„Uwielbiam burzę na początku maja…” – tak po prosturozpoczyna się jedno z najpopularniejszych dzieł Fiodora Iwanowicza Tiutczewa. Poeta napisał niewiele wierszy, ale wszystkie nasycone są głębokim znaczeniem filozoficznym i napisane pięknym stylem. Fiodor Iwanowicz bardzo delikatnie wyczuwał naturę, potrafił uchwycić najmniejsze zmiany w niej zachodzące. Wiosna to ulubiony czas poety, symbolizuje młodość, świeżość, odnowę, piękno. Być może dlatego wiersz Tiutczewa „Wiosenna burza” jest pełen wigoru, miłości i nadziei na lepszą przyszłość.
Fedor Tiutchev urodził się 23 listopada 1803 r.Obwód briański w Owstugu, gdzie spędził dzieciństwo, ale młodość spędził w Moskwie. Poeta kształcił się w domu, a także ukończył studia doktoranckie na Uniwersytecie Moskiewskim z nauk słownych. Od młodości Tiutchev lubił poezję, brał czynny udział w życiu literackim, próbował pisać swoje dzieła. Tak się złożyło, że Fiodor Iwanowicz spędził prawie 23 lata swojego życia na obcej ziemi, pracując jako urzędnik rosyjskiej misji dyplomatycznej w Monachium.
Pomimo tego, że połączenie z ojczyzną na długoczas został przerwany, poeta opisywał w swoich pracach rosyjską naturę. Po przeczytaniu jego wierszy ma się wrażenie, że pisał je nie w odległych Niemczech, ale gdzieś na pustkowiu Rosji. Za życia Tiutczew napisał niewiele prac, ponieważ pracował jako dyplomata, zajmował się tłumaczeniem dzieł niemieckich kolegów, ale wszystkie jego prace są pełne harmonii. Swoim dziełem poeta niestrudzenie powtarzał ludziom, że człowiek jest integralną częścią natury, nie należy o tym ani na chwilę zapomnieć.
„Kocham burzę z piorunami na początku maja…” to wiersz,dokładniej, swoją pierwszą wersję Fiodor Tiutczew napisał w 1828 r., gdy przebywał w Niemczech, pracując tam jako dyplomata. Czytając wiersze pracy, człowiek widzi przed oczami rosyjską przyrodę, niebo pokryte chmurami burzowymi, słyszy grzmot i szmer strumieni wody, które powstały na drodze po ulewnym deszczu.
Trudno sobie wyobrazić, jak udało się poeciedokładnie oddają naturę Rosji, będąc w tym czasie daleko od ojczyzny. Należy powiedzieć, że wiersz „Wiosenna burza” został po raz pierwszy opublikowany w 1828 r., A zaraz po napisaniu Fiodor Iwanowicz opublikował go w czasopiśmie „Galatea”. Po 26 latach poeta powrócił do pracy, w 1854 ukończył drugą zwrotkę i nieznacznie zmienił pierwszą.
Motywem przewodnim pracy jest wiosnaburza z piorunami, bo dla autora kojarzy się ze zmianą, ruchem naprzód, wyparciem stagnacji i upadku, narodzinami czegoś nowego, pojawieniem się innych poglądów i idei. W prawie wszystkich swoich pracach Fiodor Iwanowicz nakreślił paralelę między naturą a światem ludzi, znajdując pewne cechy wspólne. Wiosna (sądząc po miłości, z jaką poeta opisuje tę porę roku) napawa Tiutczewem zachwyt, podnosi na duchu.
I to nie tylko to, bo wiosenne dnikojarzy się z młodością, pięknem, siłą, odnową. Tak jak natura głośno zapowiada nadejście ciepła śpiewem ptaków, grzmotami, szumem deszczu, tak człowiek, wchodząc w dorosłość, stara się publicznie oświadczyć. Analiza wiersza Tyutczewa „Wiosenna burza” podkreśla tylko jedność ludzi z otaczającym ich światem. Co jeszcze możesz powiedzieć o tym utworze?
„Uwielbiam burzę z piorunami na początku maja ...” - Fiodor Tyutchevspecjalnie wykorzystany w pracy poprzez obrazy wody, nieba i słońca w celu lepszego i bardziej wyrazistego ukazania idei jedności człowieka z otoczeniem. Różne zjawiska przyrodnicze w wierszu zdają się ożywać, autor przypisuje im cechy ludzkie. Grzmot porównuje się do malucha, który się bawi i igra, chmura, bawi się i śmieje, rozlewa wodę, a strumień płynie.
Wiersz jest napisany w formie monologu głównegobohater, składa się z czterech zwrotek. Najpierw wprowadzany jest obraz burzy, potem rozwijają się główne wydarzenia, na końcu autor odsyła nas do starożytnej mitologii greckiej, jednocząc naturę z boską zasadą, ukazując cykliczność naszego świata.
Analiza wiersza „Wiosenna burza” Tyutchevpokazuje, jak poeta potrafił wypełnić utwór melodią i światłem brzmiącym za pomocą jambicznego tetrametru z pyrrusem. Autorka użyła rymów krzyżowych, przeplatając się z rymami kobiecymi i męskimi. Poetycki obraz Fiodora Iwanowicza ujawnił za pomocą różnych środków artystycznych.
Aby obraz brzmiał, poeta użyłogromna liczba spółgłosek dźwięcznych i aliteracji „r” i „r”. Uciekał się także do imiesłowów i czasowników osobowych, które stworzyły ruch, rozwój działania. Tiutczewowi udało się osiągnąć efekt szybko zmieniających się kadrów, w których burza jest przedstawiana w różnych przejawach. Dobrze dobrane metafory, epitety, inwersje, personifikacje również odegrały znaczącą rolę w nadawaniu wersowi wyrazistości i jasności.
Analiza wiersza „Wiosenna burza” Tyutchevpokazuje, że poeta w dziele opisał tylko jeden z wielu momentów życia. Aby był pogodny, pełen energii, wigoru, autor wybrał majowy dzień z ulewą i szalejącą burzą. Wiersz należy postrzegać z filozoficznego punktu widzenia, ponieważ jest to jedyny sposób na ujawnienie całej gamy uczuć, zrozumienie, co dokładnie Fedor Iwanowicz chciał przekazać czytelnikowi.
Burza to nie tylko zjawisko naturalne, alepragnienie wyrwania się z kajdan, pójścia naprzód, otwarcia nowych horyzontów, wymyślenia różnych pomysłów. Ciepły majowy deszcz niejako w końcu budzi ziemię ze snu zimowego, oczyszcza ją, odnawia. Dlaczego właśnie burza wiosenna, a nie letnia czy jesienna? Być może Tiutczew chciał właśnie pokazać impulsywność i piękno młodości, przekazać własne uczucia, ponieważ kiedy po raz pierwszy usiadł do napisania wiersza, poeta był jeszcze dość młody. Wprowadzał poprawki w swojej pracy w bardziej dojrzałym wieku, patrząc na bezpowrotnie minione dni z wysokości doświadczenia życiowego.
„Uwielbiam burzę z piorunami na początku maja…” – ileW tej krótkiej linijce zawarte są nieopisane emocje. Wiosenny grzmot kojarzy się autorowi z młodym mężczyzną, który właśnie rozkłada skrzydła, szykując się do wyruszenia w wolną podróż. Młody człowiek właśnie uciekł spod opieki rodzicielskiej, jest gotów rzucić góry, dlatego przeżywa taki przypływ emocji. Strumień spływający z góry porównywany jest też do młodych ludzi, którzy nie zdecydowali, co zrobią, jakiemu biznesowi poświęcą swoje życie, ale uparcie pędzą do przodu.
Na tym świecie wszystko jest cykliczne, te same się powtarzająte same wydarzenia, ludzie doświadczają podobnych emocji - właśnie przed tym Fiodor Iwanowicz chciał ostrzec potomków. Nieważne, ile setek lat minęło, ale co roku ludzie będą słyszeć grzmot majowych grzmotów, cieszyć się szumem wiosennego deszczu i obserwować rwące strumienie płynące wzdłuż drogi. Za setki lat młodzi ludzie nadal będą cieszyć się wolnością, myśląc, że są panami świata. Wtedy przyjdzie czas na dojrzałość i przemyślenie swoich działań, ale zastąpi je nowa młodzież, nie znająca goryczy rozczarowania, która chce podbić świat.
Tiutczew chciał skupić się na tym, żewiosenna burza daje poczucie wolności, spokoju i wewnętrznego oczyszczenia. Analiza wiersza sugeruje, że w młodości autor odczuwał nostalgię za dawno minionymi czasami. Jednocześnie Fiodor Iwanowicz doskonale rozumie, że procesy formowania osobowości są nieuniknione. Człowiek rodzi się, rośnie, dojrzewa, zdobywa doświadczenie życiowe i światową mądrość, starzeje się, umiera - i nie ma od tego ucieczki. Dziesiątki lat później inni ludzie będą radować się wiosenną burzą i majowym deszczem, snuć plany na przyszłość i podbijać świat. To trochę smutne, ale tak działa życie.
