Zgodnie z ogólnie przyjętą klasyfikacją, którazgodnie z ONZ region Europy Wschodniej i Środkowej obejmuje wszystkie kraje Europy Wschodniej, które wcześniej były częścią obozu socjalistycznego. Oczywiście krajami Europy Wschodniej są również kraje bałtyckie, czyli Łotwa, Litwa i Estonia. Wszystkie charakteryzują się przejściową gospodarką od planowanej, socjalistycznej do rynkowej.
Jeśli weźmiemy pod uwagę główny ekonomicznyWskaźniki, którymi mogą się pochwalić kraje Europy Środkowej i Wschodniej, od razu staje się oczywiste, że Republika Czeska jest słusznie uważana za najbardziej rozwiniętą w tej części świata. Węgry, Słowacja i Polska są pod tym względem gorsze. Jeśli wspomnimy o przemyśle, jego główną cechą jest duża rola przemysłu ciężkiego i inżynierii. Fakt ten wiąże się również z socjalistyczną przeszłością wszystkich tych krajów. Po rozpadzie Unii kraje Europy Wschodniej doświadczyły znacznych wstrząsów i prób, ponieważ zniknęły stare rynki zbytu, źródła surowców i systemy logistyczne.
Jak wszędzie w Europie, kraje Europy Wschodniejstarając się zachować równowagę ekologiczną i ograniczając wydobycie minerałów, takich jak węgiel i rudy metali. Zmniejsza się skala i rola górnictwa. Jednak pierestrojka w innych dziedzinach przemysłu postępuje bardzo energicznie, zwłaszcza w odniesieniu do nauki i przemysłów naukochłonnych, przez które należy rozumieć produkcję elektroniki radiowej, robotyki, automatyki i różnych technologii kosmicznych.
Najbardziej trwałe i opłacalne są takiebranżach takich jak spożywcza, tekstylna, poligraficzna i drzewna. Rolnictwo, z którego tradycyjnie szczycą się kraje Europy Wschodniej, również przechodzi etapy reform i zmian, przyzwyczaja się do systemu rynkowego, przekształca się. Zamiast dużych i ważkich spółdzielni pojawiły się prywatne małe gospodarstwa. Są właścicielami większości ziemi w krajach nadających się pod uprawę.
Kraje Europy Wschodniej, których na liście nie mazbyt długie, charakteryzują się też całkowicie tradycyjnym i już znanym wysokim standardem życia, zwłaszcza w porównaniu z bardziej wschodnimi sąsiadami. Rządy narodowe, które doszły do władzy po rozpadzie Unii, prowadzą politykę państwa, która ma na celu przeprowadzenie poważnych reform i przeobrażeń społecznych.
Kraje Europy Wschodniej mogą się pochwalićznacznie mniejszy spadek standardu i jakości życia. Państwa te wydają na świadczenia socjalne tyle, na ile pozwalają sobie państwa Europy Zachodniej. A w Polsce, Czechach i na Węgrzech odliczenia za zaopatrzenie dla różnych grup społecznych są najwyższe na całym świecie.
Stany te charakteryzują się dość dużymdługość życia jego mieszkańców, którą stale starają się zwiększać, a także poziom wykształcenia ludności i, co bardzo ważne, realną wartość dochodu krajowego brutto na mieszkańca, biorąc oczywiście pod uwagę, koszty utrzymania w poszczególnych krajach. Ogólnie rzecz biorąc, państwa te są oczywiście mniej zamożne niż kraje Europy Zachodniej, niemniej jednak są bardzo zamożne i odnoszą sukcesy.
