Soms komt een persoon met een verscheidenheid aangedachten en vreemde vragen, zoals het opstellen van een fabel. Voor alle liefhebbers van vreemde vragen zullen we proberen een bepaalde richting te geven bij het oplossen van dit probleem. Natuurlijk is het onwaarschijnlijk dat een persoon die een dergelijke vraag stelt, de lauweren van Lafontaine en Krylov zal claimen, en toch wil iemand soms exotisch zijn of heeft hij schoolkinderen. En zoals je weet, zijn er op school allerlei taken.
Voordat je goed nadenkt over het samenstellen van een fabel, moet je begrijpen wat voor soort moraal je erin wilt 'monteren'. Simpel gezegd, wat deze schepping zou moeten leren.
Als we interviews van verschillende schrijvers lezen, danze bevestigen bijna unaniem: "Het idee is het hoofd van alles." In dit geval is het volume van het kunstwerk absoluut niet belangrijk, het belangrijkste is dat het niet leeg is.
Meestal als een persoon zich afvraagt hoe hij moet componerenfabel met moraliteit, dan heeft hij een duidelijk doel, waarom hij deze fabel nodig heeft. Een ouder wil bijvoorbeeld iets samenstellen om het kind te laten zien hoe goed hij zijn kamer schoon kan houden. Volgens de bedoeling van de auteur is het perceel gebouwd.
Omdat het onze taak is om een specifiek voorbeeld te laten zien van de samenstelling van een fabel, gebruiken we de moraal van de fabel "Vos en druiven" en bedenken we nieuwe personages, of beter gezegd, zelfs een gezicht.
De volgende stap bij het oplossen van het probleem van 'hoe te componerenfabel "- de karakterkeuze. Meestal zijn dit dieren die erg op mensen lijken. Maar hier is het belangrijk om wat realisme te observeren. Dieren moeten echt zijn als mensen in hun gewoonten of in die ideeën die traditioneel in de samenleving worden geaccepteerd. Een mier in een fabel kan bijvoorbeeld niet lui zijn en een libel kan geen workaholic zijn. Dit is in tegenspraak met niet alleen bepaalde afbeeldingen van dieren, maar ook culturele traditie. En ja, dit is vooral belangrijk als het gaat om het samenstellen van een fabel met moraliteit.
Met andere woorden, de fabel mag natuurlijk fictie zijn, maar alles moet realistisch zijn en gebouwd zijn op basis van in ieder geval het alledaagse gezond verstand.
Stel je een natte, hongerige zwerfhond voordoor de straten is hij ondervoed en ondervoed. En dan staat er voor hem een vitrine van een slagerij, ham, kip, vlees voor elke smaak en welvaart. Ja, het probleem is: honden mogen niet in de winkel zijn. Onze hond, en zo en zo, zoekt een etalage, maar nee. Glas voorkomt dat het doorbreekt tot het gewenste object. En dan zegt hij bij zichzelf: 'Waarschijnlijk verkopen ze rot vlees', en gaat hij weg om zich in de nabijgelegen vuilnisbak te verdiepen.
Dit was de compositie, we schreven het als antwoord op de vraag hoe je een fabel samenstelt. Dit wil niet zeggen wat we deden, zoals de klassiekers, maar het lijkt ook redelijk draaglijk.
Laten we het nu hebben over wat te doen als de fantasiefontein op is.
Nogmaals, afhankelijk van wat de auteur uit de fabel wil halen. Over het algemeen kan men het lot en de karakters van de binnenste cirkel als materiaal gebruiken, maar alleen om te voorkomen dat de prototypes raden.
Dat is trouwens de reden waarom de hoofdpersonen erinfabels zijn meestal dieren. Ze vertegenwoordigen een aantal collectieve afbeeldingen van alle mensen, en als dat zo is, betekent het niemand in het bijzonder. Ze lachen hen uit, omdat niemand aan zichzelf denkt en iedereen naar zijn buurman kijkt. Ze rommelen over onze kleinere broers. En dat allemaal omdat fabulistische schrijvers, denkend aan de plot van een andere fabel, zich afvragen wat voor soort fabel ze over dieren moeten schrijven? Maar als de dieren waren samengesteld, dan zou het ons mensen niet zijn overkomen.
Als er nog niets in je hoofd gaat, en jijcreatief onvruchtbaar, en probeer je de omringende dieren voor te stellen onder het mom van dieren. Je vrouw, baas, collega's, vrienden. In dit geval zal het leven zelf de plot behulpzaam vertellen.
Toegegeven, als een kind besloot creatief werk te doen,dan is alles veel eenvoudiger. Kinderen denken heel figuurlijk jaren, waarschijnlijk tot 15 jaar, en wanneer de stormachtige puberteit begint, verliest een persoon de verbindende draad met de kindertijd en wordt het denken 'volwassen'.
Het was inderdaad niet voor niets dat Christus naliet: "Wees als kinderen."En het punt hier is niet alleen dat nieuwkomers in de wereld zondeloos zijn en heel dicht bij God staan, maar dat het denken van kinderen nog niet verblind is, ze zijn heel dicht bij het leven, bij de oorspronkelijke bron, dus schrijven is heel gemakkelijk voor hen. Voor hen componeren is ademen. Het is ook belangrijk dat voor een kind de fantasiewereld dichterbij is dan de echte wereld. Kinderen konden de woorden van G. Hesse onderschrijven: 'Realiteit is afval'. Pas als mensen opgroeien, nemen ze dit afval serieus en vergeten het belangrijke.
Dus als u bijvoorbeeld een student aanbiedt,Graad 5 om een fabel te maken, hij zal het gemakkelijk doen. Toegegeven, alleen als ouders het proces zullen controleren. Ze moeten zichzelf de vraag stellen hoe ze een fabel moeten samenstellen. Graad 5 kan bijvoorbeeld als doel worden gekozen, dus hij moet het positief aanpakken. Als je geluk hebt en je hebt een slimme vijfde klas thuis, geef hem dan de samenstelling van de fabel en leid de gewelddadige verbeelding van je kind in de hoofdstroom van culturele normen en gezond verstand.
We hopen dat dit artikel je zal helpen bij het schrijven van ten minste één fatsoenlijke fabel.
