System monetarny Bretton Woods

System monetarny Bretton Woods został utworzony w1944 rok. Jego nazwa związana jest z miejscem, w którym odbyła się konferencja, miastem Bretton Wood. Przedstawiciele różnych krajów stwierdzili, że wskazane jest wprowadzenie pewnych korekt w istniejącej strukturze. Zorganizowali także Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) jako organ regulacyjny odpowiedzialny za wdrożenie głównych przepisów systemu.

Międzynarodowy system walutowy jest wielościąrelacje ustanowione w wyniku operacji kredytowych, rozrachunkowych i innych operacji związanych z nabywaniem i sprzedażą towarów między przedstawicielami różnych krajów. Wprowadzenia nowego systemu dokonano w celu ustanowienia stabilnego kursu walutowego, zaplanowano zapewnienie elastyczności jego zmiany poprzez zmniejszenie znaczenia standardu złota.

System monetarny Bretton Woods charakteryzuje się następującymi podstawowymi zasadami:

• Przestrzeganie standardu wymiany złota, czyli dolara amerykańskiego został przyjęty jako waluta rozliczeń między stanami, a funt szterling i marka są z nim powiązane.
• Utrzymuje się parytet złota w walucie. Oznacza to, że złoto można uzyskać w zamian za papierowe pieniądze po ustalonym kursie.
• Wprowadzenie stałego rodzaju kursu walutowego z tolerancją jednego procenta.
• Zapewnienie stabilności kursu. Stosowane są metody takie jak przeszacowanie i dewaluacja, które w razie potrzeby przeprowadza państwo.
• I oczywiście utworzenie MFW i Banku Światowego w celu ułatwienia procesu interakcji między krajami i wzajemnej pomocy.

Przyjęto, że w kraju do regulacjikursem walutowym będzie Bank Centralny. Gdy zaistniała niekorzystna sytuacja, np. Wzrost kursu jednostki rozrachunkowej do niedopuszczalnego limitu, wypuścił na rynek dużą ilość waluty, zmniejszając tym samym popyt na nią. W związku z tym zaobserwowano odwrotną sytuację, gdy spadła.

Kiedy odbyła się konferencja w Bretton Woods,głównym zamysłem było zapewnienie państwu możliwości samodzielnej adaptacji w kontekście szybko zmieniających się kursów. Wcześniej rolę tę pełnił standard złota. Jednak, jak pokazała praktyka, skuteczność tego stanowiska była krótkotrwała, gdyż od 1950 roku na arenie światowej następuje aktywny rozwój sytuacji kryzysowej.

Tak więc, gdy na rynku finansowym ostroGdy kurs wzrósł, rząd wybrał jedną z dwóch akceptowalnych opcji rozwiązania tej sytuacji: albo polegać na skuteczności polityki pieniężnej, albo wprowadzić nową stałą stopę. Jeśli preferowano drugą metodę, konieczna stała się zmiana polityki finansowej, która zapobiegałaby powtórzeniu się niekorzystnego zdarzenia w przyszłości. Z reguły w obliczu takiego problemu państwo nie odważyło się dokonać określonego wyboru w kierunku jednej lub drugiej opcji. Przecież każde działanie mogłoby doprowadzić do znacznego wzrostu liczby bezrobotnych w kraju, na który rząd nie był gotowy.

System monetarny Bretton Woods został oparty nazmiany kursu jednostek monetarnych, a kurs złota pozostawał na tym samym poziomie przez cały okres funkcjonowania systemu. Wskazuje to na nieracjonalne wykorzystanie istniejących zalet, ponieważ rezerwa złota jest uważana za niezawodne wsparcie, ponieważ jej wartość nie jest tracona w czasie.

A więc system monetarny z Bretton Woodsdziałał w krajach członkowskich MFW około trzydziestu lat i nie przyniósł oczekiwanych rezultatów. Wynika to ze znaczącej sprzeczności, która została ustanowiona w czasie jego organizacji. Cały system został zbudowany na fundamencie siły dolara amerykańskiego i stabilizacji innych walut w stosunku do niego. Jednak stabilny kurs walutowy można było osiągnąć jedynie poprzez osłabienie waluty bazowej, czyli dolara amerykańskiego. Upadek systemu nastąpił w wyniku aktywnego kształtowania się inflacji na poziomie międzynarodowym.