Większość potrzeb krajowychfinansowany z gotówki otrzymanej przez państwo w formie obowiązkowych płatności i podatków. W warunkach, w których dochody publiczne są znacznie zmniejszone, istnieje potrzeba pokrycia ich wydatków środkami finansowymi otrzymanymi z innych źródeł. W ten sposób powstaje dług publiczny, co oznacza całość relacji kredytowych między kredytobiorcą (państwem) a wierzycielami (osobami prawnymi lub osobami fizycznymi). W dziedzinie public relations państwo może być jednocześnie pożyczkobiorcą i wierzycielem.
Obecnie istnieją takie typydług państwowy Federacji Rosyjskiej, zarówno wewnętrzny, jak i zewnętrzny. Należy zauważyć, że w Rosji ten podział ma nieco inne podejście niż w innych krajach. Zgodnie z ustawą Federacji Rosyjskiej „O państwowym zadłużeniu wewnętrznym Federacji Rosyjskiej”, uchwaloną w 1992 roku, podział długu państwowego na zagraniczny i wewnętrzny odbywa się według kryterium walutowego. W konsekwencji wszystkie pożyczki Rosji są podzielone na zewnętrzne i wewnętrzne, ze względu na walutę powstałych zobowiązań. Mówiąc najprościej, krajowy dług publiczny to dług rublowy, a zadłużenie zewnętrzne to dług w walutach obcych. W praktyce światowej krajowy dług publiczny definiuje się jako dług państwa wobec ludności. W oparciu o tę samą praktykę światową, formami publicznego długu krajowego mogą być np. Pożyczki otrzymane przez rząd, pożyczki rządowe realizowane w drodze emisji papierów wartościowych, otrzymane pożyczki budżetowe i pożyczki budżetowe, a także inne zobowiązania dłużne.
Krajowe zobowiązania dłużne mogą być warunkowepodzielone na rynkowe (istniejące w formie kapitałowych papierów wartościowych) i nierynkowe (powstałe w wyniku realizacji długu federalnego i emitowane w celu spłaty powstałego zadłużenia).
Krajowy dług publiczny niesie ze sobą wielemniejsze zagrożenie niż krajowy dług publiczny. Nie ma wycieku usług i towarów, gdy jest spłacany, chociaż jednocześnie jest to prawie niemożliwe bez pewnych zmian w życiu gospodarczym, które w większości przypadków mają bardzo poważne konsekwencje. Im wyższy krajowy dług publiczny, tym większe negatywne konsekwencje. Na przykład spłata odsetek od zadłużenia prowadzi do nierówności dochodów, ponieważ największa część zobowiązań budżetowych koncentruje się w najbogatszej części populacji. W efekcie spłata zadłużenia wewnętrznego prowadzi do tego, że środki otrzymane od najsłabiej chronionych segmentów populacji trafiają do bogatszych. W rezultacie ten, kto posiada obligacje, staje się jeszcze bogatszy.
Krajowy dług publiczny w porównaniu zzewnętrzne, a tym bardziej, że ostatnio nastąpiła przemiana tego ostatniego w pierwszą. Zewnętrzny dług publiczny spłacany jest ze środków pożyczonych na rynku krajowym. W związku z tym od 2002 r. Państwo zaczęło zwiększać wielkość zadłużenia wewnętrznego państwa. Należy zauważyć, że ta wymiana trwa do dziś.
Krajowy dług publiczny też nietylko pozytywna lub tylko negatywna strona gospodarki. Biorąc pod uwagę obecny stan gospodarki, przyjmuje on najprawdopodobniej neutralne stanowisko. Trudno się spodziewać, że za kilka lat potrzeba zadłużenia wewnętrznego państwa zniknie, ale za bezpośrednią odpowiedzialnością państwa jest próba ograniczenia jego wielkości do minimum.
