe relacje międzyludzkie. Batya została zabita przez Niemców w 1943 roku. Potajemnie mieszkańcy okolicznych okupowanych wsi zbierali się w nocy, aby pochować dowódcę i oddać mu należne honory.
Bohaterami-partyzantami Wielkiej Wojny Ojczyźnianej bylipóźniej ponownie pochowany. Karnauchow spoczywa w Słowiańsku, gdzie jego szczątki zostały przeniesione w 1944 r., kiedy tereny zostały wyzwolone od niemieckich najeźdźców.
Podczas działania oddziału Karnauchowa zniszczono 1304 faszystów (na 12 oficerów).
Już w lipcu 1941 r. wydano rozkaz utworzenia oddziału partyzanckiego na terytorium Estonii. Jego dowództwem byli B.G. Kumm, N.G. Karotamm, J.H. Lauristin.
Partyzanci Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941 - 1945lat, właśnie w Estonii napotkała przeszkodę nie do pokonania. Spora część okolicznych mieszkańców była życzliwa wobec okupujących Niemców, a nawet cieszyła się z takiego splotu okoliczności.
Dlatego na tym terytorium jest wielka siłaistniały organizacje podziemne i grupy dywersyjne, które musiały jeszcze dokładniej przemyśleć swoje posunięcia, ponieważ zdrady można było oczekiwać zewsząd.
Bohaterami Związku Radzieckiego byli Leen Kulman (zastrzelony przez Niemców w 1943 roku jako oficer wywiadu sowieckiego) i Władimir Fiodorow.
Do 1942 r. działania partyzanckie na Łotwie nie ucichłyposzedł dobrze. Wynikało to z faktu, że większość działaczy i przywódców partyjnych zginęła na samym początku wojny, ludzie byli słabo przygotowani zarówno fizycznie, jak i finansowo. Dzięki denuncjacji okolicznych mieszkańców żadna organizacja podziemna nie została zniszczona przez nazistów. Niektórzy partyzanci bohaterów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej zginęli bezimiennie, aby nie zdradzić i nie skompromitować swoich towarzyszy.
Po 1942 r. ruch nasilił się, ludzie zaczęli przychodzić do oddziałów z chęcią pomocy i uwolnienia się, gdyż niemieccy okupanci wysłali do Niemiec setki Estończyków do najcięższej pracy.
Wśród przywódców estońskiego ruchu partyzanckiego był Artur Sprogis, który szkolił Zoję Kosmodemyanską. Wspomina o tym także Hemingway's For Whom the Bell Tolls.
Na terytorium Litwy partyzanci Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941-1945 dokonali setek aktów sabotażu, w wyniku których zginęło prawie 10 tysięcy Niemców.
Z całkowitą liczbą partyzantów w 9187 osobach (tylko nazwanych z imienia), siedem to Bohaterowie Związku Radzieckiego:
Bohaterowie-partyzanci Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941- W 1945 roku walczyli na Litwie nie tylko z hitlerowskimi najeźdźcami, ale także z litewską armią wyzwoleńczą, która nie eksterminowała Niemców, ale dążyła do zniszczenia żołnierzy sowieckich i polskich.
Przez cztery lata oddziałów partyzanckich nana terytorium Mołdawii zniszczono około 27 tysięcy faszystów i ich wspólników. Z ich powodu zniszczyli też ogromną ilość sprzętu wojskowego, amunicji, kilometry linii komunikacyjnych. Bohaterowie-partyzanci Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941-1945 zajmowali się produkcją ulotek i raportów informacyjnych w celu podtrzymania dobrego nastroju i wiary w zwycięstwo wśród ludności.
Dwa - Bohaterowie Związku Radzieckiego - V. I. Timoshchuk (dowódca pierwszej formacji mołdawskiej) i N. M. Frolov (14 niemieckich eszelonów zostało wysadzonych w powietrze pod jego kierownictwem).
Na terenie ZSRR działało 70 czysto żydowskich oddziałów wyzwoleńczych. Ich celem było ratowanie pozostałej ludności żydowskiej.
Niestety wojska żydowskie musiały:spotkać antysemickie nastroje nawet wśród sowieckich partyzantów. Większość z nich nie chciała udzielić żadnej pomocy tym ludziom, a młodzież żydowska niechętnie przyjmowała ich do swoich oddziałów.
Większość Żydów była uchodźcami z getta. Często były wśród nich dzieci.
Partyzanci Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941-1945 wykonali świetną robotę, nieocenioną pomoc Armii Czerwonej w wyzwoleniu terytoriów i zwycięstwie nad niemieckimi faszystami.
