Analiza wiersza Feta „Szept. Nieśmiałe oddychanie ...”

„Szeptem. Nieśmiałe oddychanie ...„- to jeden z najsłynniejszych wierszy A. Feta, poświęcony jej kochance - Marii Lazic, który opowiada o spotkaniu kochanków w ogrodzie. Ta praca jest niewielka, ma tylko dwanaście linii, ale w tak wąskich ramach autorowi udało się przekazać całą burzę emocji i uczuć, uczuć i aspiracji, które chwytają dwoje kochających ludzi.

Analiza wiersza „Szept. Nieśmiałe oddychanie ...„Wyjaśnia, że ​​wydarzenia w pracy zaczynają się odbywać na długo przed świtem - to nocna randka. Szepczący strumyk jest wciąż senny, a wszystko wokół zalane jest srebrnym blaskiem księżyca ... Ale czas płynie i stopniowo cichy, spokojny, na wpół śpiący świat wokół miłośników kwitnie w nowych kolorach. Przed świtem pojawia się światło zmierzchu, które jak dotąd ledwo można odróżnić od cienia.

Muszę powiedzieć, że słowo „cień” jest idealneto nie przypadek, że autor używa dwa razy: powtórzenie wzmacnia poczucie tajemnicy, niezdecydowania, tajemnicy ... I nagle, z pewnego punktu, wydarzenia rozwijają się szybko, szybko:

noc wciąż panuje na ziemi, ale już kwitnie„Purpurowe róże”, a następnie, ogłaszając nadejście poranka, rozprzestrzenia się „odbicie bursztynu”. Dzięki tym metaforom czytelnik może poczuć i zobaczyć szybko zbliżający się świt - ostatnia linia, symbolizująca triumf poranka i zapowiadająca nadejście świtu, włamuje się do tajemniczego świata. Analiza wiersza Feta „Szept. Nieśmiałe oddychanie ... ”pozwala czytelnikowi zarówno wyobrazić sobie, jak i poczuć całą duszą wszystkie emocje, których doświadcza liryczny bohater.

Poezja często stosuje sztuczki,których używa malarstwo - do kolorów, odcieni i odcieni. Analizując wiersz Fet „Szept. Nieśmiałe oddychanie ... ”można zrozumieć, że autor napisał to dzieło nawet słowami, ale szerokimi i precyzyjnymi pociągnięciami, jak wielki artysta malarski.

Pod względem składni wiersz jest napisanyjest to zatem seria zdań nominalnych, które podobnie jak koraliki nawleczone są na jednej srebrnej nici narracji. Podczas czytania wydaje się nawet, że wszystkie linie są wymawiane za jednym razem. Analiza wiersza Feta „Szept. Nieśmiałe oddychanie ”wyjaśnia, że ​​taka konstrukcja nie jest przypadkowa. Taka szybkość pozwala przekazać strach kochankom przed zaczepieniem i opóźnieniem, tak jakby mogli odstraszyć szczęście.

Analizując wiersz Fet „Szept.Nieśmiałe oddychanie ... ”, czytelnik nagle zdaje sobie sprawę, że autor nie użył ani jednego czasownika w wierszu. Jednak ta technika nie pozbawia wiersza dynamiki i ruchu, ponieważ w każdej linii jest akcja: to szept, odbicie, kołysanie i pocałunki. Każdy rzeczownik werbalny pomaga wyrazić uczucia, ogień płonący krwią, drżenie kochającego serca, impulsy namiętności. Dzięki nieustannie zmieniającym się obrazom genialnemu poecie udało się wypełnić wiersz niesamowitą dynamiką i swobodą, wskazując na to, co się dzieje.

Ustawione są ostatnie wiersze wierszawykrzyknik, a to także specjalna technika. Autor przekazuje, jak bardzo liryczny bohater jest przytłoczony swoim uczuciem, jak wielki jest jego entuzjazm. Słowa, podobnie jak fale, atakują czytelnika, chwytają go i kontynuują, wskazując na możliwość rozwoju i kontynuacji uczuć. Świat przyrody odgrywa tutaj ogromną rolę, łącząc się z małym wszechświatem kochanków i przekazując ich doświadczenia.