Exotische huisdieren worden steeds vaker in ons aangetroffenhuizen. Het is al moeilijk om iemand te verrassen met een slimme vogel of een behendige hagedis. Een ander ding is een tarantula-spin. Dit is een huisdier dus een huisdier! Veel harten slaan een blik op het "bizarre dier" over. Maar zelfs zo'n rustig en pretentieloos huisdier vereist moed van de eigenaar en enige kennis en vaardigheden. Eigenaren moeten niet alleen het gedrag en de voeding van harige huisdieren begrijpen, maar ook begrijpen hoe de spin verhaart om hem de meest comfortabele omstandigheden voor deze periode te bieden.
Het lichaam van de tarantula heeft geen gewoonte voor onsinwendig skelet. Het is bedekt met een exoskelet dat het beschermt tegen externe invloeden. Aan het externe skelet, waaronder chitine en sclerotine, zijn interne organen en spierweefsels gehecht. Het skelet zelf is een afwisseling van harde en zachte delen met tastbare haren. De buitenste schil van het exoskelet werd een nagelriem genoemd. De aanwezigheid van de schaal vergemakkelijkt de levensduur van de geleedpotige, maar door de stijve structuur kan de spinachtige niet groter worden. Dit betekent dat de tarantula op een gegeven moment zijn harde schaal moet laten vallen om verder te kunnen groeien. Trouwens, de schaal die wordt weggegooid tijdens het vervellen wordt exuvium genoemd.
Het ruien van een tarantula-spin is verdeeld in 4 fasen, die in elkaar overgaan:
Het hele leven van een spin bestaat uit deze fasen. Het meest opvallende voor anderen is het rui-proces, maar het langste in het leven van een tarantula is de intermall-fase.
In het Latijn wordt dit stadium van vervelling proecdysis genoemd. Het proces kan 2-3 weken duren. Op dit moment wordt een nieuw exoskelet gevormd onder de oude schaal.
Voorruien wordt geactiveerd door complexe hormonale processen die nog niet voldoende zijn bestudeerd.
In de pre-rui-fase verandert het gedrag dramatischtarantula. Hij stopt met eten (reageert niet eens op zijn favoriete lekkernijen). De buitenhoes wordt dof. Is de tarantula licht van kleur, dan wordt hij veel donkerder (dit is vooral merkbaar in de buik). De spin verbergt zich en bevriest, zijn mobiliteit wordt sterk verminderd.
Om de spin met succes te laten vervellen, weeft hij een spinnenwebmat of sluit hij de ingang van het hol (nest) af met spinnenwebben.
Wanneer de ruifase begint, komt de tarantularolt op zijn rug. Exuviale vloeistof begint zich te vormen tussen het oude harde en nieuwe zachte exoskelet. Dit is een soort glijmiddel dat is ontworpen om de oude schaal iets zachter te maken.
De rui van een tarantula-spin, waarvan een foto vaak isde gastheren verspreiden het in het netwerk, het begint met het creëren van overdruk in de schaal. Het proces wordt slecht begrepen, hoe het tot het einde toe gebeurt, is niet vastgesteld. Het oude skelet barst en de spin begint de cephalothorax los te laten. Vervolgens barst de schaal op de buik open.
Verder gaat de vervelling van de spin geleidelijk verderrelease van aanhangsels. Dit zijn poten, pedipalpen, cheliceren. Voor de tarantula is dit het moeilijkste moment, als het onmogelijk is om het aanhangsel te bevrijden, wordt de spin gedwongen het weg te gooien. Het laten vallen van het oude exoskelet gaat gepaard met golfachtige samentrekkingen van de spieren in de achterkant van het lichaam.
De Latijnse naam van de etappe is postecdysis. De onmiddellijke vervelling van de spin lijkt voorbij. Maar de post-rui-fase is erg gevaarlijk voor het dier. De zachte schaal van het nieuwe exoskelet kan de eigenaar niet beschermen. De spin is heel gemakkelijk te verwonden. In het begin blijft de tarantula op zijn rug liggen, met zijn ledematen ingestopt. Na te hebben gerust, draait het dier zich om op zijn buik en krimpt ineen tot een bal. Het afgedankte exuvium ligt rond. De spin strekt zich dan uit en begint met zijn poten te wiebelen. Dit helpt om beweging te herstellen en het zachte exoskelet te strekken. De tarantulaspin heeft meerdere dagen geen voedsel nodig. Zijn cheliceren zijn niet in staat om voedsel te malen. In feite zou je in dit stadium kunnen denken dat de vervelling van de tarantula-spin voorbij is. Hoe lang zal het huisdier zich onthouden van voedsel? Het hangt ervan af hoe snel de nieuwe schaal hard wordt. Voedsel kan worden toegevoegd wanneer de spin actief door zijn huis begint te rennen.
De overgang naar deze fase vindt plaats zodra de spin zijn activiteit hervat. Het huisdier keert terug naar het gebruikelijke ritme van het leven. Eet goed, verliest gewicht tijdens gedwongen onthouding.
Het is erg interessant om te zien hoe devervelling van een tarantula-spin. Hoe vaak dit gebeurt, hangt af van de leeftijd van de geleedpotige en de omstandigheden waarin deze wordt gehouden. Merk op dat de leeftijd van de tarantula niet wordt bepaald door de jaren, maar door het aantal vervellingen. L3 betekent bijvoorbeeld dat de spin 3 vervellingen heeft doorgemaakt. Jongeren vervellen eens in de 3-4 weken. Meer volwassenen - eens per 2-3 maanden. Zodra het mannetje de puberteit bereikt, stopt hij met vervellen. De laatste vervelling van het mannetje wordt meestal definitief genoemd, wat "definitief" betekent. Maar seksueel volwassen vrouwtjes stoppen niet met ruien. Ze moeten het strakke exoskelet 1-2 keer per jaar vervangen.
Onervaren eigenaren vergeten het kunstmatighandhaaf een hoge luchtvochtigheid en verhoog deze verder, waarbij u de nadering van vervelling opmerkt. Vanwege deze fout worden tarantula-spinnen erger en moeilijker om schaalveranderingen te overleven. Ze kunnen gewond raken, ledematen verliezen of sterven.
De tweede fout is proberen om eruit te komenoud exoskelet. Het lijkt de eigenaren dat de spin vastzit en lijdt. Ja, het is moeilijk voor een dier, maar elke verstoring van het ruiproces kan leiden tot de dood van de spin.
De derde fout is zorgen en paniek na het verliesledematen. Een spin kan tijdens het vervellen een ledemaat afwerpen als deze gewond is of als er adhesie van de externe en interne exoskeletten is opgetreden. Maak je hier geen zorgen over. Regeneratie wordt ontwikkeld in tarantula's; na 2-3 vervellingen wordt het verloren ledemaat hersteld.
