Struktura stopy jako znak ewolucyjnej doskonałości ludzkiego ciała.

Ewolucyjnie dwunożny stał się wyjątkowyniektóre części ludzkiego szkieletu, które nie mają odpowiedników wśród podobnych części szkieletu kostnego u innych przedstawicieli świata zwierząt. Po pierwsze, zmienił się kształt kręgosłupa, co pozwoliło osobie na ciągłe przebywanie w pozycji wyprostowanej względem powierzchni jego ruchu. Po drugie, natura, biorąc pod uwagę stałe obciążenie nóg, zmieniła szkielet stopy tak, że z kolei nie odczuwa zmęczenia podczas chodzenia czy stania. Każdego dnia wykonując jakąkolwiek czynność ruchową z udziałem kończyn dolnych, człowiek w taki czy inny sposób wywiera nacisk z całej własnej masy na ten pozornie delikatny i mały obszar anatomiczny. Struktura stopy jest z natury bardzo złożona. ta jednostka strukturalna zawiera dużą liczbę kości, więzadeł, stawów i bardzo cienkich, a także mięśnie o różnych cechach funkcjonalnych. Szkielet tutaj, jak w każdej innej części ciała, to kości, które tworzą charakterystyczny wygląd stopy. Podobnie jak w rękach kończyn górnych, tak iw stopie są trzy ważne podziały.

1. Stęp.To nazwa części, która łączy duże rurkowate kości kończyny dolnej z małymi. Ze względu na budowę histologiczną kości stępu można sklasyfikować jako gąbczaste, mające bardzo krótkie wymiary. W sumie w stępie znajduje się siedem małych kości, z których kość skokowa i kość piętowa są uważane za największe. Reszta, a mianowicie trzy klinowate, prostopadłościenne i łódeczkowate kości, są znacznie mniejsze niż dwie pierwsze. Struktura stopy jest szczególnie taka, ponieważ ma dużą liczbę stawów stawowych na stosunkowo małej powierzchni. Kość skokowa wraz z kośćmi podudzia tworzy staw skokowy. Reszta kości ludzkiej stopy jest również połączona ze sobą innymi stawami.
2. Śródstopie.Jest to środkowa część między kośćmi stępu a paliczkami palców. Kości śródstopia znajdują się nieco dalej od trzech kości klinowej i prostopadłościennej. W kościach śródstopia wyróżnia się trzy punkty orientacyjne: głowę, która łączy je z paliczkami, tułów i podstawę, która łączy te struktury anatomiczne z kościami stępu małymi stawami.
3. Paliczki palców.Z reguły są trzy, nie licząc pierwszego palca, w którym są tylko dwa paliczki. Jest to jedyna część stopy, która może się zginać i rozciągać bez uwzględnienia stawu skokowego, który stanowi połowę kości piszczelowej.

Struktura stopy ma jeszcze jedną specyfikęfunkcja, a wszystko dzięki pionowej pozycji całego ciała. Faktem jest, że podłużna oś stopy znajduje się prawie pod kątem prostym do osi pionowej bliższej części kończyny dolnej, jednak kości tego obszaru nie znajdują się w tej samej płaszczyźnie, ponieważ niektóre z nich tworzą sklepienie podłużne, a inne poprzeczne. Wklęsła połowa stopy jest skierowana odpowiednio w stronę podeszwy, a wypukła połowa w stronę grzbietu. Taka konstrukcja stopy zapewnia sprężystość, gładkość i elastyczność chodu. W spoczynku u osoby zdrowej tylko kość piętowa (jej guzek) i głowy kości śródstopia mocno dotykają podłogi. Wszystko inne, co leży na ziemi, to miękka tkanka stopy. W tej chwili tj. w momencie spoczynku łuk podporowy, który jest reprezentowany przez zewnętrzną powierzchnię stopy, również dotyka podłoża, a jego przeciwległa wewnętrzna krawędź jest lekko uniesiona z podłogi i pełni rolę sprężyny (łuk sprężysty). Podczas chodzenia sklepienie sprężynowe czasami spłaszcza się, a następnie wraca do swojej pierwotnej pozycji, łagodząc w ten sposób krok i minimalizując obciążenie samej stopy ciężarem ciała.