Rozważane jest dziś zarabianie fałszywych pieniędzyjedno z najczęstszych przestępstw w sferze gospodarczej. Karę za ten czyn określa art. 186 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej. Praktyka sądowa w takich przypadkach wskazuje na zwiększone zagrożenie przestępczością w obecnych warunkach rozwoju gospodarki rynkowej. Podrabianie produktów podważa stabilność waluty krajowej i znacznie komplikuje regulację obrotu finansowego.
УК РФ устанавливает общие признаки przestępstwo, za które podmiot jest pociągany do odpowiedzialności. Kara zgodnie z kodeksem karnym przewidziana jest dla produkcji przeznaczonej do późniejszej sprzedaży:
Art. 186 ust. 1 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej uznaje również za przechowywanie przestępstw, transport powyższych przedmiotów w celu ich późniejszej sprzedaży. Do tych aktów przypisano:
W drugim przypadku dodatkowy sąd może nałożyć grzywnę w wysokości do 1 miliona rubli. lub w wysokości winnej pensji (inny dochód) przez okres do 5 lat.
Artykuł 186 kodeksu karnego przewiduje szereg obciążeńokoliczności Jeśli to możliwe, kara za przestępstwo jest zaostrzona. Tak więc, dla powyższych działań na dużą skalę, przewidziano do 12 lat pozbawienia wolności. Ponadto sąd może nałożyć na sprawcę karę pieniężną w wysokości do 1 miliona rubli. lub w wysokości wynagrodzenia (innego dochodu) przez okres do 5 lat i ograniczenie wolności do jednego roku. W przypadku powyższych przestępstw popełnionych w ramach grupy zorganizowanej art. 186 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej przewiduje do 15 lat więzienia. Ponadto może zostać nałożona grzywna w wysokości do 1 miliona rubli. lub równa wysokości wynagrodzenia (innego dochodu) przez okres do pięciu lat. Oprócz kary podstawowej, winny może zostać skazany na ograniczenie wolności na okres do dwóch lat.
Obiektywną stronę tego przestępstwa tworzą dwa elementy:
A zatem jako przedmiot przestępstwasystem monetarny aktów państwowych. Środkiem płatniczym zgodnie z prawem Federacji Rosyjskiej jest rubel. Jako zabezpieczenie służy dokument potwierdzający szczególne prawa majątkowe, sporządzony zgodnie z obowiązkowymi danymi i ustaloną formą. Ta kategoria obejmuje oszczędnościowe i certyfikaty depozytowe, czeki, weksle, obligacje (w tym rządowe), akcje, książeczki oszczędnościowe na okaziciela, konosament i inne podobne dokumenty. Artykuł 186 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej (z komentarzami) uznaje produkcję lub sprzedaż tych banknotów w obiegu na terytorium Rosji lub za granicą, wycofanych z obiegu do wymiany za przestępstwo. Nie przewiduje się odpowiedzialności za produkcję w celu późniejszej sprzedaży lub bezpośrednie wykorzystanie podróbek wycofanych z obrotu i mających jedynie wartość kolekcjonerską. Jeśli istnieją podstawy, działania te mogą zostać uznane za oszukańcze.
186 artykułu Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej jako produkcja fałszerstwwymienia zarówno częściowe, jak i całkowite fałszowanie banknotów i papierów wartościowych. Aby zakwalifikować się do rozpatrywanego corpus delicti, metoda tworzenia podróbki nie ma znaczenia. Jednak w celu ścigania konieczne jest ustalenie, czy papiery wartościowe, monety, banknoty są fałszywe, czy mają istotne podobieństwa w kolorze, rozmiarze, kształcie i innych podstawowych szczegółach z autentycznymi banknotami i banknotami w obiegu. Artykuł 186 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej stosuje się w przypadku, gdy zostanie ustalone, że podróbki zostały wykonane lub sprzedane podejrzanemu, wykrycie niezgodności z oryginałem w normalnych warunkach sprzedaży jest trudne lub całkowicie wykluczone.
Podrabianie jest uważane za zakończoneprzestępstwo, jeżeli co najmniej jeden papier wartościowy lub banknot został wystawiony do dalszej sprzedaży. Nie ma znaczenia, czy zostały wdrożone, czy nie. Sprzedaż podróbek polega na wykorzystywaniu ich jako środka do dokonywania płatności przy zakupie usług i towarów, darowiznie, wymianie, sprzedaży, udzielaniu pożyczki. Przyjmowanie świadomie sfałszowanych banknotów i papierów wartościowych w celu ich późniejszej sprzedaży musi być określone w art. 186 i art. 30 Kodeksu karnego jako przygotowanie do popełnienia przestępstwa. Sprzedaż jest uważana za zakończoną od momentu, gdy osoba zaakceptuje przynajmniej jedną podróbkę.
Przedmiotowe przestępstwo może zostać popełnionetylko z bezpośrednim zamiarem. W przypadku braku celu późniejszego wykonania w produkcji podróbki, podmiot nie ponosi odpowiedzialności. Tworząc podróbki, sprawca rozumie, co robi. Chce fałszować i ma na celu późniejsze wykorzystanie w transakcjach. W trakcie wdrażania osoba winna chce sprzedać podróbki i rozumie, że wprowadza je do obrotu. Przedmiotem przestępstwa mogą być zarówno osoby, które fałszowały do późniejszej sprzedaży, jak i osoby, które wykorzystały je bezpośrednio, wiedząc, że nie są autentyczne.
Sprzedaż fałszywych papierów wartościowych i banknotówoznacza nielegalne (podstępem) odebranie przez osobę mienia komunalnego, państwowego, prywatnego lub innego należącego do innych podmiotów. W tym zakresie wszystkie popełnione czyny objęte są kompozycją komentowanego artykułu. Dodatkowe kwalifikacje zgodnie z art. 159 Kodeksu nie jest wymagana.
Zarabianie fałszywych pieniędzy, a także cennychdokumenty do ich późniejszej sprzedaży, jak również sprzedaż podróbek, odnosi się do przestępstw o charakterze międzynarodowym. Walka prawna z tymi aktami prowadzona jest na podstawie Międzynarodowej Konwencji z 1929 roku. Zgodnie z tym aktem normatywnym osoby winne tych przestępstw podlegają ściganiu karnemu bez względu na miejsce ich popełnienia, bez względu na obywatelstwo. Nie ma znaczenia, a przeciwko systemowi finansowemu, którego państwa-strony Konwencji były skierowane nielegalne działania. Stosunki gospodarcze są ogólnym przedmiotem przestępstw. Osobami wcześniej skazanymi za podrabianie podróbek w celu ich późniejszej sprzedaży lub sprzedaży bezpośredniej są obywatele, których wyroki skazujące nie zostały unieważnione lub unieważnione w sposób przewidziany prawem.
