Onze stemming is onderhevig aan constante veranderingen.We worden beïnvloed door mensen met wie we communiceren, en omstandigheden en vele andere factoren. De ups en downs wisselen elkaar af. Er zijn zogenaamde biologische ritmes. In algemene zin is de milt een verminderde stemming. Dit concept moet worden onderscheiden van depressie, en van verlangen, en van verdriet en van verdriet. Laten we eens kijken naar de nuances van deze emoties.
Allereerst is het de moeite waard om aandacht te besteden aan de duur van de aandoening en de oorzaken ervan.
In de Japanse cultuur bestaat het concept al lang"mono no avare". In de regel wordt het vertaald als 'de droevige charme van de dingen'. In feite is de sensatie zelf natuurlijk niet uniek voor de Japanners. In de Russische cultuur en poëzie kan men vaak de uitdrukking 'pijnlijk gevoel, plezier' vinden. Weet je nog welke emoties je voelt als je naar het prachtige landschap kijkt, de geur van een pas gemaaide weide inademt en naar je favoriete muziek luistert? Het gevoel dat schoonheid van voorbijgaande aard is, dat volledige eenheid met de natuur, onderdompeling in geluiden onmogelijk is ... Gedeeltelijk lijkt deze emotie op nostalgie.
Een ander ding is verlangen en milt.Dit gebrek aan vermogen om te genieten, plezier te hebben. Niets bevalt, eerder irritant. Mensen worden moe, alles lijkt saai en flauw, lang geleden begrepen, ervaren. Geen frisheid in gevoelens. En bijvoorbeeld melancholie, die verwant is aan de begrippen "milt", "moedeloosheid", wordt door ons anders ervaren: het is een soort helder verdriet, nostalgie naar het mooie.
In de schakeringen van betekenissen zijn er veel belangrijke indicaties van zowel kenmerken van een nationaal karakter als verschillen in de kracht en intensiteit van ervaringen.
Voor de Engelsen is de milt enigszins flegmatisch.een aandoening die ook wordt geassocieerd met klimaatkenmerken: mist, hoge luchtvochtigheid. En in het zuiden van Europa zijn bijvoorbeeld de effecten van speciale winden op mensen algemeen bekend. Fen en Sirocco treffen niet alleen dieren, kinderen en weersafhankelijke mensen. Ze veroorzaken veranderingen in de psyche, prikkelbaarheid, angst en depressie. Door dergelijke winden verslechtert de toestand van patiënten.
Het is de moeite waard om poëzie te gebruiken om het beter te begrijpenkenmerken van de nationale beleving van emoties. Bijvoorbeeld, voor Russische dichters is de blues eerder geen verdriet en geen verdriet, maar apathie. Zoals in het gelijknamige gedicht van N. Ogarev: "Er zijn dagen dat de ziel leeg is." Of bij P. Vyazemsky: "Ik wacht onvrijwillig op iets. Ik heb vaag medelijden met iets." Juist onzekerheid en een gevoel van verveling, grondeloze ontevredenheid met het leven en jezelf zijn de belangrijkste eigenschap van de blues.