Gregor Zamza jest głównym bohaterem opowieści.„Transformacja” Franza Kafki. Jego tragiczny los sprawia, że myślisz o życiu. Metamorfozy, które mu się przytrafiły, są w rzeczywistości odzwierciedleniem stanu, w jakim pozostawał przez cały czas. Nic się nie zmieniło, tylko na początku historii czytelnik uważa Gregora za człowieka, a później zaczyna rozumieć, że był i pozostaje owadem.
Od samego początku ta krótka fantasmagoryczna powieść pogrąża czytelnika w stanie głębokiego szoku estetycznego.
W pierwszym zdaniu, gdzie jest Gregor Zamzabudzi się rano i odkrywa, że nagle stał się owadem, opisuje sytuację sprzeczną ze zdrowym rozsądkiem. Ale to właśnie ten szczegół, opisany przez Kafkę w sposób narracyjny, z jawnym demonstracyjnym „nieestetycznym”, sprawia, że zaczynasz i wydaje się, że się budzisz. Obrzydzenie wywołane przez czytelnika ze szczegółowym opisem chrząszcza o ludzkim wzroście, jego chitynowym ciele i wielu cienkich nogach poruszających się po brzuchu, zostaje później zastąpione poczuciem wiarygodności, a nawet rutyny. Zaczynasz zdawać sobie sprawę z gorzkiej prozaiczności gatunku oryginalności tej historii. Przeszywająca historia, która rozwija się bardziej wewnątrz owada niż na zewnątrz, sprawia, że czytelnik całkowicie zanurza się w swoim wewnętrznym świecie i doświadczeniach.
Gregor w opowieści odzwierciedla obraz osoby żyjącejżycie, które wielu żyje, nie zdając sobie z tego sprawy. Jest zwykłym podróżującym sprzedawcą - sprzedawcą odzieży. Trudności materialne zmusiły go do znoszenia nienawistnej pracy, a sen dał mu siłę, by mógł zapewnić swojej rodzinie wszystko, co niezbędne i dać swojej ukochanej siostrze możliwość nauki. „Gdybyśmy tylko nie musieli znosić trudności dla rodziny”, Gregor Zamza budził się z tymi myślami każdego ranka. Jego charakterystyka od samego początku popycha ideę nieuchronnego losu bohatera. Zrujnowany ojciec, chora matka i siedemnastoletnia siostra byli całkowicie od niego zależni. Jednak on sam wziął pełną odpowiedzialność za ich dobrobyt. Dręczyły go udręka i ciągłe obawy o innych.
Tylko Gregor Zamza był odpowiedzialny za dobrobyt wszystkich.Wizerunek bohatera uosabia osobę sumienną i niezwykle odpowiedzialną. Nawet widząc, czym stało się jego ciało, martwi się tylko, że teraz nie będzie mógł pracować i zawiedzie swoją rodzinę. Kiedy po przebudzeniu usłyszał, że kierownik rzuca się w jego stronę, przeprasza i próbuje się z nim skontaktować.
Wrażliwy, uprzejmy, elastyczny i miły - takczytelnik widzi centralną postać. Na początku jego opis nie pasuje do wizerunku strasznego owada. Ale bolesne realia jego istnienia budzą empatię z bohaterem. Teraz trudno jest zrozumieć, z kim współczujecie - owadem o ludzkiej duszy lub osobą żyjącą jak owad. W końcu transformacja bohatera jest tak naprawdę tylko odbiciem jego wewnętrznego stanu, w którym był tak długo.
Wygląda na to, że Gregor nie dokonał żadnej transformacji,ale spotkanie zewnętrznych i wewnętrznych doznań. Dla jego rodziny zmiana wyglądu wydaje się ostatnim dotykiem jego „owada”. Kiedy Zamza wpada do swojego pokoju, niezdolny do poradzenia sobie ze zmienionym ciałem, kierownik zauważa, że „coś tam spadło”. Widząc, że jego syn spóźnia się do pracy, jego krewni śpiewają swoje imię, przypominając apel do zwierzęcia. Dla krewnych już dawno stracił swój ludzki wygląd. Teraz Gregor musiał to zrozumieć. Jednak bohater poznaje wszystkie te i inne prawdy pod postacią owada. Śmierć głównego bohatera oznacza koniec tego czystego człowieka, który był w jego rodzinie. A to przynosi nie ukrywaną ulgę jego bliskim, których tak bardzo kochał. Gregor Zamza, bolesna i samotna śmierć, umiera.
Wiele skomplikowanych myśli czai się w prostych fragmentach historii. Prace Kafki są często charakteryzowane jako „wiele znaczeń w małej liczbie słów”.
Gregor po odwrocie nagle to odkrywa„Ze spokojnego myślenia jest znacznie więcej sensu niż wybuchy rozpaczy”. Te słowa pokazują, jak bezużyteczne były działania Zamzy, z których był tak dumny. A główna idea tej historii jest w dwóch wersach: „Ten, kto kocha bliźniego na świecie, popełnia nie więcej i nie mniej niesprawiedliwość niż ten, kto kocha siebie na świecie”.
