Armeńskie koniaki powracają

Starożytne legendy mówią, że Armeniato kolebka winiarstwa. Według jednego z nich po potopie Noe osiadł u podnóża Araratu, na którego zboczach sadził winogrona, uprawiał i następnie otrzymywał z niego sok. Legenda pozostaje piękną legendą, a uprawa tej kultury w Armenii trwa od trzech i pół tysiąca lat.

Historia powstania koniaków ormiańskich jest długakrótszy, ale nie mniej interesujący. Otwarcie pierwszego zakładu do produkcji tego szlachetnego trunku związane jest z imieniem miejscowego kupca Narses Tairyan. To on jako pierwszy zdecydował się wyprodukować go w Armenii w technologii francuskiej i nazwał go „Fin-Champagne”. W 1889 roku Tairyan sprzedał fabrykę Szustowom, rosyjskim przemysłowcom. I już mają szeroko rozwiniętą produkcję. Do 1914 roku w kraju zbudowano 15 takich fabryk. Napój „Szustowski” stał się popularny nie tylko w Rosji, można go było kupić również za granicą. Koniaki ormiańskie wielokrotnie zdobywały nagrody na różnych wystawach.

Formacja

Po tych wszystkich rewolucyjnych przewrotach iustanowienie władzy radzieckiej na Zakaukaziu, kontynuowano produkcję brandy. Państwo było teraz jedynym właścicielem fabryk. Brandy ormiańskie stały się jeszcze bardziej popularne, eksportowano je do wielu krajów świata. Jakość napoju była najwyższej jakości. Świadczy o tym fakt, że Winston Churchill był wielkim wielbicielem ormiańskiej brandy i wiedział już, jak rozumieć elitarne trunki.

Francuscy ratownicy

Mimo wszystko we wczesnych latach niepodległościtrudności, produkcja koniaku nie została zatrzymana w Armenii. A w 1998 roku firma Pernod-Ricard z Francji wykupiła fabrykę brandy w Erewaniu, która w rzeczywistości ją uratowała. To symboliczne, że pomoc przyszła od francuskich winiarzy - twórców tego trunku. Nawiasem mówiąc, ich zdaniem nie należy tak nazywać ormiańskich brandy. Tylko produkt wyprodukowany w prowincji Cognac ma prawo nosić tę dumną nazwę.

Jednak brandy z Armenii nadal zachowuje swojestało się już tradycyjną nazwą. Prawie 80% produktów koniakowych trafia do Rosji, gdzie koniaki ormiańskie są wysoko cenione. Zdając sobie z tego sprawę, właściciele fabryk nie nalegają na zbytnią zmianę nazwy - jeszcze ważniejszy jest zysk.

Z czego są zrobione

Do jego produkcji wykorzystuje się sześć odmian winogron. Pięć z nich rośnie na ziemiach ormiańskich:

• Garan;
• Mskhali;
• Dmak;
• Kangun;
• Voskehat.

Inna odmiana jest importowana z Gruzji - Rkatsiteli.Aby uniknąć fałszerstw, przyjęto normy, zgodnie z którymi za ormiańską brandy można uznać jedynie napój z winogron uprawianych na terytorium Armenii i butelkowany tutaj.

Marki brandy

Wszystkie ormiańskie produkty brandy są podzielone na trzygrupy, w zależności od czasu trwania ekspozycji. Pierwsza obejmuje zwykłe napoje, których okres leżakowania wynosi nie mniej niż trzy lata. Druga grupa to koniaki vintage. Ich minimalny wiek to sześć lat i należy je dojrzewać wyłącznie w dębowych beczkach. Najpopularniejsza dziś jest ormiańska brandy „Ararat”, produkowana w Erewaniu. Trzecia grupa to przedmiot kolekcjonerski. Najmłodszy z nich ma dziewięć lat.