Человеческий череп представляет собой весомую składnik układu mięśniowo-szkieletowego. Całość kości głowy to szkielet, który określa jej kształt i służy jako naczynie dla mózgu i narządów zmysłów. Ponadto niektóre elementy układu oddechowego i trawiennego znajdują się w czaszce. Liczne mięśnie są przywiązane do jego kości, w tym mięśni twarzy i żucia. Zwyczajowo wyróżnia się następujące części ludzkiej czaszki: twarz i mózg, ale podział ten jest tak samo warunkowy, jak podział na sklepienie i podstawę. Dla większości kości czaszkowych charakterystyczny jest złożony nieregularny kształt. Są one połączone ze sobą różnymi rodzajami szwów. Jedynym mobilnym połączeniem w szkielecie głowy jest staw skroniowo-żuchwowy zaangażowany w proces żucia i mówienia.
Ten wydział ma kulisty kształt i zawieramózg Czaszka jest utworzona przez niesparowane kości (potyliczny, klinowy i czołowy) i sparowane (skroniowe i ciemieniowe). Jego objętość wynosi około 1500 cm ³. Dział mózgu znajduje się powyżej twarzy. Górne kości czaszki są gładkie (na zewnątrz) i płaskie. Są to stosunkowo cienkie, ale wytrzymałe płytki, w których szpik kostny. Czaszka osoby, której zdjęcie przedstawiono poniżej, jest złożoną i doskonałą strukturą, której każdy element ma swoją własną funkcję.
Jeśli chodzi o wydział twarzy, to obejmująsparowane kości szczęki i kości jarzmowej, niesparowane kości żuchwy, podniebienia, etoidy, kości gnykowej i łzowej, vomer, kość nosowa i koncha dolnej części nosa. Zęby są również częścią czaszki twarzy. Charakterystyczną cechą niesparowanych kości oddziału jest obecność w nich wnęk powietrznych, które służą do izolacji termicznej narządów wewnątrz. Kości te tworzą ściany jamy ustnej i nosa, a także orbity. Ich struktura i indywidualne cechy zapewniają różnorodne rysy twarzy.
Anatomia ludzkiej czaszki była od dawna badana, alewciąż zaskakujące. W procesie dorastania, a następnie starzenia się zmienia się kształt sekretarza głowy. Wiadomo, że u niemowląt stosunek między sekcjami twarzy i mózgu wcale nie jest taki sam, jak u dorosłych: drugi jest zdecydowanie dominujący. Czaszka noworodka jest gładka, szwy łączące są elastyczne. Ponadto między kościami łuku znajdują się obszary tkanki łącznej lub ciemiączka. Umożliwiają przemieszczenie części czaszki podczas porodu bez uszkodzenia mózgu. W drugim roku życia fontanele są „zamknięte”; głowa zaczyna gwałtownie rosnąć. Po około siedmiu latach powstają części pleców i twarzy, zęby mleczne zostają zastąpione zębami trzonowymi. Do 13 lat łuk i podstawa czaszki rosną równomiernie i nie szybko. Potem przychodzi kolej na wydziały twarzy i twarzy. Po 13 latach różnice między płciami zaczynają się ujawniać. U chłopców czaszka staje się bardziej wydłużona i tłoczona, u dziewcząt pozostaje zaokrąglona i gładka. Nawiasem mówiąc, kobiety mają mniejszą objętość mózgu niż mężczyźni (ponieważ ich szkielet jest zasadniczo mniejszy niż rozmiar męski).
Wzrost i rozwój trwają najdłużejoddział twarzy, ale po 20-25 latach zwalnia. Kiedy osoba osiąga wiek 30 lat, szwy zaczynają zarastać. U osób starszych zmniejsza się elastyczność i wytrzymałość kości (w tym głowy), dochodzi do deformacji części twarzy (głównie z powodu utraty zębów i pogorszenia funkcji żucia). Czaszka osoby, której zdjęcie można zobaczyć poniżej, należy do starca i jest to natychmiast jasne.
Mózg składa się z dwóch nierównychczęści Granica między nimi przebiega tuż poniżej linii, przechodząc od regionu podoczodołowego do procesu jarzmowego. Zbiega się ze szwem sferoidalno-jarzmowym, a następnie przechodzi od szczytu zewnętrznego otworu słuchowego i osiąga występ potyliczny. Wizualnie łuk i podstawa czaszki nie mają wyraźnej granicy, więc podział ten jest arbitralny.
Wszystko powyżej tej nierównej granicylinia, zwana sklepieniem lub dachem. Łuk tworzą kości ciemieniowe i czołowe, a także łuski kości potylicznej i skroniowej. Wszystkie elementy łuku są płaskie.
Podstawą jest dolna część czaszki.W jego centrum znajduje się duża dziura. Przez nią jama czaszki jest połączona z kanałem kręgowym. Istnieje wiele wyjść dla nerwów i naczyń krwionośnych.
Powstają boczne powierzchnie podstawysparowane kości skroniowe (a dokładniej ich łuski). Półkulista kość potyliczna mieści się za nimi. Składa się z kilku płaskich części, które w wieku 3-6 lat całkowicie łączą się w jedną. Pomiędzy nimi jest duża dziura. Ściśle mówiąc, podstawa czaszki obejmuje tylko część podstawną i przednią część łuski kości potylicznej.
Kolejnym ważnym składnikiem podstawy jest kość kośćca. Łączy się z kościami jarzmowymi, womerem i kością łzową, a oprócz wspomnianych już kości potylicznej i skroniowej.
Kość klinowa składa się z dużych i małychprocesy, skrzydła i samo ciało. Jest symetryczny i przypomina motyla lub chrząszcza z rozpostartymi skrzydłami. Jego powierzchnia jest nierówna, wyboista, z licznymi wypukłościami, zagięciami i dziurami. Kość jest połączona z łuskami kości potylicznej za pomocą dawki synchronicznej.
Powierzchnia wewnętrznej podstawy jest nierówna, wklęsła, podzielona osobliwymi wzniesieniami. Powtarza ulgę w mózgu. Wewnętrzny podstawa czaszki zawiera trzy dołu:tył, środek i przód. Pierwszy z nich jest najbardziej głęboki i pojemny. Tworzą go części kości potylicznej, kości sferycznej, ciemieniowej, a także tylnej powierzchni piramidy. Okrągły otwór znajduje się w tylnej części czaszki, z której wewnętrzny grzebień potyliczny rozciąga się do występu potylicznego.
Dół środkowej dołu to:kość kośćca, łuskowate powierzchnie kości skroniowych i przednia powierzchnia piramidy. W środku znajduje się tak zwane siodło tureckie, w którym mieści się przysadka mózgowa. Senne bruzdy pasują do podstawy tureckiego siodła. Boczne części środkowej dołu są najgłębsze; zawierają kilka otworów przeznaczonych na nerwy (w tym nerwy wzrokowe).
Jeśli chodzi o przód podstawy, touformowane przez małe skrzydła kości sferycznej, orbitalną część kości czołowej i kość sitową. Wystająca (środkowa) część dołu nazywa się grzbietem kogutów.
Jak wygląda podstawa czaszki na zewnątrz?Po pierwsze, jego przednia część (w której wyróżnia się podniebienie kości, ograniczona przez zęby i procesy szczękowe pęcherzyków płucnych) jest ukryta przez kości twarzy. Po drugie, tylna podstawa jest utworzona przez kości skroniowe, potyliczne i kości sferyczne. Zawiera różnorodne otwory przeznaczone do przejścia naczyń krwionośnych i nerwów. Centralną część podstawy zajmuje duży otwór potyliczny, po bokach których wystają kłykcie o tej samej nazwie. Są połączone z kręgosłupem szyjnym. Procesy wyrostka robaczkowego i wyrostka sutkowatego, proces pterygoidowy kości sferycznej oraz liczne otwory (szyjne, wyrostek sutkowy) i kanały znajdują się również na zewnętrznej powierzchni podstawy.
Podstawa czaszki na szczęście nie tak wrażliwy jak skarbiec.Uszkodzenie tej części jest stosunkowo rzadkie, ale ma poważne konsekwencje. W większości przypadków są one spowodowane upadkami z dużej wysokości, a następnie lądowaniem na głowie lub nogach, wypadkami drogowymi i uderzeniami w dolną szczękę i podstawę nosa. Najczęściej w wyniku takich efektów kość skroniowa jest uszkodzona. Złamaniom podstawy towarzyszy płyn mózgowo-rdzeniowy (wydalanie płynu mózgowo-rdzeniowego z uszu lub nosa), krwawienie.
Jeśli przedni dół czaszki jest uszkodzony,siniaki powstają w okolicy oczu, jeśli środek jest siniakiem w procesie wyrostka sutkowego. Oprócz płynu mózgowo-rdzeniowego i krwawienia złamania podstawy mogą powodować utratę słuchu, utratę smaku, paraliż i uszkodzenie nerwów.
Urazy podstawy czaszki w najlepszym wypadku.do skrzywienia kręgosłupa, w najgorszym przypadku, do całkowitego paraliżu (ponieważ w wyniku tego połączenie między centralnym układem nerwowym a mózgiem jest zerwane). Ludzie, którzy doświadczyli tego rodzaju złamań, często cierpią na zapalenie opon mózgowych.
