De geschiedenis van het ontstaan van algebra laat zijngeworteld in de oudheid. Het is duidelijk dat het uiterlijk werd veroorzaakt en direct verband hield met de eerste astronomische en andere berekeningen, op een of andere manier met behulp van natuurlijke getallen en rekenkundige bewerkingen. De geschiedenis van de opkomst van algebra wordt bevestigd door soortgelijke originele gegevens die zijn gevonden in de schrijfpatronen van de vroegste beschavingen. De Egyptenaren en Babyloniërs waren bijvoorbeeld al in staat om de eenvoudigste vergelijkingen van de eerste en tweede graad, kwadratische vergelijkingen, op te lossen. Maar hun berekeningen waren strikt praktisch. De geschiedenis van het ontstaan van algebra, als theoretische wetenschap, leidt ons naar het oude Griekenland. Het was hier dat in de IV eeuw het eerste werk verscheen, dat een directe studie was van abstracte algebraïsche kwesties. Het was een verhandeling door de denker Diophantus. Hier worden de eenvoudigste algebraïsche axioma's duidelijk aangegeven: de tekensregels (minus minus plus plus, enzovoort), voorbeelden van vrij complexe problemen, de studie van numerieke graden, de oplossing van problemen met betrekking tot de getaltheorie, enzovoort. Helaas is dit het enige werk dat ons uit de oudheid is overgeleverd, en zelfs dan niet volledig.
Met de ineenstorting van de oude beschaving onder drukbarbaarse volkeren zijn verloren gegaan en veel van zijn prestaties. Het opnemen van de geschiedenis van algebra onderbreekt de ontwikkeling ervan onder Europese landen voor een millennium. Sinds de 7e eeuw is het moslim-oosten het centrum van veel wetenschappen geworden, met name wiskunde en geneeskunde. Het woord 'algebra' zelf, zoals het tegenwoordig wordt geloofd, komt eigenlijk van de naam van de verhandeling van de Arabische geleerde Al-Khwarizmi, 'Al-Jabo-al-Mukaballa', wat zich vertaalt als 'de doctrine van relaties, permutaties en beslissingen'. Interessant is dat sommige wetenschappers namens deze wiskundige de etymologie van het woord 'algoritme' afleiden. Hoe het ook zij, maar het is de Arabische wereld gedurende vele eeuwen die het baken van de wetenschap is geworden. De oosterse volgelingen vertrouwden echter duidelijk op enkele Griekse prestaties. Het is in ieder geval precies bekend dat ze de werken van oude wiskundigen kenden. Aan de ene kant verdienen moslims echt verdienste
Wiskunde en andere beschavingen
Interessant is de geschiedenis van het ontstaan van algebrahet is helemaal niet beperkt tot Europa en de daarmee verbonden Arabische beschaving. Zo hebben Indiase wiskundigen belangrijke resultaten geboekt in deze wetenschap. In het bijzonder waren zij het die het concept 'nul' introduceerden, dat later via de Arabische wereld naar Europa kwam en door wetenschappers werd gebruikt. De Chinezen leerden volledig onafhankelijk, zelfs aan het begin van onze jaartelling, vergelijkingen van de eerste graad op te lossen. Ze kenden irrationele en negatieve cijfers.
Europa keert terug naar leiderschap
De onderbroken geschiedenis van de ontwikkeling van algebra opnieuwbegint al in de nieuwe tijd met aftellen. Het eerste werk na de verhandeling van Diophantus wordt beschouwd als het werk van een handelaar uit Italië Leonardo, die kennis maakte met rekenen en algebra, die in het oosten reisde. De geleidelijke ontbinding van het feodalisme, en daarmee kerkelijke scholastiek en dogma, het ontspannen loopvlak van het kapitalisme en het verlangen naar territoriale ontdekkingen leidden tot de heropleving van alle wetenschappelijke afdelingen op het continent. En na een paar eeuwen wordt Europa opnieuw een wetenschappelijk en technologisch geavanceerde regio.
