Francuska obrona nazywa się półotwarta, ponieważ otwarcie zaczyna się od e4-e6, gdzie czarne nie spieszy się z otwieraniem swoich garnizonów. Głównym zadaniem obrońców jest przygotowaniekontratak d5 w drugim ruchu. Debiut został ochrzczony po tym, jak drużyna francuskich szachistów pokonała w korespondencyjnym meczu przeciwników z Anglii. Dziś francuska obrona została gruntownie zbadana i wykorzystywana w meczach o najwyższych kwalifikacjach.
Głównym zagrożeniem dla czarnych będzie izolacjapozycja biskupa c8. Stwarza to odpowiednie zadania dla przeciwników: białe muszą rozwinąć swoją inicjatywę, a obrońcy muszą spróbować wydobyć swoje słabe ogniwo z tej kłopotliwej sytuacji.
Istnieje wiele takich głównychotwarcia, a także ich odgałęzienia, które zostały dokładnie zbadane i opracowane przez całą kohortę najlepszych arcymistrzów i teoretyków szachów. Pierwszym ruchem czarne wzmacniają słabe pole f7, ale chwilowo tracą równowagę na środkowej linii. Strategiczne skupienie czarnych opiera się na kardynalnym ataku pionkiem od c5 do f6 po tym, jak białe utworzyły silny front na środku, a następnie na presji rozbitej formacji. Bardzo ważne jest, aby wytrzymali atak w pierwszych 20 ruchach meczu.
Białe czasami chcą uprościć pozycję lub gręremis, więc grają w ten sposób, mimo że pierwszy ruch zapewnia im minimalną inicjatywę. Ta odmiana jest korzystna dla czarnych, ponieważ otwiera się szeroka ścieżka dla jego gońca c8. Będzie im bardzo trudno wygrać mecz. Istnieją dwa rozgałęzienia, w których białe mogą uzyskać większą inicjatywę, jeśli czarne nie odpowiedzą gońcowi na g6 w odpowiednim czasie i we właściwy sposób.
Według niektórych doniesień ten początek został rozegrany w1620 przez włoskiego szachistę Gioachino Greco, jeszcze przed otwarciem przybrał swoje prawdziwe imię. Pod koniec XVIII wieku Louis Paulsen zaczął ją praktykować, ale Aaron Nimzowitsch dokonał pełnej analizy tej pozycji. Arcymistrz zauważył, że posunięcie e5 ogranicza racjonalny rozwój skoczka po stronie króla i częściowo opóźnia uformowanie całej flanki. Nimzowitsch dodał w tym miejscu, że przeniesienie potencjału ataku z d5 na e6 dodatkowo osłabia pozycję obrony czarnych na środku.
Jednak białe zaczynają tracić tempo w ostatnim ruchu.Pozwala to przeciwnikom zorganizować spójną i aktywną obronę przed atakiem. Nadanie przewagi w tej pozycji jednej ze stron jest dość trudne. Istnieje wiele konsekwencji tego otwarcia opracowanego przez wybitnych mistrzów szachowych:
Białe faktycznie odmawiają walki o centrum,wykonanie ruchu skoczkiem Sd2 i pozostawienie pionka d4 bez ochrony. Ten manewr narusza prawa rozwoju pionków, ponieważ ciemnoskrzydły goniec Białych jest uwięziony we własnym tyłku. Jednak konstrukcja gwarantuje niezawodność w środkowym segmencie pola.
Wybitny niemiecki teoretyk szachowy Siegbert Tarraschgrał tę odmianę francuskiej obrony dla białych wiele razy iz powodzeniem, dlatego jest wymieniona w nazwie odmiany. Praktyka kolejnych lat, a także mecze pomiędzy A. Karpowem i V. Korcznojem, w których ten pierwszy nie wygrał więcej niż jednego meczu, pokazują, że czarne potrafią wyrównać pozycję 3 ... c5! Następnie Karpow grał skoczkiem nie na d2, ale na c3. Ta pozycja ma również dużą liczbę oddziałów.
Taki rozwój nie blokuje biskupa c1, rycerzahetman aktywnie się rozwija, budując wystarczające napięcie w centrum dla czarnych. Robert Fischer, Aleksander Alechin i Wasilij Smysłow często uciekali się do tego stanowiska i dość skutecznie rozwijali swoje dane. Czarne mają dwie główne pozycje - gońca na b4 lub skoczka na f6. Nieco rzadziej obrona ucieka się do pionka c5 przeciwko rozwijającemu się ruchowi białych.
Zwróć szczególną uwagę na kontynuację systemuPaulsen, który otrzymał nazwę „wariacja Winovera” (1. e4 e6 2. d4 d5 3. S c3 B b4). Jest dziś uważany za najpopularniejszy. Literatura zagraniczna przypisuje wielkie zasługi w analizie tego otwarcia M. Botwinnikowi i A. Nimtsovichowi, ludziom, którzy włożyli wielki wysiłek w rozwój tego kierunku.
Czarne aktywnie zamierzają awansować swoje pionkina hetmańskiej stronie po pomyślnym przypięciu białego skoczka do c3. Obrona słabej strony i atakowanie strony królewskiej to główne zadanie białych. M. Botwinnik uważał, że francuska obrona czarnych ma wyższy priorytet w tym układzie. Według niego obrona tutaj jest dość ostra, ma szanse na kontrę, która neguje przewagę pierwszego ruchu białych, mimo że ma dużą swobodę i dwóch aktywnych gońców. Wadą ataku jest podwojenie liczby pionków w pliku c. Wiedząc o tym, czarne łatwo niszczą przewagę c5 - c4.
Francuska obrona jest półotwartym otwarciem i musi być wybrana przez cierpliwych graczy, którzy potrafią dostrzec słabości pozycji przeciwnika i kontratakować na czas.
