MFW (transkrypcja - Międzynarodowy Fundusz Walutowy)powstał w 1944 roku na konferencji w Bretton Woods w USA. Jego cele zostały początkowo zadeklarowane następująco: promowanie współpracy międzynarodowej w dziedzinie finansów, rozszerzanie i zwiększanie wymiany handlowej, zapewnianie stabilności walut, pomoc w rozliczeniach między krajami członkowskimi i zapewnianie im środków do korygowania nierównowagi w bilansie płatniczym. W praktyce jednak działalność Funduszu sprowadza się do karczowania pieniędzy mniejszości (krajów i korporacji transnarodowych), która między innymi organizacjami jest również kontrolowana przez MFW. Czy pożyczki MFW lub MFW (Międzynarodowy Fundusz Walutowy Transcript) pomogły potrzebującym krajom? Jak praca Funduszu wpływa na globalną gospodarkę?
MFW to skrót od International MonetaryFundusz, MFW (skrót od skrótu) w rosyjskiej wersji wygląda następująco: Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Ta organizacja międzyrządowa jest wezwana do promowania współpracy walutowej poprzez doradzanie swoim członkom i udzielanie im pożyczek.
Misją Fundacji jest konsolidacja firmyparytet walut. W tym celu państwa członkowskie ustaliły je w złocie i dolarach amerykańskich, zgadzając się nie zmieniać ich o więcej niż dziesięć procent bez zgody Funduszu i nie odchodzić od tej równowagi przy przeprowadzaniu transakcji o więcej niż jeden procent.
W 1944 roku na konferencji w Bretton Woods w USAprzedstawiciele czterdziestu czterech krajów zdecydowali się stworzyć jednolite podstawy współpracy gospodarczej, aby uniknąć dewaluacji, której konsekwencją w latach trzydziestych był Wielki Kryzys, a także w celu przywrócenia systemu finansowego między państwami po wojnie. W następnym roku na podstawie wyników konferencji powstał MFW.
ZSRR także brał czynny udziałna konferencji i podpisał ustawę powołującą organizację, ale następnie nigdy jej nie ratyfikował i nie brał udziału w pracach. Ale w latach dziewięćdziesiątych, po rozpadzie Związku Radzieckiego, Rosja i inne kraje - byłe republiki radzieckie przystąpiły do MFW.
W 1999 roku MFW obejmował już 182 kraje.
Siedziba Organizacji Specjalistycznej ONZ- MFW - z siedzibą w Waszyngtonie. Organem zarządzającym Międzynarodowego Funduszu Walutowego jest Rada Gubernatorów. Obejmuje faktycznego zarządcę i zastępcę z każdego kraju członkowskiego Funduszu.
Zarząd składa się z 24 dyrektorów,reprezentowanie grup krajów lub poszczególnych krajów członkowskich. Ponadto dyrektor zarządzający jest zawsze Europejczykiem, a jego pierwszym zastępcą jest Amerykanin.
Kapitał statutowy tworzą wkłady państw. Obecnie MFW obejmuje 188 krajów. W zależności od wielkości wypłaconych kwot, ich głosy są rozdzielane między kraje.
Dane MFW sugerują, że największeliczba głosów przypada na USA (17,8%), Japonię (6,13%), Niemcy (5,99%), Wielką Brytanię i Francję (po 4,95%), Arabię Saudyjską (3,22%), Włochy (4 , 18%) i Rosji (2,74%). Tym samym Stany Zjednoczone, jako posiadające największą liczbę głosów, są jedynym krajem, który ma prawo zawetować najważniejsze kwestie omawiane na forum MFW. A wiele krajów europejskich (i nie tylko) po prostu głosuje w ten sam sposób, co Stany Zjednoczone.
MFW stale monitoruje finanse i walutępolityki krajów członkowskich i stan gospodarki na świecie. W tym celu co roku przeprowadza się konsultacje z agencjami rządowymi w sprawie kursów wymiany. Z drugiej strony państwa członkowskie powinny konsultować się z Funduszem w kwestiach makroekonomicznych.
MFW pożycza krajom w potrzebie, oferując im pożyczki, które mogą wykorzystać na różne cele.
W ciągu pierwszych dwudziestu lat istnienia Fundacjaudzielał pożyczek głównie krajom rozwiniętym, ale potem ta działalność została przeorientowana na kraje rozwijające się. Ciekawe, że mniej więcej w tym samym czasie na świecie zaczął kształtować się system neokolonialny.
Aby państwa członkowskie tej organizacji mogły otrzymać pożyczkę z MFW, muszą spełnić szereg warunków politycznych i ekonomicznych.
Trend ten ukształtował się w latach osiemdziesiątych XX wieku iz czasem tylko się zacieśnia.
Bank MFW wymaga realizacji programów, które wgde facto nie prowadzą one do wyjścia kraju z kryzysu, ale do ograniczenia inwestycji, zahamowania wzrostu gospodarczego i ogólnego pogorszenia sytuacji społecznej obywateli.
Warto zauważyć, że w 2007 roku był najsilniejszykryzys organizacji MFW. Zdaniem analityków finansowych jego konsekwencją mogło być rozszyfrowanie światowego spowolnienia gospodarczego w 2008 roku. Nikt nie chciał zaciągać pożyczek od organizacji, a kraje, które otrzymały je wcześniej, starały się spłacać dług przed terminem.
Ale był globalny kryzys, wszystko się ułożyło, a nawet więcej. W rezultacie MFW potroił swoje zasoby i jeszcze bardziej wpływa na światową gospodarkę.
