VM Shukshin należy do pisarzy wiejskich.Bohaterem większości jego prac jest zwykły wieśniak, słabo wykształcony, niezdarnie wypowiadający myśli, często pijący. Ale ta przeciętność się wydaje. Rzeczywiście, w każdej takiej pozornie marginalnej osobowości Shukshin widzi Człowieka – z własną, tkwiącą tylko w nim, ekscentrycznością, z często nieświadomą, niezrozumiałą dla siebie i otaczających go osób, dążącego do światła, duchowości, piękna, kultury, wiedzy. I to nie jego wina, że czasami, nie znajdując wyjścia, nie mogąc się zrealizować, ta ekscentryczka przybiera dziwne, wręcz brzydkie formy.
Opowieść „Mikroskop” – od fabuły do konfliktu
W rzeczywistości podsumowanie historii Szukszynasprowadza się do próby wyrażenia siebie, ujawnienia się, pokazania własnej oryginalności, bycia potrzebnym bliskim, sąsiadom, znajomym, ludzkości. Odnaleźć siebie, zrozumieć coś ważnego o życiu, odnaleźć w nim swoje miejsce – nie być bezsłownym, niewidzialnym trybikiem w uniwersalnym mechanizmie człowieka. Taki jest na przykład Andrei Erin, bohater pracy „Mikroskop”. Podsumowanie historii Szukszyna można podsumować dwoma słowami: Andriej potajemnie wziął z książki pieniądze i kupił z nią mikroskop. Aby uniknąć skandalu w domu, jego żona powiedziała, że stracił dużą kwotę. „Ciężko pracował” przez następne półtora miesiąca, aby odrobić „stratę”, a potem, gdy namiętności opadły, przyniósł do domu upragnioną rzecz i teraz każdego wieczoru z synkiem obserwowałem zarazki . Przypadkowo oszustwo zostało ujawnione, Zoya, jego żona, zabrała „zabawkę” do komisu. To był koniec „badań naukowych” Andreya. To cała fabuła (podsumowanie) historii Shukshina, co leży na powierzchni ...
A jeśli będziesz kopać głębiej?Co kryje się za anegdotyczną na pierwszy rzut oka sytuacją? Dużo, wystarczy dokładnie przyjrzeć się tekstowi. O tym, że bohater ma na imię Andrey, dowiadujemy się dopiero w połowie historii. Ale zły i pogardliwy, niszczycielski przydomek „dobrze” (czyli dziura!), A nawet „z łukowatym nosem”, brzmi niemal od pierwszych słów. Tak najdroższa połowa, Zoya, nazywa swojego męża. Nawiasem mówiąc, wiemy, że ona też ma imię jeszcze później! Co mówi ten szczegół? Dokąd powstrzymuje nas powierzchowna znajomość, podsumowanie historii Szukszyna? Że małżonkowie są sobie obcy, że nie ma między nimi szacunku, zrozumienia, ciepłych uczuć. Wszystko od dawna zostało pochłonięte przez codzienność i rozwiązywanie problemów materialnych. Zoya, w każdej sytuacji, która jej się nie podoba, chwyta za patelnię, jej mąż jest pod jej piętą, często pije w pracy. Rodzina nie żyje dobrze i nie dbają o duchowe potrzeby, dopóki Erin nie ma namiętnej chęci zakupu mikroskopu. Dlaczego, można się zastanawiać? W końcu nie ma ani odpowiedniej wiedzy, ani przygotowania, a praktycznie gdzie zastosować tę rzecz? Jednak człowiek jest gotowy znieść kolejną porcję „codziennego życia”, tylko po to, by popatrzeć na drobnoustroje. Kiedy marzenie się spełnia, Andrey ulega przemianie. Błyszczy, mówi statecznie i pewnie (nawet pobłażliwie krzyczy na żonę), przestaje pić, po pracy spieszy do domu, myje się, je pospiesznie i entuzjastycznie pochyla się nad ukochanym urządzeniem, które przynosi mu znakomicie piątoklasistę. Ale historia Shukshina „Mikroskop” nie kończy się sielanką.
Naszą uwagę zwraca jego podsumowaniew dramatycznej nucie. Bohater, który nic nie rozumie z mikrobiologii, z przerażeniem dowiaduje się, że mikroby są nie tylko w wodzie i zupie, ale nawet we krwi. Chce chronić, ratować swojego syna, innych ludzi przed nieuchronną śmiercią. Wszystko wraca do normy, gdy żona, dowiedziawszy się o oszustwie, zabiera mikroskop do sklepu z używanymi rzeczami. Andrei upija się "do smarkania", staje się taki sam jak wcześniej - pijany ciężko pracujący i pantoflarz. Ale bohater jest pewien: jego syn będzie miał inne życie. Dorasta, uczy się i zostaje naukowcem, ale naukowcy nie piją, mają już dość pracy!
W tak optymistycznym tonie podsumowuje:narracja Wasilija Szukszyna. W opowiadaniach, których podsumowanie jest bliskie rozważanemu tematowi, zawarty jest ogólny konflikt: poszukujący, niespokojny człowiek z szarą codziennością, bezsensowną monotonią egzystencji, na próżno marnujący życie. „Twoje życie musi mieć sens, ludzie!” - tak jakby pisarz chciał nam powiedzieć. I zdecydowanie musimy to usłyszeć ...
