Inżynier I.I. Sikorsky opracował rosyjski samolot Knight, który stał się pierwszym samolotem na świecie z wieloma silnikami. Został stworzony przede wszystkim do zwiadu dalekiego zasięgu.
„Rosyjski rycerz” to samolot, którego rozwój rozpoczął we wrześniu 1912 roku konstruktor Igor Sikorsky, aby wziąć udział w konkursie.
W tym czasie w Petersburgu odbył się konkurssamoloty produkcji krajowej montowane przez rosyjskich projektantów. W połowie września 1912 r. I.I. Sikorsky otrzymał zaproszenie na spotkanie od M.V. Shidlovsky, który był prezesem Rosyjsko-Bałtyckich Zakładów Przewozowych. Tego rodzaju propozycje były składane bardzo rzadko. Dało to projektantowi powód, by sądzić, że to spotkanie odmieni jego życie. I tak się stało. Podczas spotkania Sikorsky podzielił się swoimi planami budowy samolotu wielosilnikowego. Shidlovsky zaproponował rozpoczęcie prac nad projektem.
Pomysł stworzenia samolotu wielosilnikowego dla wieluówcześni specjaliści wydawali się tylko marzeniem. Większość z nich twierdziła, że taki model nie poleci. Wszędzie pojawiały się stwierdzenia, że projekt jest skazany na niepowodzenie. Mimo to Sikorsky kontynuował swoją pracę. A już w maju 1913 r. „Rosyjski rycerz” pojawił się na niebie nad lotniskiem. Samolot, którym sterował sam inżynier, wykonał kilka okrążeń i gładko wylądował.
Wielokrotnie drukowane wydania Petersburgaopisał ten fakt. Mimo to eksperci z innych krajów nie wierzyli w możliwość stworzenia takich samolotów. Wiadomość ta została uznana za wymysł dziennikarzy.
„Rosyjski rycerz” (zdjęcie którego przedstawiono wartykuł) był bilanem wielostanowiskowym z czterema silnikami. Powstał w latach 1912-1913. Początkowo nosił nazwę „Grand”. W maju 1913 zmieniono nazwę na „Bolszoj Russko-Bałtyk” od nazwy zakładu, w którym została rozwinięta. Miesiąc później otrzymał imię „Rosyjski Rycerz”.
Górne skrzydło produkowano w dużych rozmiarach.porównanie z dnem. Miały one kształt prostokąta o szerokości dwóch i pół metra. Co więcej, odległość między skrzydłami była równa długości samych skrzydeł i również wynosiła 2,5 metra.
Skrzynia posiadała cztery stojaki.Każde skrzydło wzmocniono dwoma dźwigarami. Te ostatnie były pudełkiem o wysokości 9 cm i szerokości 5 cm, wykonanym z pięciomilimetrowej sklejki. Półki wykonane są z drewna sosnowego o grubości do dwóch centymetrów. Do mocowania elementów użyto śrub mosiężnych i kleju do drewna.
W celu poprawy stabilności i sterownościdługość samolotu S-21 została zwiększona do dwudziestu metrów. Dzięki temu samochód był stabilny podczas lotu. Nawet gdy pasażer poruszał się po kabinie podczas lotu, stabilność nie uległa pogorszeniu.
Kadłub wykonano w formie prostokąta wykonanego z drewna, osłoniętego arkuszami sklejki. Zawierał następujące elementy:
"Rosyjski Rycerz" - samolot, który stał się pierwszym,posiadające duży zamknięty kokpit dla zespołu oraz przedział pasażerski. Dodatkowo były boczne wejścia, przez które podczas lotu można było zejść do dolnych skrzydeł i dostać się do silników. Można je naprawić nawet na niebie.
Na dziobie, tuż przedw kajucie kapitana pozostawiono platformę w postaci balkonu do umieszczenia karabinu maszynowego i reflektora. Tuż za nim znajdował się przeszklony kokpit o długości 5,75 mi wysokości 1,85 m. Mieściły się w nim dwa miejsca dla załogi. Po tym nastąpiła kolejna szklana przegroda oddzielająca część pasażerską. Miał wiklinowe krzesła, a nawet mały stolik.
"Rosyjski rycerz" - samolot z dwoma silnikami„Argus” o mocy 100 koni mechanicznych, umieszczony na dolnym skrzydle. Zostały zainstalowane parami. Silniki obracały się czterema wałami o średnicy 2,6 m. Dwa wały pchały, dwa ciągnęły. Pierwsze testy wykazały, że moc dwustu koni mechanicznych była za mała. Wystarczyło tylko latać z zasięgiem do stu metrów.
Złożone podwozie składało się z czterech nart.Pomiędzy nimi znajdowały się dwa wozy, do których z kolei przymocowano osiem kół. Koła były połączone z wózkami za pomocą stalowych sprężyn, a między sobą parami.
Kierownica składała się z czterech powierzchni, które tworzyły dwie pary. Sterowanie odbywało się kosztem dwóch kierownic i pedałów. Okablowanie zostało wykonane z kabla.
Masa samolotu bez ładunku wynosiła trzy i pół tony.
Niemal natychmiast po pierwszych testachSikorsky zdecydował się na modyfikację czterosilnikowego samolotu. Zmieniono miejsce i sposób montażu silników. W nowej wersji umieszczono je w rzędzie pod dolnym skrzydłem wzdłuż krawędzi natarcia. W ten sposób tylne silniki pchające stały się silnikami ciągnącymi.
Zmiany te poprawiły osiągi samolotu S-21. Świadczyły o tym testy przeprowadzone na lotnisku Corpus.
Nowy model wystartował po raz pierwszy 23 lipca 1913 roku. Udowodniono, że nawet przy wyłączonych dwóch silnikach z jednej strony samolot doskonale słuchał sterowania.
Dzięki temu w sierpniu 1913 roku samolotyspędził 114 minut w powietrzu. Stało się to rekordem świata. W tym czasie miał na pokładzie siedmiu pasażerów. W tym czasie samolot otrzymał nazwę „Rosyjski rycerz”.
Samolot „Rosyjski rycerz” (zdjęcie którego znajduje się w artykule) miał następujące cechy:
Samolot Sikorsky'ego ucieszył projektantanie na długo. Został zniszczony w niezwykłym wypadku. Kiedy odbywały się zawody na samoloty wojskowe, nad lotniskiem przeleciał „Meller nr 2”. Zainstalowany na nim silnik Gnome oderwał się i spadł bezpośrednio na rosyjskiego rycerza. Stało się to 11 września 1913 roku.
Sikorsky postanowił nie przywracać samolotu.W tym czasie opracowywał już nowy i ulepszony model. Pracował nad serią samolotów Ilya Muromets, które zostały dodane do Cesarskich Sił Powietrznych.
Rosyjski projektant I.I.Sikorsky'emu udało się stworzyć samolot, który był napędzany czterema silnikami umieszczonymi w rzędzie. I to jest samolot „Rosyjski Rycerz” lub, jak go również nazywano, „Wielki”, który stał się pierwszym tego rodzaju na świecie.
