Fałszywy staw jest rodzajem naruszeniaciągłość kości, która charakteryzuje się patologiczną ruchliwością, niezwykłą dla tego oddziału. W praktyce lekarskiej na określenie tego stanu używa się specjalnego określenia - „staw rzekomy”. Obecnie taka choroba jest dość skutecznie leczona, a metody leczenia mogą być zarówno operacyjne, jak i zachowawcze. Ponadto leczenie w większości przypadków ma pozytywny wynik i przywraca osobę do normalnego życia. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy przyczyny powstania fałszywego połączenia. Zwrócimy również uwagę na diagnostykę i metody leczenia.
Fałszywe połączenie - naruszenie integralności rurkikości, któremu towarzyszy patologiczna ruchliwość. Zgodnie z międzynarodową klasyfikacją chorób kodem, który ma staw rzekomy jest ICD 10. Obejmuje: brak zrostu złamania, czyli pseudoartorozę i staw rzekomy na tle fuzji lub artrodezy.
Z obrazu i metody patomorfologicznejLeczenie stawu rzekomego dzieli się na włókniste i prawdziwe. Te pierwsze są etapem pośrednim między powolną konsolidacją a prawdziwym stawem rzekomym. Ich obraz kliniczny to niewielka szczelina między fragmentami, wypełniona tkanką włóknistą, na końcach znajdują się płytki kostne, które pokrywają kanał szpikowy.
W rzadkich przypadkach fibro-maziówkowychstaw rzekomy, w którym końce kości pokryte są tkanką chrzęstną, a fragmenty kości są zamknięte w rodzaj torebki tkanki łącznej. Pomiędzy nimi gromadzi się maziowy, możliwe jest stwardnienie końców fragmentów.
Fałszywy staw może być wrodzony lubnabyty. Wrodzony staw fałszywy występuje niezwykle rzadko i stanowi nie więcej niż 0,5% patologii. Sercem jego powstania jest wewnątrzmaciczne naruszenie tworzenia się tkanki kostnej, w wyniku czego w pewnym obszarze powstaje gorsza struktura kości. A po urodzeniu przez 2-3 lata integralność kości zostaje zakłócona. Z reguły staw rzekomy podudzia jest wrodzony, rzadziej obojczyka, kości łokciowej i kości udowej.
Uzyskany fałszywy staw wynosi około 3%choroby o charakterze ortopedycznym. W większości przypadków jest to konsekwencja złamania, gdy dochodzi do nieprawidłowego i niepełnego połączenia fragmentów. Nabyta pseudoartroza dzieli się na zanikową, normotroficzną i przerostową.
Lokalne przyczyny powstania fałszywego stawu, wz kolei dzielą się na trzy grupy. Pierwsza grupa - przyczyny, które wiążą się z błędami i niedociągnięciami w leczeniu: niepełne dopasowanie fragmentów kości, brak eliminacji wstawek tkanek miękkich, niewłaściwe unieruchomienie, przez które fragmenty pozostają ruchome, częsta lub wczesna zmiana opatrunków gipsowych, stosowanie nieprawidłowego stabilizatora, zbyt aktywne ruchy i aktywność fizyczna , rozległe stwardnienie.
Druga grupa obejmuje związane z tym przyczynyz ciężkością urazu i powikłaniami pourazowymi: złamaniami, utratą dużej części kości, zgnieceniem mięśnia na znacznej długości, odsłonięciem kości, ropieniem tkanek, zapaleniem szpiku, uszkodzeniem nerwów i naczyń krwionośnych, a także ich niedożywieniem.
I wreszcie trzecia grupa przyczyn wpływających na powstawanie stawu rzekomego jest związana z anatomicznymi i fizjologicznymi cechami ukrwienia kości i lokalizacją złamania.
Z masy przyczyn troficznych, głównetworzenie fałszywego stawu to: infekcje, na przykład kiła, malaria, ostre infekcje; zaburzenia metaboliczne, a zwłaszcza metabolizm wapnia i fosforu w tkankach; cukrzyca; awitaminoza; niewydolność naczyń po uszkodzeniu unerwienia naczyń krwionośnych; znaczne napromienianie rentgenowskie, które może hamować proces osteogenezy; zaburzenia troficzne w miejscu złamania.
Obraz kliniczny z powstaniem fałszywegopołączenie ma swoje własne charakterystyczne cechy. W miejscu złamania obserwuje się ruchliwość, zanik tkanki mięśniowej, obrzęk, proliferację tkanki łącznej i tworzenie się blizn. Na zdjęciach rentgenowskich można znaleźć znaczną przerwę między fragmentami, stwardnienie na końcach kości, zespolenie kanału szpikowego.
Podczas diagnozy, z wyjątkiem klinicznejdanych, zwraca się również uwagę na czas potrzebny do całkowitego zespolenia tego złamania. Po upływie tego okresu stan złamania określa się jako wolno zrośnięty lub nieuleczony, a po okresie przekraczającym dwukrotność normy podejrzewa się powstanie fałszywego stawu.
Wykonano zdjęcie rentgenowskie, aby potwierdzić hipotezę.w dwóch wzajemnie prostopadłych rzutach, aw niektórych przypadkach - w ukośnych rzutach. Oznaki obecności fałszywego stawu są uważane za następujący obraz na zdjęciu rentgenowskim: brak kalusa, który jest częścią łączącą fragmenty kości; końce fragmentów mają wygładzony zaokrąglony lub stożkowy kształt; wnęka na końcach fragmentów jest zarośnięta i powstaje płyta zamykająca. W przypadku stawu rzekomego jeden lub oba fragmenty kości mają półkulisty koniec i wyglądem przypominają głowę stawową. Inny fragment może mieć jamę panewkową. W tym przypadku przestrzeń stawowa jest wyraźnie widoczna.
Aby określić stopień intensywności procesu, zaleca się badanie radionuklidów.
Pomimo całego arsenału konserwatywnych metodleczenie (podawanie leków, elektrostymulacja, magnetoterapia itp.) Główną metodą leczenia stawu rzekomego jest zabieg chirurgiczny. Wiodące miejsce zajmuje osteosynteza kompresyjna. Jak prawidłowo leczyć fałszywy staw? Operację należy wykonać 8-12 miesięcy po całkowitym wygojeniu się rany w przypadku złożonych złamań. Jeśli na kości przylegają blizny, należy je wyciąć i wykonać operację plastyczną w celu usunięcia wady.
Ważnym punktem operacji jest dokładne porównanie fragmentów kości, a także odświeżenie ich końców, wycięcie tkanki bliznowatej oraz udrożnienie kanałów szpiku kostnego.
Metoda ta pozwala na zbliżenie fragmentów do siebie i sprzyja ich szybkiemu połączeniu bez bezpośredniej interwencji chirurgicznej. Dlatego metoda ta nazywana jest osteosyntezą ekstrafokalną.
Na początek pacjent jest zakładany na igłyaparat ortopedyczny, za pomocą którego utrwalane są fragmenty kości. Następnie proces rekonwalescencji trwa około tygodnia od nałożenia aparatu, podczas którego miejsca, w których przechodzą igły goją się i rozpoczyna się sam proces zrostu kostnego. Stopniowo fragmenty kości zbliżają się do siebie, niszcząc niepotrzebne połączenia i ściskając staw rzekomy.
Ponadto istnieje fiksacja, to znaczy formacjaodciski i proces ich kostnienia. Okres ten jest długi, ale jednocześnie bezpieczny i nie wymaga specjalnych środków. Pacjent powinien przyjmować witaminy, dobrze się odżywiać i porzucić złe nawyki.
I w końcu następuje ostatni okresrehabilitacja, podczas której konieczne jest przestrzeganie wszystkich zaleceń lekarza i wykonanie zestawu specjalnych ćwiczeń. Chodzenie i pływanie są obecnie uważane za idealne.
Skuteczna metoda leczenia operacyjnegojest syntezą śródrdzeniową. Przed jego wykonaniem lekarz usuwa uszkodzone tkanki miękkie, które nie zawierają okostnej i zakrzepów krwi. Następnie fragmenty kości mocuje się za pomocą specjalnej szpilki. Ranę po operacji zszywa się warstwami, na jej miejscu może pozostać niewielka blizna.
Podczas osteosyntezy pozaszpikowej fragmenty kości są utrzymywane razem za pomocą stabilizatora okostnowego. Jest dociskany do uszkodzonej kości, a po stopieniu fragmentów płytkę usuwa się poprzez nacięcie.
Tak więc artykuł został szczegółowo przeanalizowanystaw rzekomy. Podsumowując, należy zauważyć, że różne choroby endokrynologiczne, złe nawyki (palenie, nadużywanie alkoholu), otyłość, niezdrowa dieta i brak aktywności fizycznej są czynnikami ryzyka powstania fałszywego stawu. Dlatego utrzymanie zdrowego stylu życia zmniejszy ryzyko tej choroby.
