Diuretyki lub tabletki moczopędne to leki, które mają selektywny wpływ na nerki, a zatem zwiększają wydalanie moczu.
Leki moczopędne są stosowane w medycynie wprzez długi czas, ponad 50 lat, leki te były stosowane w leczeniu nadciśnienia i chorób nerek. Badania przeprowadzone przez amerykańskich naukowców wykazały, że diuretyki nie ustępują w swoim działaniu terapeutycznym innym grupom leków przeciwnadciśnieniowych.
Leki moczopędne są podzielone na klasy w zależności od poziomu działania leku na nerki:
Mechanizm działania wszystkich leków moczopędnychma na celu zmniejszenie objętości krwi krążącej w organizmie człowieka, zmniejszenie wydalania sodu i zmniejszenie jego rezerw w śródbłonku naczyniowym, a także zapewnienie bezpośredniego działania rozszerzającego naczynia krwionośne.
W związku z tym tabletki moczopędne wpadajążołądka, są wchłaniane do krwiobiegu i wraz z przepływem krwi do nerek i tam działają na różnych poziomach filtracji i wchłaniania zwrotnego. Dzięki temu można wpływać na diurezę pacjentów, poziom płynów w organizmie, a tym samym na poziom ciśnienia krwi.
Główne wskazania do powołania diuretykówto nadciśnienie tętnicze i niewydolność serca. Jednak diuretyki są również skuteczne w przypadku niektórych chorób nerek, zatruć i chorób serca. Lekki środek moczopędny można zastosować w przypadku niektórych chorób układu moczowo-płciowego lub w celu zmniejszenia obrzęku.
Można rozważyć przeciwwskazania do powołania diuretyków:
Tabletki moczopędne, mimo wszystkich swoich pozytywnych właściwości, nie są pozbawione skutków ubocznych, które często są głównym czynnikiem blokującym ich powołanie.
Diuretyki pętlowe:
Grupa diuretyków tiozydowych i ich analogów ma znacznie mniej skutków ubocznych niż ich poprzednicy:
Tabletki moczopędne oszczędzające potas są praktycznie pozbawione negatywnych skutków, w niektórych przypadkach może wystąpić impotencja i zwiększone stężenie potasu we krwi.
Należy pamiętać, że nie wszystkie lekidobrze ze sobą współgrają. Jeśli chodzi o leki moczopędne, należy z nimi bardzo uważać, ponieważ w przypadku nadciśnienia tętniczego oprócz leków moczopędnych stosuje się dużą liczbę innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Na przykład Furosemid w połączeniu zaminoglikozydowe środki przeciwbakteryjne nasilają działanie ototoksyczne, aw połączeniu z glikozydami nasercowymi - przyspiesza powstawanie efektu toksycznego. Powołanie Furosemidu razem z NLPZ może prowadzić do zmniejszenia działania moczopędnego tego pierwszego.
Najlepiej łączy się z diuretykami tiozydowymileki przeciwnadciśnieniowe, ponieważ wzmacniają ten efekt. Najlepiej jednak nie stosować ich razem z glikozydami nasercowymi - może to prowadzić do szybkiego rozwoju zatrucia.
Leki moczopędne oszczędzające potas działają pozytywnie w połączeniu z lekami przeciwnadciśnieniowymi, a ujemne w przypadku NLPZ i glikozydów nasercowych.
