Nasze serce to absolutnie mięsieńunikalny mechanizm redukcji. Wewnątrz znajduje się złożony system określonych komórek (rozruszników serca), który ma wielopoziomowy system kontroli pracy. Obejmuje również włókna Purkinje. Znajdują się w mięśniu sercowym komór i odpowiadają za ich synchroniczne skurcze.
Układ przewodzenia serca jest warunkowo podzielonyanatomowie w czterech częściach. Pierwsza część obejmuje węzeł zatokowo-przedsionkowy (zatokowo-przedsionkowy). Jest to kombinacja trzech wiązek komórek, które generują impulsy z częstotliwością od osiemdziesięciu do stu dwadzieścia razy na minutę. Ta prędkość skurczów serca pozwala utrzymać wystarczające krążenie krwi w ciele, jego nasycenie tlenem i tempo metabolizmu.
Jeśli z jakiegoś powodu pierwszy rozrusznik sercanie może pełnić swoich funkcji, w grę wchodzi węzeł przedsionkowo-komorowy. Znajduje się na granicy komór serca w przegrodzie pośrodkowej. Ta akumulacja komórek ustala częstotliwość skurczów w zakresie od sześćdziesięciu do osiemdziesięciu uderzeń i jest uważana za stymulator drugiego rzędu.
Kolejnym poziomem układu przewodzącego jest wiązka.Włókna His i Purkinje. Znajdują się one w przegrodzie międzykomorowej i oplatają czubek serca. Umożliwia to szybką propagację impulsów elektrycznych w komorowym mięśniu sercowym. Szybkość generacji zmienia się od czterdziestu do sześćdziesięciu razy na minutę.
Części układu przewodzącego, które znajdują się watria otrzymuje składniki odżywcze z izolowanych źródeł, niezależnie od reszty mięśnia sercowego. Węzeł zatokowo-przedsionkowy jest zasilany przez jedną lub dwie małe tętnice, które przechodzą przez grubość ścian serca. Osobliwością jest obecność nieproporcjonalnie dużej tętnicy, która przechodzi przez środek węzła. Jest to gałąź prawej tętnicy wieńcowej. Ona z kolei daje wiele małych gałęzi, które tworzą gęstą sieć tętniczo-żylną w tym obszarze tkanki przedsionkowej.
Otrzymuje również pakiet włókien His i Purkinjeodżywianie z gałęzi prawej tętnicy wieńcowej (tętnicy międzykomorowej) lub bezpośrednio z niej. W niektórych przypadkach krew może dostać się do tych struktur z tętnicy otoczki. Tutaj również powstaje gęsta sieć naczyń włosowatych, które ściśle splatają kardiomiocyty.
Różnice w komórkach wchodzących do układu przewodzącego wynikają z faktu, że pełnią one różne funkcje. Istnieją trzy główne typy komórek.
Wiodącymi stymulatorami są komórki P lubkomórki pierwszego typu. Morfologicznie są to małe komórki mięśniowe posiadające duże jądro i wiele długich procesów splecionych ze sobą. Kilka sąsiednich komórek uważa się za gromadę połączoną wspólną błoną podstawową.
Aby wygenerować skróty w środowisku wewnętrznymKomórki P są wiązkami miofibryli. Elementy te zajmują co najmniej jedną czwartą całkowitej przestrzeni cytoplazmy. Inne organelle są losowo rozmieszczone w komórce i jest ich mniej niż w zwykłych kardiomiocytach. Przeciwnie, rurki cytoszkieletowe są gęsto ułożone i utrzymują kształt rozruszników serca.
Węzeł zatokowo-przedsionkowy składa się z tych komórek, ale pozostałe elementy, w tym włókna Purkinjego (których histologia zostanie opisana poniżej), mają inną strukturę.
Są również nazywane przejściowymi lub ukrytymi.rozruszniki serca. Nieregularne kształty, krótsze niż zwykłe kardiomiocyty, ale mają większą grubość, mieszczą dwa jądra i są głębokie nacięcia w ścianie komórkowej. W tych komórkach jest więcej organelli niż w cytoplazmie komórek P.
Nici skurczowe są wydłużone wzdłuż długiej osikomórki. Są grubsze i mają wielu sarcomeres. Dzięki temu mogą być rozrusznikami serca drugiego rzędu. Komórki te znajdują się w węźle przedsionkowo-komorowym, a wiązka His i włókna Purkinjego na mikropreparatach są reprezentowane przez komórki trzeciego typu.
Histolodzy zidentyfikowali kilka rodzajów komórek wkońcowe wydziały układu przewodzenia serca. Zgodnie z rozważaną tutaj klasyfikacją komórki trzeciego typu będą miały podobną strukturę z komórkami tworzącymi włókna Purkinjego w sercu. Są bardziej obszerne w porównaniu z innymi rozrusznikami serca, długie i szerokie. Grubość miofibryli nie jest jednolita we wszystkich odcinkach włókna, ale suma wszystkich elementów kurczliwych jest większa niż w konwencjonalnym kardiomiocycie.
Teraz możesz porównać komórki trzeciego typute, które tworzą włókna Purkinje. Histologia (lek uzyskany z tkanek na szczycie serca) tych pierwiastków jest znacząco różna. Jądro ma prawie prostokątny kształt, a włókna kurczliwe są słabo rozwinięte, mają wiele rozgałęzień i są ze sobą połączone. Ponadto nie są one wyraźnie zorientowane wzdłuż długości komórki i znajdują się w dużych przerwach. Niewielka liczba organelli, które znajdują się wokół miofibryli.
Różnice w częstotliwości generowanych impulsów i prędkości ich przewodzenia wymagają opracowanego filogenetycznie mechanizmu do synchronizacji procesu skurczu we wszystkich częściach serca.
Komórki drugiego i trzeciego typu mają więcejilość glikogenu i jego metabolitów w porównaniu ze zwykłymi kardiomiocytami. Ta funkcja ma na celu zapewnienie wystarczającego stopnia funkcji plastycznej i pokrycie potrzeb komórek w składnikach odżywczych. Enzymy odpowiedzialne za glikolizę i syntezę glikogenu są znacznie bardziej aktywne w komórkach układu przewodzącego. W pracujących komórkach serca obserwuje się odwrotny obraz. Dzięki tej funkcji zmniejszone dostarczanie tlenu jest łatwiejsze dla rozruszników serca, w tym włókien Purkinje. Przygotowanie układu przewodzącego po leczeniu substancjami chemicznie czynnymi wykazuje wysoką aktywność cholinoesterazy i enzymów lizosomalnych.
