Павел Петрович Бажов – известный писатель, его największą zasługą jest to, że jest pionierem w literackim przetwarzaniu opowieści z Uralu. Jednym z rezultatów tej pracy jest praca „Mistrzyni górskiej miedzi”. Podsumowanie wprowadzi czytelnika w tę ciekawą opowieść.
Aby lepiej zrozumieć pracę, musisz jednakaby dowiedzieć się trochę o jego twórcy. Piotr Bazhov urodził się 15 stycznia i zgodnie ze starym stylem 27 stycznia 1879 r. Jego ojciec był brygadzistą górskim i prawdopodobnie powiedział synowi o swojej pracy, o kamieniach szlachetnych znalezionych w skałach. W ten sposób wzbudza zainteresowanie dziecka tym tematem.
Znakomitą sylabę przyszłego pisarza ułatwiał fakt, że studiował bardzo dobrze, a później pracował jako nauczyciel języka rosyjskiego w szkołach teologicznych w Kamieńcu i Jekaterynburgu.
Kiedy zaczęły się letnie wakacje, Paweł Pietrowiczpojechał na wycieczkę na Ural, zebrał folklor. Tutaj usłyszał historie opowiadane przez górnika-gawędziarza Wasilija Chmielina. Dosłownie je odwracając, Bazhov napisał w 1939 r. Zbiór prac zatytułowany „Malachitowe pudełko”, który zawierał opowieść o „kochance Miedzianej Góry”. Podsumowując, dowiadujemy się teraz.
Pewnego upalnego dnia wyszedł z nim młody chłopakstarszego przyjaciela, aby sprawdzić, czy trawa jest dobra podczas koszenia. W tamtych czasach na wsiach trzymano wiele zwierząt - krowy, konie, kozy. Zadbali o to, by zimą mieli pożywienie. Dlatego latem kosili trawę, suszyli ją, a następnie wkładali siano do szop i karmili zwierzęta w zimnych porach roku.
Dalej autor opisuje naturalne piękno w swojej pracy „Mistrzyni Miedzianej Góry”, trochę czasu temu poświęci też podsumowanie.
W lesie było bardzo dobrze.Ptaki pięknie śpiewały, z rozmrożonej ziemi unosiła się para. Towarzysze byli nawet trochę zmęczeni, ale ruszyli dalej. Jednak gdy dotarli do kopalni Krasnogorsk, nie mogli już oprzeć się drzemce. Położyliśmy się na trawie i zasnęliśmy.
Nagle młody chłopak wydawał się popychany.Co to było, mówi Bazhov w swojej pracy „Gospodyni Miedzianej Góry”, powie o tym podsumowanie. Stepan widzi kobietę, która siedzi na dużym kamieniu w pobliżu rudy, zwrócona do niego plecami. Przyjrzał się bliżej, ma dziewczęcy warkocz - czarny, błyszczący. I nie tak jak wiejskie dziewczyny wisi, ale wisi równo i nie porusza się.
Wstążki w warkoczu o niezrozumiałym kolorze i nie miękkie, aledzwoni, jakby był wykonany z miedzi. Sama dziewczyna jest niskiego wzrostu, o dobrej figurze. Widać, że się bawi, patrzy na coś pod stopami, rozmawia z kimś, pochyla się.
Stepan chciał z nią porozmawiać, kiedy nagle zdał sobie sprawę, że to była sama Mistrzyni Miedzianej Góry.
Ta praca jest zalecana do czytaniaKlasa 5. Musi zostać wpisany do dziennika czytelnika. Aby zrobić taki dokument szkolny, weź zeszyt do pudełka, w którym znajduje się 12 lub 18 arkuszy. Wyrównaj z każdej strony w ten sposób: pierwsza to 2 kolumny po 2 cm. W pierwszej piszemy nazwisko autora, imię i patronimię, w drugiej tytuł pracy „Pani Miedzianej Góry”, treść przechodzi przez kolejną kolumnę, w której należy wskazać głównych bohaterów ... Zrób to o szerokości 3 cm, resztę miejsca przejdziesz do podsumowania. Możesz również wypełnić drugi arkusz zeszytu.
W ten sposób ustawiasz postyopowieść o „Mistress of the Copper Mountain”, podsumowanie dziennika czytelnika zostanie zapisane w kolumnie szerszej niż pierwsze trzy, dzięki czemu będziesz mieć wystarczająco dużo miejsca na powtórzenie na kartce. Na podstawie twoich notatek łatwo będzie zapamiętać wszystkie szczegóły opowieści.
Spis treści kolumn będzie zawierał: tytuł - „Hostessa z Miedzianej Góry”; Podsumowanie. Klasa 5, numer szkoły, nazwa przedmiotu - należy to zaznaczyć na stronie tytułowej.
Ale wracając do samej pracy.Facet zauważa dalej. Tak, jego przypuszczenie potwierdza fakt, że sukienka dziewczynki wygląda jak z malachitu, ale płynie jak jedwab. Stepan był trochę przestraszony, ponieważ starzy ludzie mówili, że spotkanie z Panią Miedzianej Góry może nie zakończyć się zbyt szczęśliwie. Ale potem ona sama do niego przemówiła, kazała mu przyjść.
Podszedł do dziewczyny i zobaczył obok niejWokół biegają wielobarwne jaszczurki: złote, zielone, niebieskie, niektóre nawet we wzory. Klasnęła w dłonie, a jaszczurki skuliły się u jej stóp i zamieniły w dobrze wypolerowaną podłogę z rudy miedzi.
Wtedy Mistrzyni Miedzianej Góry mówi do Stepana:„Musisz powiedzieć sprzedawcy fabrycznemu, żeby wydostał się z kopalni Krasnogorsk, bo inaczej będzie źle”. Klasnęła w dłonie, ruda znów zamieniła się w jaszczurki, a potem sama dziewczyna też się zamieniła. Pobiegła na szczyt góry i stamtąd krzyczy do faceta, że jeśli powie, o co prosi, poślubi go.
Facet zastanawia się, co teraz zrobić.Postanowiłem zrobić tak, jak poprosiła dziewczyna. Następnego dnia poszedłem do fabryki (gdzie pracowałem) do urzędnika i powiedziałem mu, co zamówiła Pani z Miedzianej Góry. Był zdumiony taką bezczelnością, nie wierzył Stepanowi i kazał go wychłostać. Młody człowiek był przykuty łańcuchem do długiego łańcucha i kazano mu pracować w twarz.
Facet otrzymał zadanie - zdobyć dużo malachitu izidentyfikowane w mało obiecującej sztolni, w której prawie nigdy nie znaleziono drogich kamieni. Tam też było mokro i wilgotno. Aby Stepan nie umarł z głodu, wódz nakazał mu dać miskę psiej owsianki.
Tak więc młody człowiek byłby w tych strasznych warunkach, gdyby Mistrzyni nie przybyła na ratunek Miedzianej Górze.
Przypomnijmy, że te pozycje należy wypełnić w kalendarzu czytelnika. W rubryce „główni bohaterowie” wpisz „Stepan” i „Mistress of the Copper Mountain”.
Nowy znajomy pomógł młodemu mężczyźnie, wyczerpała sięsztolni, a potem sama do niego podeszła. Gospodyni nakazała swoim wiernym pomocnikom-służącym zdobyć 2 razy więcej malachitu niż rozkazano Stepanowi, a ona sama zabrała go do swojego pałacu, aby pokazać posag.
Oto taka interesująca fabuła oparta na starożytnychhistorie wymyślone przez P.P. Bazhov. Pani z Miedzianej Góry zabrała faceta do swojej komnaty. To tak, jakby duże pomieszczenia znajdowały się pod ziemią. Ściany są odlane w różnych kolorach, podobnie jak sukienka dziewczyny. To się zmieniło na naszych oczach. Początkowo wyglądał jak malachit, potem zaczął być odlewany szkłem. Następnie został pokryty diamentowymi wiórami.
Gość i gospodyni weszli do bardzo przestronnego pokoju.Jest łóżko, stół, taborety. Usiedli jako dziewczyna i zapytali, co z małżeństwem teraz. W końcu obiecała, że odda rękę i serce, jeśli facet przekaże jej słowa urzędnikowi. Ale młody człowiek nie mógł poślubić Pani. Powiedział jej, że ma pannę młodą - sierotę Nastię. Opisuje to dalej Bazhov. Kochanka Miedzianej Góry wydawała się być zadowolona, że Stepan nie zamienił na nią swojej Nastenki - kamiennej dziewczyny.
Dziewczyna wynagrodziła go za to, prezentując pannie młodej pudełko z pierścionkami i kolczykami. Wtedy Pani nakarmiła go i wskazała drogę powrotną.
Młody człowiek wrócił do sztolni, a tam były już jaszczurkizaoszczędzili dla niego dużo malachitu. Ponownie założyli łańcuch, jakby facet nigdzie nie poszedł. Urzędnik był zdumiony, gdy zobaczył, ile malachitu Stepan wydobywał, oddał tę sztolnię swojemu siostrzeńcowi i wysłał młodzieńca na złą rzeź. Ale nawet tam facetowi udało się zdobyć dużo malachitu, ponieważ niewidzialnie pomogła mu magiczna dziewczyna.
Następnie kazali Stepanowi znaleźć ogromny blokmalachit i obiecał za darmo. W końcu nadal istniała pańszczyzna. Facet znalazł guzek, ale nie dał mu swobody. Mistrz usłyszał o wszystkim, przyszedł, dał facetowi uczciwe, szlachetne słowo, by dać wolność, jeśli znajdzie kamienie malachitowe, z których można wyciąć filary o długości co najmniej pięciu sążni. Młody człowiek powiedział, że spróbuje to zdobyć, ale najpierw pozwól mistrzowi napisać do niego i jego narzeczonej Nasty. Na to i zdecydowałem
Styopa znalazł to bogactwo, oczywiście, Mistrzyni niewidzialnie pomogła mu z Miedzianej Góry.
„Podsumowanie”, „Bazhov” - te dwa punktyznajdują się odpowiednio w czwartej i drugiej kolumnie dziennika czytelnika. Jeśli nauczyciel mówi tutaj, aby dodać recenzje, możesz je wpisać w piątej kolumnie, zostawiając dla niego trochę miejsca.
Historia kończy się niezbyt radosnymUwaga. Nastenka i Stepan uzyskali wolność, pobrali się. Młody człowiek zbudował dom, wydaje się, wszystko było w porządku, ale Stepan Pietrowicz stał się ponury, topiąc się na naszych oczach.
Wziął broń i poszedł na polowanie.Ale jego ścieżka niezmiennie wiodła do Czerwonej Góry i mężczyzna wracał z polowania z pustymi rękami. Jakoś też jesienią wyjechał i nie wrócił. Zaczęli szukać, znaleźli w kopalni martwy, leżał nieruchomo i wydawał się uśmiechać.
Ktoś powiedział, że obok niego widzieli bardzo dużą zieloną jaszczurkę. Najprawdopodobniej była to Mistrzyni Miedzianej Góry.
Spotkanie z magią nie przyniosło szczęścia Stepanowidziewczynka. Nie bez powodu autorka w ostatnich liniach mówi, że jeśli spotka ją zły człowiek, będzie dla niego smutek, a dobro z tego nie jest szczęśliwe. To kończy zarówno opowieść, jak i podsumowanie pracy.
Jeśli posłuchasz opinii na temat tej historii,okaże się, co kryje się za obrazem głównego bohatera. Zamieniła się w jaszczurkę, ponieważ to właśnie ten gad jest wspomniany w ludowych podaniach z tego obszaru. Mówi się również, że Mistrzyni Miedzianej Góry przedstawia ludowy wizerunek bogini Wenus; w XVIII wieku miedź Poleva była piętnowana jej znakiem.
Czytelnicy uwielbiają tę historię o prostych,uczciwy, odważny Stepan, który nie był chciwy i wyrachowany, jak urzędnik czy dżentelmen. Interesująca jest niezwykła mowa bohaterów, wyrażenia, ludowe słowa. Dowiesz się o tym również z recenzji czytelników.
