Wielu naszych rodaków o tym wieNa terytorium Rosji znajduje się diecezja Stawropolska i Nevinnomysskaya. Powstał w 2011 roku. Wcześniej istniała diecezja Stawropolska i Władykaukaz. A kiedy za błogosławieństwem Świętego Synodu została od niego oddzielona część terytorium, powstało to stowarzyszenie religijne.
Chrześcijaństwo dotarło na Kaukaz Północny bardzo wcześnie- już w pierwszym wieku od narodzin Chrystusa. Głosili tu apostołowie Andrzej, Bartłomiej, Szymon Canait. Diecezja Stawropolska ma jedną perłę. Przybywają tu wierzący z całego świata, aby spojrzeć na twarz Jezusa Chrystusa przedstawioną na jednej ze skał Arkhyz w Karaczajo-Czerkiesji. Czas powstania obrazu Zbawiciela pozostaje tajemnicą.
Twarz jest narysowana zgodnie z prawosławnym kanonem, odwróconaściśle na wschód. Powstał w lakonicznej kolorystyce typowej dla Bizancjum 9-11 wieków. Być może jest to pierwszy obraz Pana w Rosji. Twarz Arkhyz została odkryta niedawno, w przeddzień 2000. rocznicy Narodzenia Chrystusa.
Osłabienie Bizancjum, rozprzestrzenianie się islamu,inwazja jarzma mongolsko-tatarskiego doprowadziła do upadku religii chrześcijańskiej na Kaukazie Północnym. Odrodzenie rozpoczęło się za cara Iwana Groźnego. Po zdobyciu Astrachania rosyjscy Kozacy, dążąc do nowych przedmieść, założyli tam swoje pierwsze wsie.
Świątynie diecezji stawropolskiej są różnorodne.Tak więc w Cherkessku znajduje się kościół wstawiennictwa Matki Bożej, który ma ponad 350 lat. Mówią, że kiedy Kozacy się przeprowadzili, zdemontowali i zabrali ze sobą kapliczkę, którą po raz pierwszy zainstalowano w Twierdzy Stawropol. A kiedy miejsce rozlokowania zbliżyło się jeszcze bardziej do podnóża, Kozacy ponownie rozebrali kościół i zabrali go ze sobą. Umieścili go we wsi, która później została przemianowana na miasto Cherkesk. Następnie kościół dwukrotnie przenoszono.
Sto lat temu na terytorium Stawropolabyło 250 kościołów i trzy klasztory, ponad dwieście szkół parafialnych. Ponadto istniało seminarium teologiczne, a publiczna organizacja Bractwa Andriejew-Włodzimierów liczyła około pięciuset osób. Wtedy w latach represji na terenie Stawropola pozostały tylko trzy kościoły.
Metropolitanate of Stawropol obejmujekilka dekanatów: pierwszy, drugi okręg stawropolski i trzeci okręg stawropolski, a także dekanaty Mikhailovskoye, Grachevskoye, Novoaleksandrovskoye, Medvezhenskoye, Izobilnenskoye, Donskoye i Svetlograd. Diecezja Stawropolska ma dziś 142 funkcjonujące kościoły. Liczba duchownych osiągnęła 137 duchownych.
Niedawno diecezja Stawropolrozwija się. Plan jest 20 na 20, czyli do 2020 roku chcą zbudować 20 kościołów w Stawropolu. O tym i innych palących problemach mówił metropolita Cyryl ze Stawropola i Nevinnomyska w swoim przemówieniu na posiedzeniu parlamentu w ramach VI diecezjalnych czytań bożonarodzeniowych.
Nawiasem mówiąc, jego ziemskie imię to Leonid NikolaevichPokrovsky. Urodził się w 1963 roku w mieście Miass w obwodzie czelabińskim. Ojciec, dziadek i pradziadek byli kapłanami. W 1884 roku przyszły metropolita wstąpił do Moskiewskiego Seminarium Teologicznego i znakomicie je ukończył. Studiował także w seminarium duchownym w Sofii. W 1989 r. W Ławrze Świętej Trójcy św. Sergiusza został mnichem. W tym samym roku został wyświęcony na hieromka. 18 lipca 2012 r. Ks. Kirill został podniesiony do rangi metropolity.
Metropolita Stawropolska, oprócz kościołów, w swoimPosiada również klasztor. To klasztor św. Jana Maryjskiego, znajdujący się w mieście Stawropol i na terenie szpitala psychiatrycznego. Kapliczka to mały dwupiętrowy dom z dwunastoma mieszkańcami. Zakonnice prowadzą ogród warzywny, hodują ptaki, zbierają rośliny lecznicze, spotykają się i umieszczają pielgrzymów. Spędzają wiele godzin na modlitwie.
Matka Jan (na świecie Anna) jest opatą.Otrzymała ten święty zakon z błogosławieństwem arcypasterza. Dorastała w wierzącej rodzinie. Jego ojciec służył jako kościelny, a jego matka na krótko przed śmiercią została mnichem. Anna wyszła za mąż. Jej mąż był księdzem. Ale kiedy córka Anny wyszła za mąż i zmarła jej matka, zdecydowała się na monastycyzm. Małżeństwo zostało rozwiązane. Mąż również został mnichem, następnie został mianowany biskupem w Rybińsku.
Diecezja Stawropolska przyjęła matkę i jąsiostry. Na początku było to bardzo trudne, ale wkrótce, z Bożą pomocą, wszystko się udało. Przyszły po nią także inne zakonnice. Swoje schronienie znalazły tu starsze kobiety, a opatka prowadzi długie rozmowy z młodymi kobietami i nie błogosławi wszystkich, aby zostali zakonnicami.
