Korzyści ze szczawiu znane są ludom słowiańskim od dawna:kto nie lubi słynnej zupy z kwaśnej śmietany? Wszyscy wiedzą, że szczaw jest pożyteczny, ale nie każdy odpowie, na jakie narządy ma on dobroczynny wpływ. Kiedy ta roślina pojawiła się w daniach dla smakoszy i dlaczego bezwzględnie należy ją spożywać?
Warto zauważyć, że ten „chwast” naprawdęjest bardzo odporny: rośnie prawie na całym świecie. Spośród 200 gatunków można zjeść tylko dwa - konia i szczaw.
Specjaliści kulinarni szybko się przystosowali i wymyślili nie tylko zupę szczawiową, ale także wszelkiego rodzaju przepisy na sałatki, naleśniki, a także nauczyli się, jak zrobić nadzienie do ciast z rośliny.
Mistrzowie tradycyjnej medycyny również nie stali na uboczu.Po wielu eksperymentach i obserwacjach odkryli, że roślina ta pomaga zwalczać wiele chorób. Domowe receptury na bazie szczawiu natychmiast zaczęły się rozprzestrzeniać wśród ludzi, które są wykorzystywane na różne dolegliwości. Dlaczego szczaw jest uważany za tak przydatny produkt?
Korzyści ze szczawiu wynikają z bogatego składu witamin, w skład którego wchodzą:
Ten koktajl witaminowy jest również uzupełniony o takieprzydatne minerały, takie jak potas i magnez. Liście szczawiu zawierają wapń, żelazo, fosfor, sód. I oczywiście nie można nie wspomnieć o kilku kwasach organicznych: kawowym, szczawiowym, cytrynowym i jabłkowym. Roślina ta jest bogata we flawonoidy oraz garbniki.
Cała ta długa lista użytecznych składników, z których składają się liście szczawiu, determinuje wiele korzystnych właściwości, jakie posiadają.
Korzyści ze szczawiu na zespół menopauzalny i menstruacyjny stają się oczywiste, jeśli pijesz bulion szczawiowy w większych dawkach - 100 ml co pół godziny przed śniadaniem, obiadem i kolacją.
Niewiele osób wie, ale na nieżyt nosa i zapalenie zatok skuteczny jest również sok szczawiowy. Kilka kropel do każdego nozdrza można również wlać wywar z korzenia szczawiu.
Nalewka z alkoholu szczawiowego uratuje przed reumatyzmem.Do jego przygotowania wystarczy 20 g kłącza szczawiu, aby wlać 10-15 ml wódki. Przez 10 dni należy zaparzyć mieszankę w ciemnym i ciepłym miejscu, a następnie odcedzić i wziąć 20 kropli kilka razy dziennie kilka minut przed posiłkiem.
Bulion do oczyszczania krwi jest wystarczająco przygotowanyproste: wystarczy zalać 1 łyżkę posiekanej rośliny 2 szklankami gorącej wody, a następnie gotować na wolnym ogniu przez 10 minut. Bulion podaje się przez godzinę, a naczynie, w którym będzie stał, należy przykryć ręcznikiem. Odcedź napar przed użyciem.
Musisz pić bulion ze szczawiu 15 minut przed posiłkiem, najlepiej 4 razy dziennie, ćwierć szklanki.
Wiosną, kiedy na łóżkach pojawiają się pierwsiliście, poziom kwasu szczawiowego w nich jest niski. Dlatego roślina nie jest szkodliwa dla nerek. Ale im starsze liście, tym więcej zawierają kwasu szczawiowego. Raz w dużych ilościach w ludzkim ciele wchodzi w reakcję chemiczną z wapniem i odkłada się w nerkach w postaci kamieni i piasku.
Również wysoka zawartość kwasu w tej rośliniezmusza do wykluczenia szczawiu z diety wszystkich osób, które chorują na zapalenie żołądka, wrzody lub cierpią na zwiększoną kwasowość żołądka. Nie jest zalecany dla kobiet w ciąży.
Dietetycy mają tendencję do zakładania, że poddany obróbce cieplnej kwas szczawiowy jest trudny do przetworzenia przez organizm. Dlatego szczaw jest zdrowszy, gdy jest świeży.
Szczaw koński, którego korzyści i szkody omawiają dietetycy, od dawna jedzą nie tylko Francuzi. Od kwaśnej rośliny uzależnieni są także Grecy, Holendrzy, Niemcy, Bułgarzy.
W Rosji roślinę zaczęto dodawać tylko do potraww XVI wieku. Co więcej, ludzie nie nazywali jej szczawiem: idąc za przykładem przodków, Słowianie Wschodni nadal nazywali tę roślinę „dzikim burakiem” lub „jabłkiem łąkowym”.
Ze względu na to, że jej liście przypominają kształtem włócznię, po łacinie roślina ta nazywa się Rumex.
Szczaw, korzyści i przeciwwskazania do stosowaniaktóry nie został jeszcze w pełni zbadany, nadal pozostaje stałym elementem naszego stołu obiadowego. W każdym razie musisz go użyć, ale najlepiej świeżego, przestrzegając normy.
