Een ziekte als stralingsziekte iseen gevolg van blootstelling aan het menselijk lichaam van ioniserende straling. Er zijn twee vormen van deze pathologie: chronisch en acuut. In het eerste geval treedt de ziekte op als gevolg van langdurige blootstelling in doses die de toegestane normen aanzienlijk overschrijden. De chronische vorm kan na enkele maanden en in sommige gevallen na enkele jaren verschijnen. Integendeel, de acute vorm van stralingsziekte manifesteert zich vrijwel direct na kortdurende blootstelling.
Stralingsziekte, waarvan de symptomen grotendeels afhangen van de aard van de blootstelling, verloopt anders. Voor de acute vorm zijn dus vier fasen kenmerkend, die elk hun eigen symptomatologie hebben.
De eerste drie dagen kan de patiënt datobserveren dyspeptische en neuroregulerende aandoeningen, evenals herverdelingsverschuivingen in het bloedbeeld. Als u niet op tijd de juiste maatregelen neemt, blijven de veranderingen groeien en in de weefsels en organen die het meest gevoelig zijn voor straling. Met de verdere ontwikkeling van deze ziekte wordt een diepe laesie van de bloedsomloop waargenomen, complicaties van infectieuze aard treden op, de immuniteit wordt duidelijk onderdrukt. Hemorragische manifestaties worden op de huid opgemerkt. Te vroege hulp leidt tot een ernstig verminderd bewustzijn. Er kan een coma optreden.
Acute stralingsziekte heeft vier gradenzwaartekracht. Als de eerste drie in de regel worden gekenmerkt door een gunstige uitkomst, dan is de uiterst ernstige vierde graad lang niet altijd te behandelen. De kans op overlijden neemt in dit geval aanzienlijk toe.
Wat betreft de chronische vorm van deze pathologie danhet verwijst naar een complex klinisch syndroom, dat wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van veranderingen in verschillende systemen en organen, evenals de golving en de duur van de cursus. In een vroeg stadium manifesteert het zich als een overtreding van de neurovasculaire regulatie. Functionele insufficiëntie ontwikkelt zich iets later en dan treedt structurele schade op aan systemen en organen.
Chronische stralingsziekte voorspeltde ontwikkeling van tumoren met de meest diverse lokalisatie. Stralingsziekte, waarvan de behandeling direct afhangt van de vorm, suggereert de aanwezigheid van drie fasen van therapeutische maatregelen. Dit is in de eerste plaats de identificatie van de stralingsbron en het transport van slachtoffers over een aanzienlijke afstand ervan. Nood ambulance-evenementen worden daar gehouden. En tot slot, diagnostische en therapeutische maatregelen volledig in een ziekenhuis of in een kliniek, afhankelijk van de mate van schade.
Eerste hulp komt neer op braken verlichten,eliminatie van ineenstorting, anesthesie en immobilisatie. In het geval dat er duidelijke tekenen zijn van radioactieve besmetting van de huid, worden ontsmettingsmaatregelen genomen. Bij verwondingen worden antiseptische verbanden aangebracht op gebieden met maximale vervuiling.
Over het algemeen gaat het om stralingsziektesymptomatische behandeling. In ieder geval zijn bedrust en een streng dieet aangewezen. Bij ontgifting zijn intraveneuze infusies van zoutoplossingen, hemodez en plasmasubstituten geïndiceerd. Anti-emetica zijn verplicht, evenals die medicijnen die radioactieve stoffen uit het lichaam van de patiënt verdrijven. Behandeling van stralingsziekte is niet compleet zonder vervanging en antibioticatherapie.
Hoe groter de mate van schade, hoe minderde kans dat stimulerende therapie een positief effect zal hebben. Hoogstwaarschijnlijk zal een omgekeerde reactie optreden, namelijk dat de uitputting van het lichaam zal versnellen, waardoor de dood dichterbij komt. In dergelijke situaties moet vervangende therapie worden uitgevoerd.
