Armia Armenii. Opis i historia wystąpienia

Armia Armeńska - Siły Zbrojne RepublikiArmenia Armia została utworzona 28 stycznia 1992 r., Kilka miesięcy po ogłoszeniu niepodległości w republice. Przy jego tworzeniu brano pod uwagę przede wszystkim położenie geograficzne Górnego Karabachu, którego siły potrzebowały wsparcia w walce z roszczeniami Azerbejdżanu. Ustalono jednak bardziej długoterminowy cel - rozwój niezależnej polityki wojskowej.

Z czasem rozwinęło się w małe,ale doskonale wyważona, gotowa do walki siła obronna. Jak zauważono w dziale wojskowym, na etapie planowania armia armeńska powinna stać się samowystarczalna (defensywnie), aby móc samodzielnie odpierać ataki z Azerbejdżanu i Turcji.

Radykalni nacjonaliści opowiadali się bardziej zaagresywna postawa podobna do izraelskiej, argumentująca, że ​​ormiańska kraina jest otoczona przez wrogów, a siły zbrojne powinny być na najwyższym poziomie gotowości, aby w ciągu kilku dni móc zadać wrogom druzgocące ciosy. Obie koncepcje były podobne pod tym względem, że armia armeńska powinna być mała, zwrotna i dysponować doskonale wyszkolonymi jednostkami. Okazało się jednak, że początkowo 30 000 żołnierzy było w czynnej służbie wojskowej, a do 1994 r. Ich liczba osiągnęła 35 000.

Formacja armii armeńskiej przebiegała w trzech etapach.W lutym 1988 r., Wraz z wybuchem konfliktu w Górskim Karabachu, armeńscy bojownicy utworzyli jednostki do walki z siłami Azerbejdżanu w regionie. Na drugim etapie, gdy natychmiast po ogłoszeniu niepodległości Armenię wciągnięto w wojnę w Górskim Karabachu, armia Armenii została utworzona - jako pilna potrzeba. Vazgen Zavenovich Sargsyan został mianowany ministrem obrony, po jego śmierci w akcie terrorystycznym był Vazgen Mikaelovich Manukyan, a jego zastępcą został Norat G. Ter-Grigoryants.

Po wojnie Armenia weszła na trzecie miejscefaza reformy armii, która trwa do dziś. Większość wyższych oficerów to ludzie, którzy służyli w armii ZSRR. Zgodnie z umowami ze strategicznymi sojusznikami z republiki wysłano ponad 1500 oficerów na studia w Rosji i Grecji. Do 1994 r. Ministerstwo Obrony wyznaczyło zadanie, zgodnie z którym liczba personelu wojskowego powinna wzrosnąć do 50 000, aw sytuacji wojennej uzupełniona o projekt rezerwy.

Konieczne było wzmocnienie kontroli nad historiąRegion Zangezur, położony na granicy z Iranem. Program zwiększenia sił obronnych obejmował także budowę nowych obiektów wojskowych, zwłaszcza na granicy irańsko-armeńskiej, nowego mostu i gazociągu do Iranu. Podczas wojny armeńskie wojsko stale pozostawało w pogotowiu, wzmacniając obronę w regionie Zangezur, naprzeciwko eksklawy Azerbejdżańskiej w Nachiczewanie (na zachodzie).

Armia armeńska jest zorganizowana w podobny sposób jakSiły zbrojne innych krajów należących do ZSRR. Ale jest wyjątek: lista jednostek armii jest nieco zmniejszona. Dziś Armenia z powodzeniem realizuje rządowy plan modernizacji sił zbrojnych za pomocą nowoczesnej broni. Kraj pozostaje w najbardziej serdecznych stosunkach z Federacją Rosyjską, co daje jej prawo do zakupu rosyjskiej broni po obniżonych cenach, nawet jeśli nie za darmo.