Najwięcej jest 7 starożytnych cudów świataunikalne zabytki architektury wykonane ludzkimi rękami. Dlaczego dokładnie siedem? Od czasów Apollina liczba ta jest uważana za symbol doskonałości, dlatego wszystkie cuda świata przeszły ścisłą selekcję „tytułu” najwspanialszego. Ale niestety tylko jeden z nich przetrwał do dnia dzisiejszego, a raczej jego główna część, reszta została splądrowana lub zniszczona przez naturalne elementy. Ale dzięki wykopaliskom archeologicznym i badaniom naukowym znamy ich wygląd. Co zawiera siedem cudów świata, które nawet w epoce starożytnej stworzyły ręce utalentowanych rzemieślników?
Piramidy w Gizie. Najstarszy cud świata, który znajduje się wegipskie miasto Giza nazywa się Wielkimi Piramidami. Dawno, dawno temu istniały setki piramid, ale nie wszystkie z nich przetrwały do naszych czasów. Największą jest piramida Cheopsa, która „przetrwała” do dziś prawie w pierwotnej formie, ale z powodu pewnych zniszczeń spadła o dziewięć metrów niżej. Ten cud świata pochodzi z 1983 roku pne, jego wyjątkowość polega na precyzyjnym układaniu bloków, między którymi nawet teraz nie można włożyć cienkiego ostrza. Piramida Cheopsa jest uważana za grobowiec, ponieważ znaleziono w niej sarkofag, ale naukowcy wciąż nie mogą znaleźć na to dokładnych dowodów. Wewnątrz nie ma ani pozostałości faraona, ani biżuterii, ani żadnych napisów, które rzuciłyby światło na tę zagadkę. Być może piramida została kiedyś splądrowana. Wejście do niego „pilnuje” najbardziej imponujący posąg na świecie - majestatyczny Wielki Sfinks.
Wiszące Ogrody Babilonu. Niestety ten budynek nie został zachowany donaszych dni - zbudowany w VI wieku pne, został zniszczony przez powódź w drugim wieku. Obecnie można zobaczyć tylko pozostałości kamiennych ruin, które jednak zapierają dech w piersiach. Ten punkt orientacyjny znajduje się w pobliżu Bagdadu, zostały przypadkowo odkryte podczas wykopalisk przez archeologa Roberta Caldewaya w 1989 roku. Historia wiszących ogrodów, zdaniem historyków, jest bardzo romantyczna - zostały one stworzone na zamówienie króla Nabuchodonozora II, który chciał zrobić tak niezwykły prezent swojej żonie Amitis. Królowa pochodziła z kwitnących mediów, aw Babilonie bardzo tęskniła za domem, dlatego król postanowił zadowolić swoją ukochaną żonę. I choć tajemnica wiszących ogrodów nie jest całkowicie rozwiązana, słusznie wkraczają w siedem cudów świata.
Statua Zeusa w Olimpii. В четвертом веке античный скульптор Фидий stworzył kolejny cud świata - olimpijską statuę Zeusa. W tym czasie na cześć ojca bogów postanowiono wznieść świątynię, której budowa trwała piętnaście lat. To było naprawdę wspaniałe sanktuarium, wykonane w pełnym rozkwicie. Następnie władze Hellas poprosiły Fidiusa o stworzenie posągu Zeusa, a starożytny mistrz stworzył rzeźbę z kości słoniowej. Wielkość posągu była niesamowita - piętnaście metrów wysokości! Rzeźba zabrała ponad dwieście kilogramów złota. Niestety, po przeniesieniu do Konstantynopola, bóstwo zostało zniszczone w 362 r. Według jednej wersji - rzeźba spłonęła w pożarze, według innej - konstrukcja została splądrowana. I dopiero w 1875 r. Znaleziono jej szczątki, aw 1950 r. Pracownię rzeźbiarza. Dzięki starannym badaniom naukowców przywrócono wygląd posągu Zeusa.
Świątynia Artemidy w Efezie. Starożytne greckie miasto Efez czciło boginię.płodność i patronka porodowych kobiet, Artemidy, więc w 550 rpne na jej cześć wzniesiono piękną świątynię. Projekt budynku został wymyślony przez architekta Harsifrona, a ponieważ Efez nie był biednym miastem, postanowiono wykonać budynek z marmuru z dwoma rzędami kolumn. Pośrodku świątyni znajdowała się rzeźba samej bogini, piętnaście metrów wysokości - posąg okazał się zaskakująco piękny. Inkrustowane złotem i kamieniami szlachetnymi nie pozwoliła jej odwrócić wzroku! A gdyby świątynia i posąg przetrwały do naszych czasów, przyćmiłyby każde nowoczesne arcydzieło. Ale niestety tak się nie stało - w 355 rpne ten wyjątkowy cud świata został zniszczony w wyniku silnego pożaru. Zachowały się tylko niektóre części marmurowej struktury, które z czasem zostały zniszczone przez podmokłą ziemię. Naukowcy potrzebowali dużo czasu, aby ponownie odtworzyć wygląd świątyni.
Mauzoleum w Halikarnasie... Ta majestatyczna konstrukcja została wydana w352 pne i była świątynią, grobowcem i pomnikiem. Przy projekcie mauzoleum w Halikarnasie pracowało kilku architektów i rzeźbiarzy, w budowę zaangażowanych było kilkudziesięciu rzemieślników. Grobowiec posiadał dziedziniec z cokołem, strzeżony przez kamienne lwy. Ściany pokryte są wizerunkami bogów, aw rogach stali kamienni strażnicy. Na szczycie budowli znajdowały się cztery masywne rzeźby koni z wozami, a dach „podtrzymywały” monolityczne kolumny. Konstrukcja wytrzymała zarówno podbój Aleksandra Wielkiego, jak i atak piratów, ale nie mogła przetrwać grabieży dokonanej przez Maltańczyków w XV wieku. Z budynku pozostały tylko fundamenty, znalezione podczas wykopalisk w latach 1965-1976. Pomogło to naukowcom przywrócić pierwotny wygląd mauzoleum Halikarnasu.
Kolos z Rodos... Pomysł stworzenia pomnika Heliosa, patronawyspa została przejęta przez rząd po tym, jak wyspa przetrwała długie oblężenie przez najeźdźców. Celem kolosa jest podziękowanie greckiemu bogu słońca za ochronę Rodos. Posąg został zbudowany na samym początku III wieku pne i był kamiennym Heliosem stojącym w pełni wzrostu. Początkowo bóg słońca miał trzymać kamienną zasłonę w wyciągniętej dłoni, ale zdając sobie sprawę, że w tej pozycji posąg po prostu się zawali, pomysł ten został porzucony. W efekcie wzniesiono Helios wysoki na trzydzieści sześć metrów z promienistą koroną na głowie. Ale pół wieku później Rodos doznał serii trzęsień ziemi, a podstawa posągu pękła. Kolos z Rodos wpadł do morza, gdzie leżał przez tysiąc lat. Z biegiem czasu był on stopniowo rozbierany, a brązowe wykończenie posągu stopiło się. To ona posłużyła za prototyp znanej Statuy Wolności.
Aleksandryjska latarnia morska... W III wieku pne na zamówieniewładca Ptolemeusza w egipskiej Aleksandrii, na wyspie Pharos została zbudowana majestatyczna latarnia morska. Budowa tego obiektu trwała około dwudziestu lat i zakończyła się w 290 roku, w wyniku czego powstała pierwsza tego typu konstrukcja na świecie. Wysokość latarni wynosiła około 140 metrów, konstrukcja była ogromną wieżą w trzech kondygnacjach, wyłożoną marmurowymi blokami. Latarnia morska Aleksandria regularnie służyła przez około półtora tysiąca lat, ale najsilniejsze trzęsienia ziemi stopniowo uszkadzały konstrukcję. Latarnia została ostatecznie zniszczona w 1326 roku pne, a dopiero stosunkowo niedawno, bo w 1995 roku, jej szczątki odkryli badacze. Dzięki temu przy pomocy grafiki komputerowej odtworzono wygląd tego cudu świata.
Niestety, dziś ze starożytnych cudów świata przetrwały tylko piramidy w Gizie, ale czas nie stoi w miejscu, a dziś, wieki później, można zobaczyć stworzony przez człowieka.
