После завершения войны (Второй Мировой) в Het internationale beleid van de USSR was een van de belangrijkste plaatsen voor het Midden-Oosten. Arabische landen ontvingen verschillende soorten hulp: militair, moreel en politiek.
De Suez-crisis van 1956 was de eerste test van de kracht van de Sovjet-invloed in het Midden-Oosten.
De USSR leverde militaire uitrusting, wapens, verzonden specialisten en militaire adviseurs aan landen die (vermoedelijk) konden deelnemen aan een militaire confrontatie.
Onder de controle van Groot-Brittannië eigenlijk naar het middenDe jaren 1950 bleef Egypte. In 1951 beëindigde de Egyptische regering de overeenkomst volgens dewelke Britse troepen in het land waren gestationeerd. Groot-Brittannië heeft ze echter niet alleen niet naar buiten gebracht, maar hun aantal verhoogd. Als reactie daarop werden protestbijeenkomsten gehouden in het hele land en begonnen partijgevechten tegen de Britse indringers.
In 1952, 23 juli, veranderde het conflict in Egypte in een revolutie. Kolonel Nasser, die aan het hoofd stond van de politieke organisatie Free Officers, wierp het monarchale regime omver en riep het land uit tot een republiek.
Nieuw overheidsbeleidaanzienlijk verergerde relaties met Engeland en Israël. Groot-Brittannië, dat de aanwezigheid van zijn leger in Egypte wilde uitbreiden, tekende een overeenkomst met Nasser over de terugtrekking van troepen voor twintig maanden en de overdracht van militaire faciliteiten aan de Egyptische regering. In 1955 werd het Bagdad Pact opgericht met de deelname van Iran, Irak, Turkije, Groot-Brittannië, Pakistan. Egypte is ook uitgenodigd om mee te doen. Naser weigerde echter.
In het Midden-Oosten wordt de situatie steeds groteringewikkeld. Israël en de landen van het Bagdadpact in de ogen van Egypte waren een vijandige omgeving. Het westerse koloniale systeem viel uiteen. Dit werd bewezen door de onafhankelijkheid van Marokko, Tunesië, Soedan, Syrië. De nationale bevrijdingsoorlog vond plaats in Algerije. Tegelijkertijd werden gunstige voorwaarden geschapen voor de ontwikkeling van de Sovjetinvloed in deze regio. Dit veroorzaakte op zijn beurt zorgen in de NAVO.
Opgemerkt moet worden dat de zorgen onder warende grond. Het is een feit dat Nasser in 1955 de hulp van westerse landen zocht. Egypte vroeg om militaire steun, maar werd geweigerd. In dit opzicht wendde Nasser zich tot de USSR. De Sovjet-Unie weigerde Egypte niet. De verkoop van Russische wapens werd in het geheim georganiseerd door Tsjechoslowakije.
De bezorgdheid van de westerse landen groeide.Ze wilden de aanwezigheid van de Sovjet-Unie in het Midden-Oosten niet. President Eisenhower beloofde Naser financieel te helpen bij de bouw van de Aswandam. Maar nadat de Egyptische president wapens begon te kopen uit Tsjecho-Slowakije en diplomatieke betrekkingen met de VRC aanging, weigerde de Amerikaanse regering haar aanbod. Dientengevolge, was Nasser in een bind, aangezien de ineenstorting van het project een economische crisis in het land zou kunnen veroorzaken. Bij het beoordelen van de situatie ging de Egyptische president naar extreme maatregelen. Nasser besliste om het Suezkanaal te nationaliseren. In 1956, op 26 juli, maakte de president tijdens een grote bijeenkomst bekend dat de opbrengst van nationalisatie zou gaan naar de bouw van de Aswan Dam. Vanaf dit punt begon de Suez-crisis zich actief te ontwikkelen.
Economische activiteit Nasser droegrevolutionair van aard, uitgevoerd tegen de achtergrond van de ontwikkeling van het militaire beleid van de Egyptische president. Nasser ontving na militaire steun openlijk het leiderschap in het Midden-Oosten. Halverwege 1956 werd met zijn steun het gecombineerde commando van de troepen van Syrië, Jordanië en Egypte gevormd. Begonnen voorbereidingen voor oorlog met Israël.
De Suez-crisis escaleerde. De acties van Nasser waren bezorgd in Parijs en Londen. Tegelijkertijd konden deze landen niet actief uiting geven aan verontwaardiging omdat dit niet bij Amerika paste.
Als gevolg hiervan werd een geheim plan ontwikkeld.Zijn essentie was dat Israëlische troepen het grondgebied van Egypte zouden binnenvallen. Londen en Parijs zullen voorstellen om de vijandelijkheden te staken. Als minstens een van de partijen weigert, zullen de geallieerden (Anglo-Fransen) gepaste maatregelen nemen om de veiligheid van het Suezkanaal te waarborgen. Na goedkeuring van het plan begon de systematische voorbereiding voor de implementatie ervan.
De invasie begon in 1965, 29 oktober. Op 5 november hadden de Israëlische strijdkrachten het hele Sinaï-schiereiland bezet. Vervolgens begonnen actieve aanvallen, bombardementen en landingsoperaties.
Остановить Суэцкий кризис смог СССР.Op 5 november stuurde de Sovjetregering telegrammen naar de regeringsleiders van Israël, Frankrijk en Engeland. Ze wezen erop dat de oorlog met Nasser naar de Derde Wereldoorlog zou kunnen gaan, waarin ook "rakettechnologie" zou kunnen worden gebruikt. Zo heeft de USSR de mogelijkheid van een krachtoplossing van het conflict niet uitgesloten. De Sovjet-Unie was bereid om extreme maatregelen te nemen om de Suez-crisis te elimineren.
Als gevolg hiervan werden op 8 november alle vijandelijkheden gestopt.
