Ścieżka najdłuższego górskiego pasa wszechświatazdeptana przez całą Eurazję. Zaczynając u podnóża francuskich Alp, rozciąga się aż po połacie Wietnamu Południowego. Najwyższe pasmo gigantycznego pasma górskiego rozpoznało Himalaje.
Majestatyczna góra wygląda jak grandskamieniała fala wstąpiła do nieba. Grzbiet fali, zamrożony w kamieniu, koronowany jest przez Wielkie Himalaje. W głównym grzbiecie himalajskim, rozciągającym się wzdłuż granicy Tybetu i Nepalu, połączono 11 szczytów. Każde pasmo górskie ma tutaj wysokość przekraczającą 8 000 metrów.
Tutaj, w „siedzibie wiecznych śniegów”, na lądzieChiny, rozciąga się góra Chomolungma - najwyższy z ośmiotysięczników Himalajów. Gigantyczna góra, która wzbiła się w niebo na niesamowitą wysokość, ma jeszcze dwie nazwy. Mieszkańcy Nepalu nazwali ją Sagarmathą - „Panem nieba”.
Tybetańczycy nazywają szczyt Chomolungma (przetłumacz- „Bogini Ziemi”). Dla Europejczyków to szczyt Everestu. Tak nazwali górę, kiedy Indie przechodziły erę kolonizacji, będąc pod jarzmem Wielkiej Brytanii, a służbą topograficzną zniewolonego państwa na czele stał major D. Everest, badający kolosalny system górski.
Masyw Himalajów uważany jest za miejsce wyjątkowe.W tym cudownym zakątku znajdują się źródła Indusu i Gangesu. Góra Chomolungma o wysokim statusie stała się znana Chińczykom znacznie wcześniej niż ludzie z Nowego Świata. Tybetańscy mnisi u północnych stóp „szczytu nieba” założyli klasztor Ronkbuk, który działa do dziś.
Przed osobą wchodzącą do wnętrzaNa dziedzińcu klasztornym otwiera się majestatyczny spektakl - imponujące pasma górskie o oszałamiającej urodzie. Wspaniałość wielkiego szczytu wyczuwalna jest z przylegających do niego i oddalonych o wiele kilometrów przełęczy.
Grzbiet Himalajów według geologówpowstały podczas rozpadu starożytnego kontynentu Gondwany. Kontynent rozpadł się na płyty. Posuwająca się na północ płyta indyjska zderzyła się z fragmentem eurazjatyckim. W strefie łączenia płyt skorupa została ściśnięta i powstała ogromna fałda, którą nazwano Himalajami.
System górski Himalajów został utworzony przez trzechimponujące kroki ciągnące się z północy na południe. „Przedhimalaje”, które tworzą południowy stopień, mają mniejszą wysokość. Pasma górskie mają wysokość około 1000 m.
Środkowy stopień reprezentują masywy wznoszące się do 3500 m. W części północnej wysokość szczytów górskich waha się od 6000-8000 m. Szerokość pasm górskich sięga 80-90 km.
Rozwój pasma himalajskiego nie kończy się aż dojak dotąd. Naukowcy zapewniają, że wysokość Himalajów rośnie o 3-10 mm rocznie. W paśmie górskim znajduje się 75 szczytów, przekraczających wysokość 7000 metrów. Za najwyższe uznawane są Nepalskie Himalaje.
A przede wszystkim wzniosła się góra Chomolungma.Gdzie jest jego szczyt? Wznosi się ponad bezkresne chińskie przestrzenie. Najwyższy szczyt Everest otoczony jest innymi gigantycznymi szczytami, tworzącymi prawdziwy "dach świata", który utrzymuje niebo nad ziemią.
Dumnie górujący szczytwieczne himalajskie śniegi, przyciągają turystów wielkością i hipnotyzującym pięknem. Wielu wspinaczy marzy o zdobyciu stromych zboczy imponującego pasma górskiego w kształcie trójkątnej piramidy. Pokonanie dla nich trudnych górskich ścieżek o długości 8848 metrów (taka jest wysokość Góry Chomolungma) to wielki zaszczyt!
Dokładną wysokość szczytu ustalili Anglicytopografów w 1852 roku. Od tego czasu podjęto wiele prób, które obaliłyby prymat Everestu. Jednak były wielokrotnie obalane, ponieważ wszystkie okazały się nie do utrzymania.
Podczas gdy większość wysokich szczytówzaliczane do kompleksów górskich świata, poddane wspinaczom, do „siedmiotysięczników” i „ośmiotysięczników”, które uformowały górę Chomolungma, Everest, jak kto woli, wspinacze nie wiedzieli, jak podejść.
Stromość południowego stoku jest znacznie większa niż dwóchinni. Śnieg nie zalega na nim, więc przed oczami podróżników pojawia się naga skała. Pozostałe zbocza pokryte są lodowcami sięgającymi do 5000 metrów.
Wyjaśnienie współrzędnych góry Chomolungma, turyścizrozumieć, że klimat na „szczycie świata” jest daleki od komfortu. Kiedy w pasmie górskim panuje zła pogoda, przebywanie w jego ogromie jest bardzo niebezpieczne. Termometr zamarza tutaj na około -600 C, a wiatr gwiżdże z prędkością 200 km / h.
Magnetyczne przyciąganie najwyższego punktu Zieminiesamowite. Z roku na rok wspinacze kierują się na wschód, gdzie znajduje się góra Chomolungma, gdzie znajduje się czubek jej gigantycznego szczytu przebijającego chmury. Pokusa zdobycia tego szczytu jest wielka, ale dociera do niego tylko nieliczni.
Filozofia Everestu jest surowa.Droga na jej szczyt jest zarezerwowana dla wybrednych i pospiesznych, pozbawionych zasad i nieostrożnych. Często okazuje się dla nich tragedią. Pierwsi wspinacze, którzy rozpoczęli wspinaczkę na początku XX wieku, ponieśli fiasko z powodu złego sprzętu. Po raz pierwszy góra Chomolungma podbiła ludzi w 1953 roku.
Wspinacze rywalizują w trudnościachwspinaczka na Everest. Niektórzy próbują wspinać się po oblodzonych stokach w środku zimy. Inni, chcąc wspiąć się na szczyt, odmawiają chwytania tlenu. Wyemancypowane kobiety, zjednoczone w grupie, próbują pokonać trudną drogę bez mężczyzn.
Jednak tylko Reinhold był w stanie zaskoczyć wszystkich.Messner. Zbuntowana góra Chomolungma obdarzyła go wielką łaską - pobił kilka rekordów w tym samym czasie! Wspinając się samotnie na północnym zboczu bez tlenu pokonał wejście na szczyt w 3 dni. W 1992 roku 32 wspinaczy zdobyło szczyt w ramach rosyjskiej drużyny Lada-Everest.
Sukces wyprawy zależy nie tyle od jakościsprzęt, ile z klimatu, który określa szerokość i długość geograficzną góry Chomolungma (27 ° 59′17 ″ N, 86 ° 55′31 ″ E), a także jego wysokość. Ponadto wspinacze muszą przezwyciężyć chorobę wysokościową, która pojawia się, gdy powietrze jest zbyt rozrzedzone.
Aby zdobyć szczyt, wysyłanych jest około 500 roczniepodróżników. Rządy Imperium Niebieskiego i Nepalu nie mają nic przeciwko zarabianiu na przyznaniu prawa do wspinania się po zboczach surowego szczytu. Obecnie prawie wszystkie wejścia są wykonywane na zasadach komercyjnych. Turyści negocjują w wyspecjalizowanych firmach organizację wejścia na szczyt Everestu.
Towarzyszą im profesjonalni przewodnicypodróżni na sam szczyt. Usługa dla wspinaczy kosztuje 65 000 dolarów. Kwota ta obejmuje szkolenie, zapewnienie wymaganego sprzętu i zabezpieczenia (w miarę możliwości) na żmudnym szlaku górskim. Aklimatyzacja i wspinaczka zajmuje około 2 miesięcy.
