Według danych archeologicznych małyosada Jaropolets, która ma około półtora tysiąca mieszkańców, powstała około tysiąca lat temu. W annałach Księgi kluczy klasztoru Volokolamsk, datowanej na 1551 rok, jej nazwa jest nazywana Eropolem.
Wydawałoby się, że jest to niezwykła wioska,położony piętnaście kilometrów od Wołokołamska w regionie moskiewskim, nie powinien zainteresować historyków i turystów. Ale tak naprawdę nie. Okazuje się, że z tym miejscem wiąże się niesamowita ilość losów wspaniałych ludzi i wydarzeń. Po raz pierwszy wspomniany w kronikach z 1135 roku. Następnie na prawym brzegu Lamy znajdował się ufortyfikowany książę Jaropolk - syn Włodzimierza Monomacha, który walczył z Nowogrodem. Niektórzy eksperci uważają, że to od niego pochodzi nazwa wioski, chociaż istnieje wiele wersji na ten temat.
Przez długi czas okręg Jarosław należał do klasztoru Józefa Wołotskiego. Następnie został kupiony przez Iwana Groźnego, co czyni go ulubionym miejscem polowań cesarskich.
Znajduje się dwadzieścia mil od linii kolejowejW XVII wieku stacja Volokolamsk nad Lame była także własnością cara Aleksieja Michajłowicza. Według dokumentów w majątku znajdowało się suwerenne biuro ojcowskie i mała menażeria. Według legendy autokrat często tu przychodził i bardzo kochał to miejsce. Następnie, już za panowania cara Piotra Wielkiego, majątek został przekazany hetmanowi Petro Doroshenko. Stało się to w 1684 roku. To tutaj zmarł w 1698 roku i został pochowany.
С селом Яропольцем связываются также имена Natalia Goncharova i A.S. Puszkin. Oto majątek rodzinny teściowej wielkiego poety, do którego, według zeznań historyków, przyjeżdżał kilka razy. A po rewolucji Jaropolec nie został zapomniany. Na początku XX wieku tutejsi chłopi zbudowali tutaj elektrownię wodną na rzece Lama. Przybył tu Lenin, który realizował wówczas swój plan GOELRO. Towarzyszyli mu N. Krupskaya i niektórzy towarzysze partii. Co ciekawe, elektrownia wodna zbudowana przez niepiśmiennych chłopów jest dziś nadal sprawna.
Podczas II wojny światowej w pobliżu miejscowości YaroletsByły silne bitwy o kierunek Volokolamsk, które otworzyły drogę do Moskwy. Do dziś zachowały się liczne fortyfikacje, bunkry i masowy grób, w którym spoczywają kremlowscy kadeci, którzy utrzymywali obronę.
Dziś organizowane są tu wycieczki.Największym zainteresowaniem odwiedzających interesuje majątek Goncharovów i majątek Czernyszewów w Jaropolcach. Zdjęcie, opis, historię i wiele ciekawych faktów z tym związanych, przedstawimy w tym artykule.
Oba te zabytki kultury są ze sobą nierozerwalnie związanei splata się z historią państwa rosyjskiego. Posiadłość Goncharovów jest mniej więcej zachowana. Dziś mieści się w nim resortowy dom wypoczynkowy Moskiewskiego Instytutu Lotnictwa. Ale opuszczona posiadłość Czernyszewów pozostawia najtrudniejsze wrażenia. O niej postaramy się szczegółowo opowiedzieć. W końcu opuszczona posiadłość Czernyszewów w regionie moskiewskim kojarzy się z nazwiskami wielu znanych osób.
Przed tym niesamowitym historycznym miejscem możeszłatwo dostępny przy każdej pogodzie. Gdzie znajduje się posiadłość Czernyszewów w Yaropolts, wie każdy mieszkaniec. Dla tych, którzy zamierzają samodzielnie zwiedzać zabytki tego miasta, można wsiąść do pociągu elektrycznego z dworca Riżskiego w kierunku Wołokołamska. Wychodzi codziennie o ósmej rano. Po dotarciu do Wołokołamska należy przesiąść się w autobus linii 28 do Lotoshino. W Yaropolts zatrzymuje się w dwóch miejscach. Drugi przystanek znajduje się na skrzyżowaniu trzech dróg. Jest bliżej terytorium majątku Czernyszewów. Na skrzyżowaniu musisz orientować się w następujący sposób: autobus przyjeżdża na jedną drogę, odjeżdża na drugą, a ty musisz jechać trzecią. Kilka minut spacerem wiejską drogą - i można udać się do posiadłości Goncharovów.
I to najbardziej po drugiej stronie ulicymajątek Czernyszewów. Nawet małe dzieci pokażą Ci, jak się do niego dostać w Yaropolts. Kiedyś nazywano go hucznie - „rosyjski Wersal”. Ale dziś przed naszymi oczami otwiera się zupełnie inny obraz. Wszystko jest w strasznym spustoszeniu - zarówno park, jak i budynki. A jednak najważniejszą rzeczą, z której słynie Jaropolec, jest posiadłość Czernyszewów. Jak wrócić do Wołokołamska, można spojrzeć na rozkład jazdy autobusów podmiejskich na przystanku przy bramie niegdyś niesamowicie pięknego „rosyjskiego Wersalu”. W Yaropolets, położonym na wysokim brzegu Lamy, można spacerować i zwiedzać okolicę. Zdecydowanie warto spojrzeć na opuszczony kościół kazański, przejść się do tamy elektrowni wodnej, zobaczyć kaplicę obok grobu hetmana Doroszenki, odwiedzić lokalne muzeum i po prostu spacerować po malowniczych miejscach tego małego miasteczka. A potem o 15:45 autobusem można wrócić do Volokalamsk.
Dla tych, którzy przyjeżdżają do Yaropolets na wycieczkę, przewodnicyopowiedzieć o właścicielach „rosyjskiego Wersalu”, o ich trudnym losie i oczywiście o ich rodzinnym gnieździe. Pierwszy z Czernyszewów, Grigorij Pietrowicz, uważany jest za niesamowitą osobę. Jego przodkowie znani są pod imieniem Chernetsky. To byli Polacy. Sam Gregory był ordynansem Piotra Wielkiego. Cesarz polubił go szczególnie za sukcesy osiągnięte w latach kampanii szwedzkiej. Grigorij Pietrowicz otrzymał tytuł Kawalera Orderu św. Andrzeja Pierwszego, został hrabią i senatorem. W 1717 r. Pozwolono mu nabyć połowę majątku Jaropoletów, część, w której obecnie znajduje się majątek Czernyszewów.
Jego syn Zachar Grigoriewicz, słynny dowódca wojskowy,Generał feldmarszałek zajął Berlin w 1760 roku. Jego kariera była znacznie lepsza niż ojca: w wieku trzynastu lat wstąpił do gwardii, w wieku dziewiętnastu lat został kapitanem, w wieku dwudziestu lat był ambasadorem w Wiedniu, później brał udział w wojnie o sukcesję austriacką i siedmiu latach z Prusakami. W wieku trzydziestu sześciu lat był już generałem porucznikiem. Za Katarzyny II kierował Kolegium Wojskowym, został namiestnikiem Białorusi, aw 1782 r. - naczelnym wodzem i burmistrzem Moskwy. Po jego śmierci jego dom na Twerskiej został wykupiony przez skarb państwa, a następnie stał się oficjalną rezydencją najwyższego szczebla administracji miejskiej. Jego druga własność, posiadłość Alexandrino (dacza Czernyszewska) w granicach Sankt Petersburga, przeszła następnie na Szeremietiew.
Kariera tej niezwykłej postaci jest bardzo ostraurwał się. W 1762 roku, po wejściu do faworytów wcześniej nieznanych braci Orłowa, Zachar Grigoriewicz niespodziewanie zrezygnował. Wydawało mu się, że nowa cesarzowa go ominęła. I chociaż dwa lata później został ponownie zwerbowany do służby i doprowadzony bliżej sądu, to właśnie podczas tej krótkotrwałej emerytury zbudowano posiadłość Czernyszewów w obwodzie moskiewskim i doprowadzono do tego, że zaczęto go nazywać „rosyjskim Wersalem”.
Zachar Grigoriewicz był bardzodumny. Swoje niezaspokojone ambicje, które nie zostały zrealizowane podczas wstąpienia na tron Katarzyny II, przeniósł się na stworzenie wspaniałego zespołu pałacowo-parkowego na miejscu swego rodzinnego majątku. W prace zaangażowani byli najbardziej utalentowani ówcześni architekci, jak Bażenow i Kazakow ze swoimi najlepszymi studentami. Majątek Czernyszewów w Jaropolcu był rezydencją dostojnego szlachcica. Zespół składał się z dwukondygnacyjnego pałacu, zbudowanego w stylu wczesnego klasycyzmu, z motywami francuskiego rokoka, kilku budynków gospodarczych oraz istniejącego już wówczas kościoła kazańskiego z dzwonnicą.
Posiadłość Zakhara z dekoracją wnętrzChernysheva była w pełni zgodna ze swoją pompatyczną architekturą. Szczególnie w pałacu na szczególną uwagę zasługiwała sala ceremonialna i „galeria przodków” z portretowymi płaskorzeźbami na ścianach. Nad brzegiem rzeki Lamy Czernyszew kazał założyć wspaniały park, zbudować szklarnie, które również ozdobił płaskorzeźbami. Większość z nich została przywieziona z Krymskiej Kafy. Na terenie posiadłości wzniesiono świątynię ku czci Katarzyny II, był też teatr, meczet z dwoma minaretami. Ten ostatni został zbudowany dla upamiętnienia zwycięskiego pokoju zawartego z Turcją w 1774 roku. Cały zespół otoczony był kamiennym ogrodzeniem.
Rozległość pomysłu i umiejętność zbudowania majątku Czernyszewów w połączeniu z integralnością całego zespołu artystycznego dały wówczas powód do nazwania go „rosyjskim Wersalem”.
Ten zespół pałacowo-parkowy powstał w rpołowy XVIII wieku uważany był za najpiękniejszy w regionie moskiewskim. Podobno kiedy sama Katarzyna II przyjechała tu z oficjalną wizytą w 1775 roku, została przywitana z wielkim rozmachem. Strzelały armaty i huczały fajerwerki, wszędzie nakryto stoły. Cesarzowa spędziła w posiadłości tylko dwa dni, chociaż powiedziała, że zostanie na całe życie.
Ta nazwa zespołu wynikała z tegoOparta jest na wczesnym klasycyzmie, przeplatanym francuskim rokokiem zarówno w dworku, jak iw oficynie. Elementy wystroju, dużo eleganckich sztukaterii z ornamentami, konstrukcja parku - to wszystko typowe dla prawdziwego Wersalu. Z nazwą korespondował również wystrój komnat mistrza, w tym wiele drogich trofeów przywiezionych przez hrabiego z wypraw wojennych. Wyraźnie buntownicze zwyczaje Czernyszowa przejawiały się także w symbolach masońskich, które hojnie były reprezentowane zarówno w wystroju pałacu, w szczególności w sztukateriach, kolumnach i wzorach ornamentów, jak iw wystroju wnętrza cerkwi kazańskiej, która jest częścią zespołu. Mówią, że oprócz Kazakowa i Bażenowa na osiedlu pracował również Jean-Baptiste Wallen-Delamot. Najprawdopodobniej ci słynni architekci włożyli utalentowaną rękę na różnych etapach tworzenia tego wyjątkowego kompleksu.
Zajmuje szczególne miejsce w zespole osiedla.Kościół kazański ma dwie kopuły, co jest zupełnie nietypowe dla ówczesnej Rosji. Został zbudowany w 1798 roku. A dziś jej wygląd, pomimo opłakanego stanu, w jakim znajduje się cała posiadłość Czernyszewów w Jaropolcie, przypomina dawną świetność świątyni.
Sala wewnątrz kościoła, dekorowana na całym obwodziepółkolumny, przykryte ogromnym sklepieniem lustrzanym. Ze środka wisi łańcuch, w którym niegdyś znajdował się okazały żyrandol. Ściany i półkolumny, rama bariery ołtarzowej ze złotymi kolumnami, sztukaterie ze zdobieniami pod kopułami, śnieżnobiałe sklepienie, ściany bez malowania, figury świętych w niszach - wszystko to wyglądało w swoim czasie niezwykle uroczyście.
Do stawu za posiadłością schodzi park.Wiele osób przyjeżdża tutaj, do małego miasteczka w rejonie Moskwy, aby je obejrzeć. Szerokie alejki i stare lipy, piękne drzewa innych gatunków i różnej wielkości, zarośnięte stawy, rzeka Lama przepływająca przez ogród, las sosnowy w odległym kącie ... Wszystko to jest tak piękne i przemyślane, że mimowolnie sprawia, że myślisz o tym, jakie było piękne w swoim czasie cały majątek Czernyszewów w Jaropolcach. Zdjęcia, które turyści robią dziś ze sobą, nie oddają nawet jednej dziesiątej tego, jak wyglądał park w epoce dawnego luksusu.
W jego centrum znajduje się granitowy obelisk, wzniesiony na pamiątkę wizyty w posiadłości cesarzowej Katarzyny II w 1775 roku. Jego odpowiedniki można również zobaczyć w Arkhangelskoye i Kuskovo.
Stopniowo schodząc po zboczu, możeszsłychać stopniowo narastający ryk spadającej wody. Rzeczywiście, tutaj, w XVIII-wiecznym parku nad prawie płaską, spokojną rzeką Lame, znajduje się sztuczny wodospad. Powstał w 1918 roku, kiedy to zorganizowany w Jaropolcie klub dramatyczny zdecydował się wystawić sztukę Ostrowskiego dla okolicznych mieszkańców. Ale był problem z oświetleniem. Artyści odmówili gry przy świetle pochodni. A potem lokalny agronom, bardzo zaawansowana osoba, wpadł na pomysł zbudowania małej elektrowni. Chłopom ten pomysł spodobał się tak bardzo, że wykorzystali młyn wodny do zelektryzowania wioski.
Główne wejście, obramowane niegdyś malowniczymwieże, podobnie jak sam pałac, są zniszczone. W oknach pierwszego piętra nie ma krat, drzwi są szczelnie zamknięte. Ten sam smutny obraz widać w oficynie i budynkach gospodarczych. Spadkobiercy posiadali ten majątek do 1917 r., Potem rozpoczęła się rewolucja, a następnie nacjonalizacja i ruina. Rezultatem było całkowite zapomnienie. Dziś opuszczona posiadłość Czernyszewów w regionie moskiewskim wymaga pilnej odbudowy, a ponadto złożonej. Ponad pięćdziesiąt lat temu został przeniesiony na saldo MAI, który miał dość pieniędzy tylko na opracowanie projektu renowacji.
Brama frontowa z okrągłymi wieżami jest zamkniętawysokie metalowe ogrodzenie. Dziś przykład piękna i wdzięku - majątek Czernyszewów w Jaropolcie - przeżywa trudne czasy. Jego śnieżnobiałe fasady, całkowicie ozdobione pięknymi sztukateriami, powoli się rozpadają.
„Rosyjski Wersal” po rewolucji stopniowo stał sięzawalić się. W latach 1920–1928 na jego terenie znajdował się szpital wiejski, a następnie sanatorium im. P. Morozowa. Prawie wszystkie cenne przedmioty, w tym trofea przywiezione przez hrabiego Czernyszewa, zostały usunięte z majątku. Większość z nich trafiła do Muzeum Sztuki i Historii, działającego na terenie klasztoru w Nowym Jeruzalem, który został zamknięty w 1920 roku. Później przemianowano go na Muzeum Wiedzy Lokalnej. W grudniu 1941 r. Podczas walk w kierunku Wołokołamska wysadzono w powietrze saperów z dywizji "Rzeszy" "Nowe Jeruzalem". Podczas pożaru zniszczeniu uległa prawie cała ekspozycja muzealna wraz ze zbiorami ukrytymi w magazynach. Ogólnie rzecz biorąc, w czasie wojny majątek Czernyszewów w Jaropolcu został zniszczony, dlatego z jednym wyjątkiem nie był już używany. W 1953 r. Na jego terenie odbyły się zdjęcia do filmu fabularnego „Na gruzach hrabiów”.
Kościół Kazański - część zespołu dworskiego -funkcjonował prawidłowo od momentu jego otwarcia do lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Ale po śmierci ostatniego opata świątynia została zamknięta. Potem był magazyn drewna. Kościół służył także do innych celów, dopóki nie został przekazany MAI. W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku przeprowadzono tu drobne prace renowacyjne, odnowiono dach i wzmocniono podłogi.
Żal i zgorzknienie… Tak mówiąich uczucia to ci, którzy widzieli posiadłość w jej obecnym stanie. Wszystko, co na taką skalę zbudował genialny właściciel hrabia Czernyszew, popadło w ruinę. Mury runęły, budynek całkowicie zrujnował, ogrodzenie zniknęło. Z dawnego luksusu pozostały tylko reliktowe drzewa, przypominające niegdyś wspaniały park. I choć na bramie jest tabliczka informująca, że kompleks jest chroniony przez państwo, to wstydzi się tego, co nasi rodacy zrobili ze ścianami, zostawiając na nich nie tylko swoje nazwiska, ale i nieprzyzwoite napisy. Niemal wszystkie odpowiedzi wyrażają nadzieję, że „rosyjski Wersal” zostanie przywrócony i nie będzie gorszy od swojego francuskiego odpowiednika.
