Паразитирование — одна из древнейших форм współistnienie organizmów. Z języka greckiego słowo „pasożyt” można przetłumaczyć jako „pasożyt”. Istotą pasożytnictwa jest to, że dwa genetycznie heterogeniczne organizmy współistnieją przez wystarczająco długi okres, podczas gdy jeden z organizmów służy drugiemu nie tylko jako siedlisko, ale także jako źródło pożywienia. To interesujące z biologicznego punktu widzenia zjawisko obligatoryjnego pasożytnictwa zostanie omówione w tym artykule.
W starożytnej Grecji istniało prawo:gdy mąż stanu staje się zbyt stary, by wypełniać swoje bezpośrednie obowiązki, przechodzi na zależność od państwa. Dla takich osób budowano specjalne pensjonaty, które nazywano pasożytami. Cóż, mieszkańcy tych pensjonatów nazywani byli pasożytami. Oznacza to, że początkowo pasożyt to taki, który może istnieć wyłącznie kosztem innych.
Teraz pasożyty nazywane są stworzeniami, którychistnienie jest niemożliwe bez innych osobników należących do innego gatunku biologicznego. Pasożyt może całkowicie utracić zdolność do samodzielnego życia (są to tak zwane pasożyty obligatoryjne) lub może przejść do pasożytniczego trybu życia tylko na niektórych etapach jego rozwoju.
Ważne jest, aby pamiętać, że pasożyt korzystawspółistnienie z właścicielem, powodując jednocześnie szkodę dla tego ostatniego. Jednocześnie szkody mogą się różnić w dość szerokim zakresie: od uszkodzenia tkanek różnych narządów lub wyczerpania po zmiany w zachowaniu gospodarza. Dlatego w przypadku infekcji konieczne jest wyleczenie pasożytów: w przeciwnym razie ciało może zostać nieodwracalnie uszkodzone. Na przykład, aby pozbyć się robaków, można zastosować wiele leków lub leków.
В отличие от хищничества, паразитизм предполагает dostosowanie pasożyta do cech organizmu gospodarza. Pasożyty mogą żyć zarówno na powierzchni ciała gospodarza, jak i we wnękach narządów wewnętrznych, a nawet w komórkach.
Dość charakterystyczny pasożytniczyorganizmy to redukcja w nich niektórych narządów, co ze względu na sposób istnienia nie jest konieczne. Na przykład pasożyty często nie mają układu trawiennego, narządów zmysłów lub kończyn. Co ciekawe, pasożyty w trakcie rozwoju ewolucyjnego nigdy nie „powracają” utraconych układów narządów: możliwe jest jedynie dalsze uproszczenie organizmu. Jako przykład takiego uproszczenia możemy przytoczyć wirusy, które zdaniem naukowców z jednokomórkowych mikroorganizmów zamieniły się w cząsteczkę DNA lub RNA, „upakowaną” w otoczce białka. Wirusy są tak prymitywne, że niektórzy badacze nawet nie uważają ich za organizmy żywe.
Naukowcy uważają, że w tym powstało pasożytnictwomoment rozwoju świata żywego, kiedy na ziemi pojawiły się pierwsze biogeocenozy. Ze względu na wzmocnienie więzi między organizmami powstały różne formy wiązań symbiotycznych, reprezentujących współistnienie osobników należących do różnych gatunków biologicznych. W tym samym czasie jeden z gatunków zaczął stopniowo dostosowywać się do ciała drugiego. Specjalizacja stała się tak wąska, że dawny symbiont nie mógłby już istnieć bez organizmu gospodarza i stał się pasożytem. Większość pasożytów dostosowuje się do mechanizmów obronnych organizmu gospodarza. Na przykład u bakterii ściany komórkowe gęstnieją, na kończynach kleszczy rozwijają się specjalne struktury, które zapobiegają rozczesywaniu itp.
Istnieją trzy główne odmiany organizmów pasożytniczych:
- Opcjonalne pasożyty.Część życia spędzają jako wolne jednostki i tylko niektóre etapy rozwoju, zwykle reprodukcyjne, są związane z pasożytniczym stylem życia. Jako przykład można podać niektóre rodzaje bakterii jelitowych.
- Obowiązkowe pasożyty.Wszystkie etapy cyklu życia takich pasożytów są związane z organizmem gospodarza. W środowisku zewnętrznym taki pasożyt nie może istnieć. Obowiązkowymi pasożytami są wszystkie wirusy, rickettsia i chlamydia.
- Losowe pasożyty.Jest to stosunkowo niewielka grupa organizmów, które przypadkiem pasożytują na zdrowiu. Przykładem są grzyby, które mogą powodować rozwój grzybic podskórnych.
Istnieje inny rodzaj pasożytaorganizmy - tak zwane superpasożyty. Takie organizmy wykorzystują inne pasożyty jako żywicieli. Nadpasożytnictwo jest dość powszechnym zjawiskiem w przyrodzie, które ma ogromne znaczenie dla środowiska: organizmy takie regulują populację organizmów pasożytniczych.
Obowiązkowymi pasożytami są wirusy -mikroorganizmy, które nie są w stanie rozmnażać się poza komórką. Biolodzy uważają, że wirusy wyewoluowały z bardziej złożonych mikroorganizmów, które przeszły na pasożytniczy styl życia i utraciły większość swoich genów i struktur komórkowych. Wirusy nie mają nawet zdolności do samodzielnego metabolizowania: aby zużywać energię, wykorzystują procesy metaboliczne w zainfekowanej komórce.
Z definicji laureat Nagrody Nobla P.Wirus Medawara to „zła wiadomość w opakowaniu białka”. To prawda: struktura wirusów została maksymalnie uproszczona. Wirusy to cząsteczki DNA lub RNA chronione płaszczem białkowym zwanym kapsydem. W komórce geny wirusa zaczynają aktywnie przeprogramowywać systemy biochemiczne, zmuszając je do reprodukcji białek niezbędnych do namnażania się wirusa.
Wirusy można nazwać rodzajem „królów”pasożyty: na świecie nie ma jednego gatunku biologicznego, który nie byłby podatny na infekcje wirusowe. Wirusy mogą pasożytować nie tylko w komórkach zwierzęcych i roślinnych, ale także w jednokomórkowych mikroorganizmach. Co zaskakujące, są to jedyne obligatoryjne pasożyty, które nie tylko nie są zdolne do niezależnej niezależnej egzystencji, ale także wykazują właściwości żywej materii dopiero po wejściu do organizmu gospodarza.
Pomimo szkody, jaką wirus może wyrządzićciało, lekarstwo na pasożyty infekujące komórki może nie być skuteczne. Niestety wirusy zobowiązują pasożyty wewnątrzkomórkowe najwyższego poziomu do reprodukcji dość szybko. Ich ewolucja wyprzedza przemysł farmakologiczny. Dlatego obowiązują one pasożyty wewnątrzkomórkowe, które mają prostą, jeśli nie prymitywną strukturę, a następnie pokonają króla przyrody - człowieka ...
W dzisiejszych czasach naukowcy doszli do wniosku, że właśnieorganizmy pasożytnicze są jednym z głównych motorów ewolucji. Nie powinieneś myśleć, że te stworzenia przynoszą tylko szkodę: obligatoryjne pasożyty, których przykłady podano w tym artykule, są niezwykle interesującymi stworzeniami do badań, bez których rozwój żywego świata wydaje się niemożliwy.
