Het concept en de principes van administratieve verantwoordelijkheid

Administratieve verantwoordelijkheid, concept,tekens, waarvan de principes later worden besproken, fungeren in wezen als een staatsreactie op de overtredingen van de proefpersonen. Straffen voor de schuldigen omvatten altijd bepaalde lasten, beperkingen, negatieve ontberingen, straffen. Dit zijn allemaal de negatieve gevolgen van de handelingen van een persoon.

Het verantwoordelijkheidsbeginsel in het bestuursrecht

Door de staat voorgeschreven straffenveronderstellen dat de schuldige persoon bepaalde ontberingen ondergaat. Ondertussen zijn de sancties niet beperkt tot het vervullen van een plicht die de overtreder om de een of andere reden niet heeft vervuld. Straffen kunnen organisatorisch, eigendom of individueel zijn. Gezien het concept en de beginselen van administratieve verantwoordelijkheid, moet worden opgemerkt dat wanneer sancties worden opgelegd aan de schuldige, deze een bepaalde juridische status verkrijgt. Het veronderstelt op zijn beurt niet alleen beperkingen en lasten, maar ook aanvullende verplichtingen, maar ook garanties van de staat tegen de willekeur van de bevoegde instanties. Bij het toepassen van sancties wordt rekening gehouden met beginselen van bestuurlijke verantwoordelijkheid als proportionaliteit, eenmalige straf en individualisering van de straf.

specificiteit

Worden onder administratieve verantwoordelijkheid gebrachtproefpersonen die strafbare feiten hebben gepleegd die zijn gespecificeerd in het Wetboek van administratieve overtredingen. In vergelijking met misdrijven brengen dergelijke daden minder openbaar gevaar met zich mee. Naast het Wetboek van administratieve overtredingen, is de administratieve straf voorzien in andere regelgeving (gewestelijk en federaal). Zowel aan burgers als aan rechtspersonen kunnen sancties worden opgelegd voor door hen gepleegde overtredingen in de sfeer van algemeen belang. Alleen bevoegde structuren en werknemers kunnen de verantwoordelijken vervolgen. Sancties kunnen via de rechtbank worden opgelegd. Het omvat bepaalde procedures en wordt gebruikt bij ernstige overtredingen. In wezen is er sprake van een buitengerechtelijke - administratieve - beschikking. Het onderscheidt zich door zijn relatieve eenvoud, minder formalisering en efficiëntie. Gezien het concept en de principes van bestuurlijke verantwoordelijkheid dient te worden opgemerkt dat de sancties die worden opgelegd aan de daders geen veroordelingen en ontslagen met zich meebrengen.

classificatie

Er is een positieve verantwoordelijkheid. Het omvat het vaststellen van bepaalde vereisten voor het komende initiatief, krachtige activiteit van de onderwerpen. Het andere type is retrospectieve (traditionele) aansprakelijkheid. Het komt tot uiting in de aanvraag door bevoegde instanties en medewerkers van sancties aan degene die zich schuldig maakt aan de overtreding.

kenmerken

De belangrijkste kenmerken van administratieve verantwoordelijkheid zijn:

1. Regulering door de normen van het Wetboek van administratieve overtredingen en andere rechtshandelingen. Samen vormen ze een administratief rechtssysteem.
2. Wettelijke consolidatie van de gronden voor de toepassing van sancties.
3. Bepaling van de kring van onderwerpen. Ze kunnen zowel fysieke als juridische entiteiten zijn, maar ook hun verenigingen.
4. Overtreding van voorschriften fungeert als een feitelijke basis voor de toepassing van straf.
5. Uitvoering door maatregelen van bestuursdwang.
6. Bij de toepassing van straffen zijn veel bevoegde personen en structuren betrokken. Deze omvatten met name rechtbanken, uitvoerende machtsinstellingen, ambtenaren.
7. Verantwoording leidt niet tot ontslag of veroordeling.
8. De beslissing over de toepassing van straf wordt in de regel buiten de rechtbank genomen.
9. Dwangmaatregelen worden uitgevoerd volgens speciaal vastgestelde regels.

Systeem van beginselen van administratieve verantwoordelijkheid: algemene informatie

Afhankelijk van de gevolgen die optreden voor de dader, kan op hem organisatorische, psychologische of vermogensontneming worden toegepast. Administratieve Code definieert:

1. Samenstellingen van overtredingen.

2. Principes van administratieve verantwoordelijkheid.

3. Regels voor het toepassen van straffen.

Van bijzonder belang zijn de fundamentelebepalingen waarop de instelling in kwestie is gebaseerd. De doelen en principes van bestuurlijke verantwoordelijkheid bepalen de richting van activiteiten van bevoegde structuren en medewerkers, de regels voor het opleggen van sancties.

Gelijkheid van onderwerpen

Beginselen van administratieve verantwoordelijkheid van de Russische Federatieweerspiegelen veel constitutionele bepalingen. Dit betreft met name de gelijkheid van alle onderwerpen voor de wet. Deze bepaling is verankerd in art. 19 van de grondwet. Wettelijke voorschriften, beginselen van administratieve verantwoordelijkheid zijn van toepassing op alle burgers, ongeacht hun ras, geslacht, afkomst, officiële status en eigendomsstatus, taal, nationaliteit, woonplaats, lidmaatschap van openbare organisaties en andere omstandigheden. Een soortgelijke regel geldt voor rechtspersonen: straffen voor overtredingen worden vastgesteld zonder rekening te houden met de locatie, organisatievorm, ondergeschiktheid en andere zaken.

Speciale gevallen

Maar er zijn ook iets andere aantrekkingsprincipes. Een aantal personen die staatsfuncties uitoefenen, vallen ook onder bestuurlijke verantwoordelijkheid. En hier verschillen de principes van aantrekking enigszins van de regels die in algemene gevallen van kracht zijn. We hebben het in het bijzonder over aanklagers, plaatsvervangers, rechters en andere ambtenaren. De tekens, principes van administratieve verantwoordelijkheid in geval van overtreding door hen van wettelijke voorschriften worden bepaald door de grondwet en federale voorschriften. Voor dergelijke situaties worden speciale procedures overwogen, waarvan het bestaan ​​wordt bepaald door de aanwezigheid van een reeks inperkingsmaatregelen die het evenwicht van de takken van de overheid waarborgen. Dus bijvoorbeeld in art. 19 Federale wet nr. 3 bepaalde dat een afgevaardigde van de Doema, een lid van de Federatieraad, zonder toestemming van de relevante kamer van de Federale Vergadering niet:

1. Gearresteerd, vastgehouden, verhoord en gefouilleerd. In het laatste geval is een uitzondering de inspectie direct op de plaats delict wanneer deze op heterdaad wordt genomen.
2. Onder strafrechtelijke, administratieve verantwoordelijkheid gebracht, in de rechtbank toegerekend.
3. Onderworpen aan een persoonlijke doorzoeking, behalve in gevallen waarin de federale wetgeving dit voorschrijft om de veiligheid van omringende burgers te waarborgen.

Vermoeden van onschuld

Principes van administratieve verantwoordelijkheidzijn niet alleen gericht op het onderdrukken van onwettig handelen / nalaten, maar bieden ook garanties voor de bescherming van de belangen van vermeende overtreders. Een eerlijk proces en andere procedures die verband houden met de toepassing van bepaalde straffen op de proefpersonen, zijn gebaseerd op deze bepaling. Het vermoeden van onschuld gaat ervan uit dat een persoon alleen aansprakelijk kan worden gesteld als schuld wordt bewezen. Hieruit volgt dat de persoon tegen wie de procedure is ingesteld, als onschuldig wordt beschouwd totdat het tegendeel is bewezen op de wijze die is vastgelegd in het wetboek van bestuur. Materiaal dat naar verluidt de onwettigheid van het gedrag van de proefpersoon bevestigt, moet zorgvuldig worden bestudeerd en gecontroleerd door bevoegde structuren en medewerkers. Het feit dat de schuld van een persoon is vastgesteld, moet worden vastgelegd door een effectieve beslissing van de rechter of een andere ambtenaar die de zaak heeft behandeld. Het vermoeden van onschuld komt ook tot uiting in het feit dat een onder de administratieve verantwoordelijkheid gebrachte proefpersoon niet verplicht is zijn onschuld te bewijzen. Tegelijkertijd worden, in overeenstemming met de wettelijke bepalingen, alle twijfels die tijdens de productie ontstaan, in zijn voordeel geïnterpreteerd.

Wettigheid

Werking van het administratieve systeemis gebaseerd op bepaalde regels met betrekking tot het waarborgen van de wettigheid van de toepassing van dwangmaatregelen op de entiteit die de overtreding heeft begaan. De wetgeving bepaalt met name dat:

1. Maatregelen van veiligheid en dwang mogen alleen op een persoon worden toegepast in de gevallen die bij regelgevende maatregelen zijn vastgesteld.
2. Het onder de verantwoordelijkheid brengen van het onderwerp wordt alleen uitgevoerd door een ambtenaar of een bevoegde structuur binnen het kader van hun bevoegdheden.
3. Bij het toepassen van administratieve dwangmaatregelen zijn niet-handelen / handelen, evenals beslissingen die de menselijke waardigheid zouden kunnen vernederen, niet toegestaan.

Aanvullende bepalingen

Momenteel in de theorie van het bestuursrechtde tijd bracht veel principes aan het licht die consolidering van de wetgeving niet als fundamenteel beschouwden. Dergelijke bepalingen moeten bijvoorbeeld de niet-ontvankelijkheid omvatten van het geven van terugwerkende kracht aan een regel die een straf verzwaart of vaststelt. Er is ook een verbod op de toepassing van de nieuwe wet die de sanctie verzacht of opheft. Naast andere bepalingen moeten de volgende principes worden opgemerkt:

1. Garanties van verdediging in de rechtbank. Dit betekent dat iedereen zich kan wenden tot de bevoegde instantie om zijn rechten te herstellen, beroep kan aantekenen tegen ongerechtvaardigde of onwettige beslissingen, handelingen / nalatigheden die de belangen van de proefpersoon schenden.
2. Ontoelaatbaarheid van het gebruik van certificaten enbewijs dat is verkregen in strijd met de vastgestelde procedure voor het verzamelen van materialen. Dit principe volgt uit art. 50 van de grondwet. Het biedt een garantie voor de bescherming van de belangen van het onderwerp tegen de willekeur van overheidsfunctionarissen.
3. Onvermijdelijkheid van verantwoordelijkheid. Dit principe gaat ervan uit dat het bepalen van de mate van verantwoordelijkheid en het toepassen van sancties de bestraffing garandeert van alle proefpersonen die de wet hebben overtreden.
4. Individualisering. Dit principe bepaalt dat een persoon een straf moet worden opgelegd, rekening houdend met de aard van de overtreding, verzwarende en verzachtende factoren, persoonlijke kenmerken van de burger, zijn eigendomsstatus, financiële situatie (voor organisaties).

Instituutstaken

De wetgeving voorziet in een administratieve vorm van verantwoordelijkheid voor:

1. Zorgen voor bescherming van de orde in de samenleving.
2. Respect voor de wet bevorderen.
3. Herstel van sociale rechtvaardigheid.
4. Nieuwe overtredingen voorkomen.

Het bereiken van deze doelen wordt verzekerd door de implementatie van de volgende functies:

1. Straf (bestraffend). Het ligt in het feit dat verantwoordelijkheid enerzijds als straf fungeert en anderzijds als middel om het plegen van andere overtredingen te voorkomen.
2. Leerzaam. Deze functie bestaat uit het doelgericht beïnvloeden van het bewustzijn van mensen om een ​​positieve houding aan te nemen ten opzichte van de wet in hen.
3. Compenserend. Het bestaat uit het herstellen van de financiële situatie, geschonden in verband met het gepleegde wangedrag.

conclusie

Als regelgevende basis voor toepassingbestuurlijke verantwoordelijkheid is een systeem van wettelijke voorschriften die de voorwaarden en procedures bepalen voor de uitvoering van dwangmaatregelen die bij wet zijn vastgelegd. Sancties kunnen alleen worden opgelegd aan een onderwerp als hij een misdrijf heeft begaan zoals voorzien in de Administratieve Code en een aantal andere sectorale wetten. De procedurele basis voor de toepassing van maatregelen van verantwoordelijkheid is het besluit van de bevoegde structuur of werknemer, genomen in overeenstemming met de regels die in de wetgeving zijn vastgelegd. Het regelgevend kader van het instituut omvat het Wetboek van administratieve overtredingen, federale en regionale rechtshandelingen. Ze leggen de beginselen van administratieve verantwoordelijkheid vast, de regels voor de toepassing ervan, de bevoegdheden van ambtenaren en bevoegde structuren. Een persoon die een overtreding heeft begaan, kan alleen worden gestraft in overeenstemming met de voorschriften die van kracht zijn in de gespecificeerde regelgevingshandelingen.