Od kilku pokoleń z rzędu kraj świętujeJasny, zabawny i interesujący dzień studencki. Historia wakacji sięga XII wieku. Wiele wydarzeń stanowiło nowoczesną uroczystość. O niektórych z nich porozmawiamy w artykule.
Z języka łacińskiego przetłumaczone jest słowo „student”jako osoba, która ciągle się uczy, coś interesuje, pracuje. W starożytnym Rzymie było to imię dla wszystkich, którzy byli zaangażowani w proces poznawczy. Kilka wieków później, w XII wieku, tylko ci, którzy byli bezpośrednio związani z uniwersytetem, nosili to imię. Ale po wprowadzeniu tytułów i kwalifikacji akademickich dla nauczycieli przydomek stał się przywilejem wyłącznego zasiadania za biurkami Alma Mater.
Pierwsze uczelnie na terytoriumRosja została odkryta przez Piotra Wielkiego. Pierwszy uniwersytet powstał w 1724 roku w Petersburgu. Datę powstania Akademii Nauk można obchodzić jako Dzień Studenta. Historia tego święta nie byłaby możliwa bez prawa edukacyjnego cesarza. Pod nim powstały nie tylko wyższe uczelnie, ale także styl, charakter i ruch młodzieżowy.
Petersburska Akademia Nauk pracowała nieregularnie,aktywność ustała na chwilę. Dlatego Moskiewski Uniwersytet Państwowy im. Łomonosowa, który rozpoczął swoją działalność w 1755 r., Również walczy o prawa najstarszego uniwersytetu.
Dekret o otwarciu wyższej uczelni wMoskwa została podpisana przez cesarzową Elżbietę. Stało się to w dniu pamięci męczennicy Tatiany. Od tamtej pory, 25 stycznia, data powstania kolebki myśli i kultury rosyjskiej zaczęła być obchodzona jako Dzień Studenta. Z tym numerem związana jest historia wakacji w kraju. Na terenie instytucji zbudowano kościół ku czci świętego. Od tego czasu Tatiana stała się patronką wszystkich, którzy chcą gryźć granit nauki.
Magia tej daty polegała na tym, że zbiegła się z końcem szkolnego kalendarza, a tym samym stała się symbolem ferii zimowych.
Początkowo 25 stycznia obchodzono wyłącznie w Moskwie.Miasto poważnie się przygotowywało, więc wakacje były wspaniałe i ciekawe. Święto cieszyło się największą popularnością wśród inteligencji, choć każdy mógł świętować bez wyjątku. Uroczystość rozpoczęła się występami w murach uczelni. Obowiązkowa była modlitwa w kościele męczennika.
Tradycja 25 stycznia szybko się rozpowszechniła.Kilka lat później dzień ten obchodzony był jako ogólnopolski Dzień Studenta. Historia święta nabrała nowych zwyczajów. Tak więc w XIX wieku, podczas części oficjalnej, zaczęli przedstawiać certyfikaty, wdzięczność, dokumenty dotyczące zakończenia procesu edukacyjnego. W uroczystości wzięli udział nie tylko bezpośredni sprawcy, ale także krewni i przyjaciele. Wygłaszali przemówienia, pokazywali szkice, wręczali nagrody. Następnie uczniowie i nauczyciele bawili się, pili i odpoczywali w najlepszych lokalach w mieście.
Dzień studenta był wyjątkowym wydarzeniem.Historia wakacji w Rosji nabrała nowych cech wraz z nadejściem władzy radzieckiej. Liderzy sprzeciwiali się obchodzeniu dat religijnych. Dlatego musieliśmy zapomnieć o wstawienniku uczniów, a także o samej liczbie.
Wydarzenia były krwawe, co przywróciło tradycję. Dzisiejszy dzień ucznia, obchodzony 17 listopada, związany jest z II wojną światową.
Pod koniec października 1939 r. Wyszedł na ulice Pragiludzi z wiecem, którego celem było uczczenie rocznicy powstania republiki. Czechosłowacja była wówczas okupowana przez nazistów. Najeźdźcom nie spodobała się parada, więc ją rozproszyli. Podczas starć ranny został student medycyny Jan Opletal. Facet zmarł w szpitalu. Tysiące młodych ludzi uczestniczyło w pogrzebie kolegi. To wszystko doprowadziło do protestu.
Późniejsze wydarzenia stały się podstawąobchodzić Dzień Studenta. Historia wakacji 17 listopada zakończyła się tragicznie. Tego ranka najeźdźcy włamali się do schronisk. Aktywni, a było ich ponad tysiąc, zostali wysłani do obozów koncentracyjnych. Dziewięciu młodych ludzi zostało skazanych na śmierć.
Trzy lata później w Londynie odbyło się spotkanie studentów, na którym postanowiono uczcić pamięć niewinnych ofiar corocznie w listopadzie.
Wydarzenia te były zgodne z ideologią Związku Radzieckiego, więc święto ponownie pojawiło się w kalendarzu.
Przez długi czas ten dzień obchodzono jedynie z częścią oficjalną, która nie była szczególnie okazała. Sami uczniowie podjęli się zmiany sytuacji. To z ich inicjatywy powstał KVN.
W 1957 roku program „Wieczórśmieszne pytania ”, gdzie publiczność udzielała odpowiedzi prezenterom. Nowy pomysł znalazł wielu zwolenników. Punktem kulminacyjnym był humor obecny w każdej linii. Ale projekt został zamknięty. W 1961 roku twórcy spektaklu zdecydowali się na wprowadzenie nowego produktu.
Dziś trudno sobie wyobrazić świat bez KVNniezastąpiony atrybut obchodów, jakim jest Dzień Studenta, czyli historia święta. Nie trzeba było długo zastanawiać się, od czego zacząć alternatywną wersję „Wieczorów pytań”. Prezenterem został Albert Axelrod. Następnie został zastąpiony przez Aleksandra Maslyakova, który nadal pracuje.
Uczestniczyły w nim różne segmenty populacjiGry. Ale najlepsze wyniki zawsze osiągali studenci. Dla nich Wesoły i Zaradny Klub stał się okazją nie tylko do relaksu, ale także do pokazania swoich umiejętności.
Przez wszystkie stulecia uczniom bez przerwy towarzyszyła ta sama pieśń „Gaudeamus”, którą z łaciny tłumaczy się jako „radujcie się”. Jego początki sięgają XIII wieku.
Hymn to symbol dnia studenckiego, historiiwakacje. Jak to się wszystko zaczęło? Badacze uważają, że wykonali go wędrowni poeci i śpiewacy-włóczędzy, wśród których często byli studenci. Przez wiele stuleci słowa były przekazywane ustnie, więc istnieją dziesiątki wersji.
Gaudeamus stał się popularny również w Imperium Rosyjskim. Pierwszą osobą, która oficjalnie go przedstawiła, był Piotr Czajkowski. Filolog Siergiej Sobolevsky dokonał tłumaczenia, które jest używane do dziś.
Tekst mówi, że życie jest krótkie, więc trzeba się cieszyć każdą minutą.
Inna melodia należy do Vagante Peru.stał się symbolem studentów na uczelniach. „Piosenka studencka” zyskała popularność w Związku w latach 60-70. Istnieją informacje, że został wynaleziony w XII wieku. Esencja wyróżnia się ekstremalnym humorem, odwagą i przenikliwością, które były nieodłączne od wędrownych muzyków. Taką poezję lubili zwykli ludzie. Jej otwartość, uczciwość i szczerość były urzekające. Autorzy nie bali się wyśmiewać powstania ustroju, sprzeciwiali się ascetycznym ideałom średniowiecza. Dlatego lekki motyw porwał serca ludzi.
Kultura tej grupy narodziła się wraz z pojawieniem się pierwszych uniwersytetów. Dzisiejszy świat ma wyjątkowy ruch, charakteryzujący się odwagą, aktywnością i samorozwojem.
