Choroba Hashimoto nazwany na cześć japońskiego lekarza, po raz pierwszy w1912, który opisał autoimmunologiczne zapalenie tarczycy - powiększenie tarczycy. Określenie „autoimmunologiczny” („auto” - sam, własny) oznacza, że agresja układu odpornościowego, która normalnie jest skierowana przeciwko komórkom obcym, jest skierowana przeciwko własnym, czyli w tym przypadku komórkom tarczycy, które organizm zaczyna postrzegać jako obce.
Zapalenie tarczycy Hashimoto początkowo przebiega bezobjawowo. Czasami możesz odczuwać dyskomfort i łagodny ból szyi. Podczas badania palpacyjnego można wykryć twarde, niejednorodne wole. Istnieją dwa typy (typy) chorób autoimmunologicznych tarczycy: jedną z nich jest choroba Gravesa-Basedowa, w której obserwuje się nadmierne wydzielanie hormonów gruczołu, druga przeciwnie, to obniżona synteza hormonów (obrzęk śluzowaty lub choroba Hashimoto).
Choroba Hashimoto z czasem objawia się letargiem,senność, suchość skóry i włosów, zaparcia. Masa ciała zaczyna rosnąć z powodu zatrzymania płynów. Objawy mogą się nasilać przez kilka lat. Pamięć, myślenie pogarsza się, duszność, pojawia się obrzęk. Ruchy stają się powolne, a osoba staje się niezdarna. Upośledzone są funkcje seksualne: u kobiet - cykl menstruacyjny, bezpłodność, u mężczyzn - zmniejszony popęd płciowy, impotencja. Występuje również szorstkość rysów twarzy, niewyraźna mowa, bradykardia (spowolnienie skurczów serca), zmiana barwy głosu, kolor skóry. Ponieważ tarczyca nadal rośnie w procesie choroby, zaczynają być odczuwane objawy ściskania szyi, obserwuje się ból podczas połykania, duszność w pozycji leżącej.
Choroba występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn(4-7 razy). Istnieje kilka przyczyn choroby Hashimoto. Może to być choroba dziedziczna. Jeśli bliscy krewni mają patologię tarczycy i chorują na cukrzycę, prawdopodobieństwo wystąpienia choroby Hashimoto znacznie wzrasta. Czynnikami prowokującymi mogą być choroby wirusowe, ostre infekcje dróg oddechowych, a nawet próchnica.
Choroba Hashimoto postępuje w zaawansowanym stadiumbardzo trudny. Uogólniony obrzęk prowadzi do duszności, obserwuje się zapalenie osierdzia (ostre zapalenie worka osierdziowego), wodobrzusze (obrzęk brzucha). Znaczne pogorszenie stanu może skutkować śpiączką niedoczynności tarczycy. Dlatego przy gwałtownym spadku ciśnienia, wraz z pojawieniem się letargu lub utraty przytomności, konieczne jest pilne zwrócenie się o pomoc lekarską.
Efekt leczenia farmakologicznego w dużym stopniuzależy od stadium choroby. Dlatego im szybciej rozpocznie się leczenie, tym w naturalny sposób efekty będą lepsze. Stosowane są dwie metody leczenia: lecznicza i chirurgiczna. Niektóre leki hormonalne mają dobry efekt terapeutyczny. Należą do nich tarczyca, która powoduje odwrócenie objawów autoimmunologicznego zapalenia tarczycy, to znaczy zmniejszenie tarczycy do normalnych rozmiarów.
Choroba Hashimoto może trwać miesiące lub lata. Jej leczenie może również zająć dużo czasu. Dawki leków są przepisywane ściśle indywidualnie. Ostatnio w leczeniu tej choroby szeroko stosuje się kortyzon, hormon adrenokortykotropowy czy prednizolon. Leczenie znacznie poprawia ogólny stan pacjentów, ogranicza zjawisko niedoczynności tarczycy. Zadowalające wyniki odnotowano również w przypadku ekspozycji tarczycy na promieniowanie rentgenowskie.
Ale trudno liczyć na szczególnie znaczącesukces w przypadkach, gdy w gruczole już zaszły nieodwracalne zmiany. W takich przypadkach wskazana jest interwencja chirurgiczna - tyreoidektomia, która polega na całkowitym usunięciu gruczołu tarczowego lub jego fragmentu. Po operacji przepisuje się terapię zastępczą, która chroni pacjenta przed niedoczynnością gruczołu, a także pojawieniem się guza w jego pozostałej części.
Ważne jest, aby pacjenci, którzy przeszli operację byli obserwowani przez lekarza co najmniej 2 razy w roku i ściśle przestrzegali zalecanego przez niego leczenia.
