Firmy ubezpieczeniowe (ubezpieczyciele) są podmiotamidziałalność gospodarczą chroniącą interesy ubezpieczonych, rekompensując im szkody materialne w przypadku zdarzenia ubezpieczeniowego. Działalność ubezpieczycieli jest regulowana specjalnymi przepisami i monitorowana przez organy regulacyjne. W Rosji takim regulatorem jest Bank Centralny.
W każdym kraju organizacja ubezpieczeń opiera się na pewnych zasadach, które pozwalają im z sukcesem prowadzić swoją działalność. Oni są:
W celu spełnienia tych punktów ubezpieczyciel jest zobowiązany do wyważenia ryzyk wystąpienia określonych zdarzeń ubezpieczeniowych.
W większości sytuacji ubezpieczeniowych na bokustatystyki ubezpieczyciela pozostają aktualne. W niektórych przypadkach państwo interweniuje w organizację ubezpieczenia. Właśnie przestrzeganie powyższych zasad buduje biznes ubezpieczeniowy w większości krajów świata.
Ustawodawstwo przewiduje, że przedmiotbezpośrednią działalnością organizacji ubezpieczeniowej może być ubezpieczenie lub reasekuracja. Lista rodzajów usług ubezpieczeniowych znajduje się w licencji wydanej przez państwo. Jeżeli ubezpieczający nie wypełnia swoich obowiązków lub wykonuje je nienależycie, koncesja może zostać cofnięta, organizacja ta traci prawo do świadczenia usług ubezpieczeniowych, co jednak nie zwalnia jej z obowiązku wywiązywania się z wcześniej podjętych zobowiązań ubezpieczeniowych.
Wielu ubezpieczycieli pracuje w jednymsferze gospodarczej, tworzą rynek ubezpieczeniowy, który zapewnia ochronę osobom fizycznym, publicznym i prywatnym przedsiębiorstwom komercyjnym, organizacjom finansowym.
W naszym kraju firmy ubezpieczeniowe mogąbyć własnością prywatną lub publiczną. Niekwestionowanymi liderami rynku ubezpieczeń są Fundusz Emerytalny i Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, które gromadzą wszystkie obowiązkowe składki pracujących obywateli. Prywatne firmy ubezpieczeniowe są tworzone ze środków od osób fizycznych lub instytucji finansowych.
Wyjątkowa forma pracy wielu osób prywatnychtowarzystwa ubezpieczeniowe są konsorcjum Lloyd's. Jest to zrzeszenie prywatnych organizacji ubezpieczeniowych ubezpieczycieli zajmujących się ogólnym prowadzeniem działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Forma syndykatu okazała się na tyle wygodna, że działa do dziś, ubezpieczając od drobnych sprzętów AGD do dużych statków.
Obecnie cały rynek ubezpieczeń można warunkowo podzielić na:
Można podkreślić trzecią kwestię dotyczącą organizacji.ubezpieczenie zwane „reasekuracją” lub podziałem odpowiedzialności ubezpieczeniowej między dwiema lub większą liczbą organizacji. Ta forma ochrony odpowiedzialności pociąga za sobą podział ewentualnej płatności finansowej między kilku ubezpieczycieli. Ubezpieczenie organizacji ubezpieczeniowych pozwala poprzez dystrybucję płatności wywiązywać się ze swoich zobowiązań bez większego uszczerbku dla ich kondycji finansowej.
Jeśli chodzi o zgodność z ubezpieczeniami komercyjnymizasady już gwarantują pewien zysk, wówczas organizacja ubezpieczeń społecznych jest ściśle kontrolowana przez państwo. Spróbujmy dowiedzieć się, jakie ubezpieczenia są obowiązkowe z punktu widzenia prawa.
Państwo zapewnia jakąś formę ubezpieczeniaobowiązkowe ze względu na ochronę osób lub podmiotów gospodarczych, które są związane z interesami państwa. Organizacja ubezpieczenia obowiązkowego z założenia uwzględnia interesy obywateli, które są zadeklarowane w konstytucji danego kraju. W praktyce wygląda to tak:
Działalność ubezpieczycieli w zakresie realizacji ubezpieczenia obowiązkowego opiera się na określonych ustawach i rozporządzeniach, które przewidują:
Prawo przewiduje listę organizacjiktórzy są uprawnieni do wykonywania czynności ubezpieczeniowych w ramach ubezpieczenia obowiązkowego. Niektóre organizacje ubezpieczeniowe są tworzone na zasadach państwowych (Fundusz Emerytalny, Fundusz Ubezpieczeń Społecznych). Niektórym ubezpieczycielom przyznaje się prawo do prowadzenia działalności w zakresie ubezpieczenia obowiązkowego (np. OSAGO).
Kontrolując najważniejszy obszar ochrony praw swoich obywateli, państwo pełni dwie funkcje:
Zastanówmy się, jak ubezpieczyciele pracują w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń. Fundusz Emerytalny i Fundusz Ubezpieczeń Społecznych są tego klasycznymi przykładami.
Organizacja ubezpieczeń emerytalnych w naszym kraju opiera się na symbiozie dwóch głównych systemów:
W ramach systemu solidarności płacił każdy obywatelskładki emerytalne do budżetu ogólnego funduszu emerytalnego. Następnie wypłacano z niego pieniądze, w zależności od stażu pracy, różnych współczynników i innych rzeczy. Mimo swojej prostoty system solidarności doprowadził do tego, że osoby, które pracowały przez pięć lat i ćwierć wieku, zaczęły otrzymywać praktycznie taką samą emeryturę.
Oprócz tego wyrównania innyistotna wada systemu solidarności: krytyczny deficyt funduszu emerytalnego. Aby ujednolicić budżet emerytalny, państwo zdecydowało się na wprowadzenie spersonalizowanej księgowości oszczędności emerytalnych. Każdy obywatel, w zależności od dochodu, potrąca pewien procent na swoje osobiste konto emerytalne jako depozyt bankowy, a po osiągnięciu wieku emerytalnego otrzymuje własną emeryturę.
Organizacja obowiązkowej opieki medycznejubezpieczenie opiera się na systemie solidarności przy przyjmowaniu składek. Każdy obywatel odlicza określony procent swojego dochodu od dochodu do funduszu ubezpieczeń społecznych. Z tych funduszy otrzymuje „zwolnienie chorobowe” jako rekompensatę za wynagrodzenie z tytułu choroby. FSS zajmuje się również płatnościami za „macierzyństwo” i płatnościami za opiekę nad małymi dziećmi. Z tego samego funduszu rekompensowane są wydatki z tytułu niezdolności do pracy w wyniku wypadku przy wykonywaniu czynności zawodowych. Jeśli obywatele chcą otrzymać duże odszkodowania - na przykład w celu zwrotu kosztów leczenia, operacji - dobrowolne ubezpieczenie medyczne jest do ich dyspozycji.
Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej to kolejny rodzaj ochronyposzkodowanych. Jego specyfika polega na tym, że umowę ubezpieczenia zawierają ubezpieczający i ubezpieczający. Płatności za tego typu ubezpieczenie otrzymuje trzecia, poszkodowana osoba. Klasycznym przykładem ubezpieczenia OC jest polisa OSAGO.
OSAGO zajmuje się ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone osobom trzecim w wyniku wypadku samochodowego.
Organizacja ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej leży wsferze działalności tych ubezpieczycieli, którzy mają do tego prawo. Minimalne wskaźniki zaliczki i maksymalna kwota wpłaty są regulowane przez prawo. Państwo ma również prawo do dokładnego określenia sposobu naprawienia szkody - pieniężnej lub rzeczowej oraz do kontrolowania działalności ubezpieczonego.
