Fedor Tyutchev was een aanhanger van de romantiek,dus voor hem was de wereld van gevoelens en sensaties belangrijker dan materiële waarden. Hij had een zeldzaam talent, omdat hij wist hoe alleen het mooie in de omringende wereld te zien. Hieronder is een analyse van het gedicht van Tyutchev "Met tegenzin en timide" volgens plan. Om alle kleuren van de natuur over te brengen, gebruikte de dichter alle rijkdom en verscheidenheid van de taal.
De eerste paragraaf in de analyse van het gedicht van Tyutchev"Met tegenzin en timide" is de definitie van het hoofdthema van het werk. Voor de dichter was het belangrijkste om de gratie en harmonie van de natuur over te brengen, maar hij kon een compositie bouwen rond een specifiek fenomeen. In dit geval is het de verwachting van een onweer.
В анализе стихотворения Тютчева "Неохотно и timide "kan worden gezegd dat het beschreven natuurverschijnsel een van de meest geliefde van de dichter was. De storm voor hem in creativiteit wordt geassocieerd met de jeugd, maar als we het vanuit een filosofisch oogpunt beschouwen, brengt het mensen spirituele reiniging.
Een moment voor onweer is een tijd waarin alles bevriestwachten en de perceptie van schoonheid wordt scherper. Een persoon die ermee begiftigd is, is een waar genot. De hele natuur is getransformeerd in haar verwachting. En het moment waarop de donder uitbrak en de bliksem de hemel doorboorde - tegelijkertijd beangstigend en mooi. Het licht van de flits alsof het de innerlijke wereld van een persoon verlicht, wekt een storm van gevoelens in de ziel op. Maar na een onweersbui zal het regenen, die alle stof en alle vermoeidheid zal wegwassen, en de stralende zon zal de aarde weer verwarmen, en een persoon zal vrede voelen.
Het volgende is in de analyse van het gedicht "Met tegenzin en"Tyutchev's timide is de definitie van centrale afbeeldingen. Een daarvan is een onweersbui (het wordt meer gedetailleerd beschreven in de eerste alinea). De dichter verpersoonlijkt hemel en aarde: in zijn vers verschijnt de aarde als een symbool van het menselijk bestaan, en de hemel is iets verheven.
Hun samensmelting is de eenheid van de mens met de natuur.De poëzie van Tyutchev beperkt zich niet alleen tot de bewondering van landschappen, het roept het thema van de verbinding van mensen met de buitenwereld op. Alleen op deze manier kan een persoon innerlijke harmonie vinden.
Regen en de zon zijn ook centrale afbeeldingen.Regen brengt zuivering voor iedereen om zich heen, vooral gewenst na alle ervaringen in verband met een onweersbui. In de analyse van het gedicht "Met tegenzin en verlegen" van Tyutchev, kunnen we zeggen dat al het slechte weer nodig was om niet alleen de natuur, maar ook de mens, alle vuil, zorgen weg te wassen en hem vatbaarder te maken voor verhoogde dingen.
De dichter geeft de zon ook een menskwaliteiten. Het neemt een wijs besluit en draagt voor een tijdje zijn macht over het onweer over naar de hemel, in het besef dat alleen zij de orde kan herstellen. De zon zal weer opkomen en aan de hemel schijnen en de vernieuwde wereld verlichten na een onweersbui en regen.
В анализе стихотворения "Неохотно и несмело" Tyutchev moet worden geschreven over de compositie die de dichter heeft gekozen. Tyutchev gebruikte een ringstructuur om de opwindende verwachting van een onweer te beschrijven. In het begin beschrijft de lezer inderdaad de zon, die zich een tijdje achter de wolken verborg, en het gedicht eindigt met het feit dat het de aarde opnieuw verlicht met zijn licht. De vijf strofen zijn geschreven in vier-voet iamba met behulp van een kruisrijm.
In de analyse van het gedicht "Met tegenzin en verlegen"Tyutcheva moet de literaire paden en uitdrukkingsmiddelen beschrijven. Dit is syntactisch parallellisme en assonantie en alliteratie, waardoor een goed beeld van een onweersbui wordt gecreëerd, en in het laatste kwatrijn - de uitstraling van de zon.
Over andere kunstmiddelenexpressiviteit: je kunt in de analyse van Tyutchev's gedicht 'Met tegenzin en timide' schrijven over epithetten die de dichter helpen alle kleuren van de natuur over te brengen, een vreugdevolle smaak creëren. Opgemerkt moet worden dat de volledige beschrijving van het onweer verzadigd is met werkwoorden, wat dynamiek geeft aan het beschreven beeld. Van de literaire paden gebruikte de dichter personificatie en metaforen om het landschap nog expressiever te maken.
Федор Тютчев умел очень тонко чувствовать красоту de omringende wereld. En hij was in staat om alle verschillende natuurlijke tinten zo levendig over te brengen dat elke keer dat ze worden onthuld aan lezers vanuit een nieuw perspectief. Het is zo'n subtiele perceptie die de poëzie van Tyutchev elegant en subliem maakt. En als je het leest, zie je alle pracht en grandeur van het koninkrijk van de natuur.
