FITyutchev is een dichter die tragisch en filosofisch naar de noodlottige wisselvalligheden van het leven kijkt. Zijn gedachten houden zich bezig met sociale onderwerpen, liefde en natuur, die hij niet alleen op een romantische manier beschrijft, maar ook bezielt. We zullen het gedicht Middag analyseren. Tyutchev schreef het in 1829, toen hij in München woonde en al in het geheim met zijn eerste vrouw was getrouwd. Hun leven was toen vol vrede - 'Middag' ademt hetzelfde gevoel.
Перед нами предстает летний день во всей его charmes. De natuur die moe is van warmte, rust lui, er wordt geen enkele beweging overgebracht in deze miniatuur. Haar omgeving is "een warm dutje." Wat zien we bij het analyseren van het gedicht 's middags? Tyutchev omvatte, zoals hij in deze jaren liefhad, de laatste twee regels van oude motieven: de grote Pan, die in de grot van de nimfen dutte. Pan vertegenwoordigt de ziel van de natuur.
Wat zegt de analyse van het gedicht 'Middag'?Tyutchev maakte het thema van het beeld van het zuidelijke landschap aan de Adriatische Zee. Voor mijn ogen ontstaat snel een foto van K. Bryullov 'Italiaanse middag' en, vreemd genoeg, het Russische dorp - in de nog hete lucht bevroor alles en vulde het met loomheid.
Het gedicht bestaat uit twee kwatrijnen, die in jambische tetrameter zijn geschreven. Het rijm is eenvoudig en gemakkelijk te horen en te onthouden - rondom.
De aard van de dichter is vergeestelijkt en bezield.De omkering en de metafoor "middag ademt" brengen de adem van de natuur zelf in het gedicht. In het eerste kwatrijn worden in elke regel inversies aangetroffen: "de rivier rolt", "de wolken smelten." Bovendien worden verbazingwekkend nauwkeurige scheldwoorden gebruikt om de hitte weer te geven. Zijn middag is wazig, het azuur is vurig en helder, zijn slaap is heet. Het epitheton "lui" onthult de essentie van deze tijd van de dag.
F.I. Tyutchev onthult de middag als een toestand van slaperige slaperigheid met verbazingwekkende expressiviteit. Ook hier wordt de metafoor "als een mist" gebruikt: de hele natuur wordt gevangen door slaap. De middag van de wazige Tyutchev laat je de hete zomerlucht zien, waarover een hete nevel hing. Tegelijkertijd verzadigt hij het gedicht met werkwoorden die de toestand van een hete dag beschrijven: ademen, rollen, smelten, omhelzen.
In de periode 20-30 van de 19e eeuw, de poëzie van F. Tyutcheva is beschilderd met romantische tonen. De hele wereld leeft voor hem. Op dat moment hield hij van de natuurfilosofie van F. Schelling. Tegelijkertijd kwam F. Tyutchev dicht bij de Slavofielen, die de esthetische opvattingen en romantische metafysica van de Duitse literatuur erkenden.
